Του Δημήτρη Ρομποτή
Φαίνεται ότι ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς βάλθηκε να κάνη πράξη το πάλαι ποτέ σύνθημα συγκεντρώσεων και παρελάσεων ότι «πρωτεύουσά μας είναι η Κωνσταντινούπολη! Ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση του …Σουλτάνου της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Ελλαδίτης πρωθυπουργός κουβάλησε σχεδόν ολόκληρη την κυβέρνηση στην Κωνσταντινούπολη για τη διενέργεια μικτού υπουργικού συμβουλίου μετά της γείτονος. Υποτίθεται πως όταν σε καλούν κάπου, έχεις δικαίωμα να δεχτής ή να αρνηθής. Εν προκειμένω όμως, μια «πρόσκληση» Ερντογάν ισοδυναμεί με παραγγελία Μαφιόζου, άρα ο αποδέκτης γνωρίζει ότι δεν μπορεί να πη όχι …
Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο Τούρκος νεοθωμανιστής πρωθυπουργός κάνει κουμάντο στην περιοχή και οι δορυφοροποιημένες χώρες καλά θα κάνουν να σκύψουν το κεφάλι και να ακούνε. Δεν έχει σημασία αν η Τουρκία εξακολουθεί να κατέχη σχεδόν το μισό κομμάτι της άλλης ελληνικής χώρας, της Κύπρου, και να προχωράη με τον εποικισμό και τον ιστορικό αφελληνισμό της σταθερά, σαν να μην συμβαίνη τίποτα. Ούτε έχει σημασία ότι ο Σουλτάνος-οικοδεσπότης εξακολουθεί να θεωρή αιτία πολέμου τη χρήση του δικαιώματος της Ελλάδος να επεκτείνη τα χωρικά της ύδατα από τα έξι στα δώδεκα ναυτικά μίλια. Ούτε έχει σημασία που η Τουρκία εντάσσει σε δικής της θεωρίας «γκρίζες ζώνες» μεγάλα κομμάτια του Αιγαίου με τις συναφείς βραχονησίδες. Δεν έχει καν σημασία το γεγονός ότι οι αρχές της γείτονος διευκολύνουν σε καθημερινή βάση το πέρασμα χιλιάδων λαθρομεταναστών προς την Ελλάδα, αποδυναμώνοντας τη χώρα σε μια κρίσιμη περίοδο και φέρνοντας δισεκατομμύρια δολλάρια στην Τουρκία μέσω των χρημάτων που πληρώνουν οι απελπισμένοι μετανάστες στους Τούρκους λαθρεμπόρους ανθρώπων.
Ολα αυτά λοιπόν έχουν μπει στο ράφι και ένα ακόμα: η περίφημη ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη)! Στο θέμα αυτό τα πράγματα είναι για όλους ξεκάθαρα, αλλά δεν τολμάει η Ελλάδα ούτε εκεί να κάνη χρήση των δικαιωμάτων της από τον φόβο των Τούρκων αφενός και των Αμερικανών αφετέρου, οι οποίοι αποδίδουν εύσημα στην ελλαδική κυβέρνηση επειδή κάνει …τουμπεκί! Οι Αμερικανοί δεν θέλουν φασαρίες και προτιμούν να τα βρουν Ελλάς και Τουρκία ώστε οι αμερικανικές εταιρείς να εκμεταλλευτούν τα όποια κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαιοειδών. Τί κι’αν πάρη η Τουρκία το 50% από κάτι που δεν της ανήκει; Η εξωτερική πολιτική μετράει πάντα τετελεσμένα κι’όχι τί είναι δίκαιο ή σωστό. Ρωτήστε και την Κύπρο: αφενός κατά την εισβολή, η οποία παγίωσε την κατάκτηση και διχοτόμηση κι’αφετέρου όταν η χώρα αποφάσισε να πατήση πόδι και να προχωρήση σε εκμετάλλευσή των κοιτασμάτων της με το Ισραήλ. Στη δεύτερη περίπτωση λύσσαξαν οι Τούρκοι, αλλά δεν έκαναν τίποτα, μέτρησε το τετελεσμένο.
Στην ΑΟΖ λοιπόν τα πράγματα είναι ξεκάθαρα γιατί το Διεθνές Δίκαιο είναι 100% με το μέρος της Ελλάδος, οι ΗΠΑ έχουν κάνει χρήση των ίδιων διατάξεων για τα δικά μας νησιά στον Ειρηνικό και αλλού, και το κυριότερο: για να προχωρήση μια χώρα στην οριοθέτηση της ΑΟΖ δεν πρέπει να ρωτήση κανέναν (πολύ περισσότερο τους Τούρκους), απλά διακηρύσσει την απόφασή της και προχωράει. Αν κάποια χώρα, όπως η Αλβανία για παράδειγμα, ή και η Τουρκία, έχει πρόβλημα, τότε πρέπει να το καταθέση σε διμερές επίπεδο κι’αν δεν βρεθή λύση να προσφύγη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης!
Βέβαια ο Σαμαράς έχει ένα μανίκι στον άσσο του, ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση διακήρυξε την πρόθεσή της να προχωρήση σε ανακήρυξη συνολικής ΑΟΖ, οπότε, συμβολικά, η Τουρκία θα είχε αντίπαλό της όλη την Ευρώπη. Η πείρα όμως δείχνει ότι και η ΕΕ δεν παίρνει το μέρος χωρών που δεν μπορούν ή δεν τολμούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Στην Κύπρο, για παράδειγμα, τα κατεχόμενα όπως και οι περί αυτά θάλασσες, είναι έδαφος και ΑΟΖ της ΕΕ, αλλά όχι μόνο δεν κάνει τίποτα, μα προωθεί κιόλας λύσεις που δικαιώνουν τους εισβολείς. Οσο λοιπόν η Ελλάδα βάζει την ουρά στα σκέλια περί ΑΟΖ θα παγιωθεί μια εντύπωση η οποία εν συνεχεία θα γίνη άτυπο τετελεσμένο. Ετσι ώστε όταν η ΕΕ θα αρχίση να συνομιλή με την Τουρκία για την ΑΟΖ η συζήτηση θα γίνη στη βάση των τουρκικών διεκδικήσεων.
Δεν ήταν όμως η ΑΟΖ το θέμα μου σήμερα, αλλά το γεγονός ότι ενώ ουσιαστικά οι σχέσεις και τα προβλήματα με την Τουρκία δεν έχουν βελτιωθεί, ο Ελλαδίτης πρωθυπουργός θεώρησε σωστό να πάρη τη μισή του κυβέρνηση και να πάη εκεί! Εάν αυτό δεν είναι Χατζηαβατισμός, σε ελληνικά και τουρκικά, τότε δεν ξέρω τί άλλο είναι! Ναί στη διεύρυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ναί στη συνεργασία κυβερνητικών επιτροπών, ναι στις καλλιτεχνικές ανταλλαγές, ναί στην επικοινωνία μεταξύ των πολιτών των δύο χωρών, ναί στα φεστιβάλ, ακόμη ναί και στον «Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή»! Οι λαοί επικοινωνώντας και μαθαίνοντας ο ένας για τον άλλον, έρχονται πιο κοντά και τους είναι πολύ πιο δύσκολο να ανεχτούν τυχοδιωτισμούς των κυβερνήσεών τους όπως θα ήταν μια στρατιωτική κίνηση εναντίον της Ελλάδος από πλευράς Τουρκίας.
Σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο όμως, θα έπρεπε να υπήρχε μια κάποιου είδους αξιοπρεπή ψυχρότητα η οποία θα υπενθύμιζε στους γείτονες ότι η Ελλάδα δεν είναι καρπαζοεισπράκτορας και δεν μπορεί να υπάρξη πραγματική φιλία όσο η Τουρκία εξακολουθεί να συμπεριφέρεται ως επιβήτωρ («μπινέ» στα τουρκικά) σε μόνιμη βάση. Εν ανάγκη ας τους εξηγήση κάποιος ότι το «μπινές» στα νέα ελληνικά έχει διαφορετική έννοια από το τουρκικό πρωτότυπο και προϋποθέτει επαμφοτερίζουσα στάση ως προς το …πήδημα!
Στο σημείο αυτό και για προς αποφυγή παρεξηγήσεων, να αναφέρω επίσης ότι συνώνυμα του όρου «λαμόγιο» είναι τα «κερδοσκόπος» και «αβανταδόρος», δύο πολύ βασικά «προσόντα» στις μέρες μας, για τα οποία έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται υπερήφανοι
