Του Δημήτρη Ρομποτή*
Δι’οικογενειακούς λόγους, μετέβην επί δεκαήμερον εις το Χιούστον του Τέξας και λόγω της υψηλής θερμοκρασίας σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικώς υποτροπικά επίπεδα υγρασίας μου συνέβη αυτό που με μία ιαπωνική λέξη περιγράφεται ως: sigaika! Αν και υπάρχη κλιματισμός παντού, σε σημείο που χρειάζεται κανείς να βγαίνη κατά διαστήματα έξω για να ζεσταίνεται, το πάθος μου δια τους μακρούς και πολυώρους περιπάτους σε συνδυασμό με τον μη πλέον κατάλληλότερον δια την εποχήν ρουχισμόν, είχε ως αποτέλεσμα κατ’εξακολούθησιν τριβάς εις τα ευαίσθητα σημεία, ε, και δεν θέλει πολύ φωτιά να αρπάξη! Τί πούδρες δοκίμασα, τί φυσσάν που εκ των υστέρων έμαθα ότι δεν βοηθάνε γιατί περιέχουν καλαμποκάλευρο που τρέφει τους μύκητες, τί βαζελίνες (μετά συγχωρήσεως), Νιβέες, ενυδατικές κρέμες, αγνό ελαιόλαδο …ρυζόγαλο, εις μάτην! Το μόνο που φαίνεται να βοηθάη είναι ο ύπνος άνευ εσωρούχου, με το κόψιμο ως συνεπαγόμενη παρενέργεια και την υπερβολική παραγωγή φυσικού αερίου. Σίγουρα όμως καλύτερα από το σύγκαμα, το οποίο απεύχομαι και για τον χειρότερο εχθρό μου!
Ευτυχώς που εις τας Αθήνας το κλίμα είναι ξηρό ειδάλλως υπέρβαρα πρόσωπα του δημοσίου βίου ως ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Φίλης, ο κ. Ξυδάκης, ο κ. Καμμένος, αλλά και ο κ. Καραμανλής θα υπέφερον υπό μονίμου συγκάματος! Σε συνδυασμό με τις πολύωρες συνεδριάσεις της Βουλής, το άγχος που πολλαπλασιάζει γεωμετρικώς τις αιμορραϊδες όπως τα τοκοχρεολύσια των εθνικών δανείων, τις ανθυγειενές συναγελάσεις με άτομα του ιδίου ή αντιπάλου χώρου τα οποία σιχαίνονται αλλήλως, η άσκησις της πολιτικής θα μετετρέπετο σε δοκιμασία αντί για απόλαυση που εξακολουθεί να είναι εφόσον το σχετικό τσούξιμο αισθάνεται ο σοφός, αλλά κατά βάθος, μαλάκας λαός που τους ψηφίζει και στο όνομα του οποίου φιξουλκούν με ανύπαρκτους ανεμόμυλους ως νέοι Δον Κιχώτηδες χωρίς να αντιλαμβάνωνται το πόσο ρεζίλι γίνονται σε όσους έχουν διαβάσει το σχετικό αριστούργημα της ισπανικής και παγκοσμίου λογοτεχνίας. Κι’αυτό επειδή μάλλον προς τον Σάντσο Πάνθα (κοιλιά) φέρνουν …
Μ’αυτά λοιπόν και με εκείνα, δεν είχα την υπομονή, αλλά και την ψυχική γαλήνη να παραλουθήσω με τη σχετική σπουδή τα τεκταινόμενα εν Ελλάδι. «A pain in the ass» που λέμε και στο Αμέρικα, είναι πολύ σοβαρή υπόθεσις, έτι σοβαροτέρα της ελλαδικής πολιτικής, τουλάχιστον δι’ημάς τους απέξω. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι δεν έχασα και τίποτα, τα πράγματα είναι εκεί που τα είχα αφήσει, στο πουθενά δηλαδή. Καθίσταται πλέον πασίδηλος η αμηχανία εκ μέρους των «τοκογλύφων» (να σημειωθή πως η κύρια κατηγορία που τους προσάπτομε είναι ότι δεν μας δίνουν κι’άλλα δανεικά) οι οποίοι όπως και η επιστήμη σε πολλές περιπτώσεις έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά! Το έκαναν ήδη και κάπως άκομψα στην περίπτωσι του κ. Βαρουφάκη, αλλά, να μου το θυμηθήτε, δεν θα πάρη πολύ πριν αρχίσουν να τον αναπολούν με νοσταλγία. Τουλάχιστον αυτός ήξερε «Ινγκλις φλούεντλυ» ενώ οι επόμενοι έχουν πρόβλημα και στα ελληνικά. Πώς αλλιώς να αρμηνεύση κανείς ότι άλλα λένε μέσα, αλλά λένε στον διάδρομο, άλλα λένε μεταξύ τους κι’άλλα λένε έξω; Ο μόνος που φαίνεται να τους καταλαβαίνει είναι ο Πούτιν για αυτό και τους έχει πάρει στο ψιλό. Ούτε δέχομαι ότι προσπαθούν να σπείρουν σύγχιση, να μας μπερδέψουν, εμάς και τους θεσμούς, δεν είναι τόσο ευφυείς, εκτός κι’αν τους συγκρίνη κανείς με τα δελτία ειδήσεων και τας υπολοίπους ενημερωτικάς εκπομπάς. Εκεί δίνουν ρεσιτάλ και ξεχωρίζουν, είναι σαν να παίζουν μόνοι τους. Βλέπετε, ο Αλέφαντος είναι ακόμη στο αθλητικό ρεπορτάζ, το ίδιο και ο Γεωργίου!
Δεν ξέρω, αλλά δίνουν την εντύπωση πληρώματος που αρνείται να συνειδητοποιήση ότι το καράβι έχει βουλιάξει. Και το γεγονός ότι δεν έχει πάει ακόμα στον πάτο δεν σημαίνει ότι πρόκειται για υποβρύχιο, απλά κάποια στεγανά δεν έχουν μπάσει νερά. Ας σημάνουν συναγερμό πριν οι τελευταίες αντιστάσεις υποχωρήσουν, μέχρι να στείλουν SOS ούτε η κεραία δεν θά’χει απομείνει στην επιφάνεια!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
[…] https://www.neohellenika.com/?p=764 […]