September 2016

Του Δημήτρη Ρομποτή* Επειδή εμείς οι αρχοντάνθρωποι έχομε μεγαλώσει με αρχές, με παραδόσεις, ενίοτε άνευ όρων, και προερχόμεθα από ανάλογο υπόβαθρο κι’όχι υπόβοθρο γνωρίζομε τουλάχιστον κάποια βασικά του ετησίου εορτολογίου. Παράδειγμα, 25η Μαρτίου τρώμε μπακαλάο με σκορδαλιά! Ετσι δε και είναι κανένας υπερτασικός όπως εγώ, την έβαψε, αφού όσο και να τον κρατήσης στο νερό ο μπακαλάος δεν ξαρμυρίζει ολοκληρωτικά. Εν πάση περιπτώσει, μπορείς να φας μόνο τη σκορδαλιά που ρίχνει και την πίεση. Η νηστεία δεν συντάχτηκε ανάλογα με τις προδιαγραφές του καθενός, άμα σου αρέση κύριε, αν όχι πιες ξύδι που επίσης ρίχνει την πίεση και κόβει τη…

Του Δημήτρη Ρομποτή* Προσπαθούνε λογής λογής κοντυλοφόροι, ενίοτε και σοβαροί, να φτιάξουν το “ίματζ” του Κυριάκου Μητσοτάκη, να τον εμφανίσουν ως “σοβαρό”, “ηγετικό”, την “ελπίδα για το μέλλον”, αλλά αυτός δεν φτιάχνεται με τίποτα! Όπως είχε πει ο πατέρας του “χαϊδευτικά” για τον Γιώργο Παπανδρέου, “το παιδί δεν κάνει”! Εχει κοντά έναν χρόνο αρχηγός στο πρώην κακήν κακώς κόμμα και νυν παραμάγαζο και το μόνο για το οποίο καυχάται είναι ότι άλλαξε έδρα! Φωτογραφήθηκε κιόλας με τα χέρια σταυρωμένα, καθισμένος σε ένα θρανίο των νέων γραφείων, μία από τις χαρακτηριστικότερες και πλέον κορεσμένες. “εγκζέκιουτιβ στάιλ” πόζες παγκοσμίως. Αν έτσι αντιλαμβάνονται…

Του Δημήτρη Ρομποτή* Για να φτιάξη κανείς ομελέτα δεν αρκεί να σπάση αυγά, όπως θέλει το ξεφτισμένο από την κατάχρηση κλισέ. Απαιτούνται προϋποθέσεις, τεχνική, η ανάλογη υποδομή. Χρειάζεσαι τηγάνι, λάδι, λίγο αλατοπίπερο, τυρί, και το κυριότερο πετρογκάζ ή ηλεκτρική κουζίνα. Χωρίς αυτά δεν φτιάχνεις ομελέτα κι’αν σπάσης τα αυγά το πολύ πολύ θα τα ρίξης σε ένα ποτήρι και θα τα καταπιής ωμά κοροϊδεύοντας τον εαυτό σου ότι είσαι Σταλόνε. Κι’αν σε πιάση κανένα κόψιμο από σαλμονέλα, δεν πειράζει, αφού θα έχη θετικό πρόσημο! Σε τελική ανάλυση, όλα μαθηματικά είναι, ακόμη κι’όταν η μαθηματική τους ακρίβεια είναι κυρίως αν όχι…

Του Δημήτρη Ρομποτή* Περιμέναμε ξεκατινιάσματα και μαλλιοτραβήγματα στη χθεσινοβραδυνή τηλεμαχία μεταξύ Χίλαρυς Κλίντον και (Μακ)Ντόναλντ Τραμπ, για άλλη μια φορά όμως αυτοί οι ξενέρωτοι Αμερικανοί μας απογοήτευσαν εμάς τους θερμόαιμους και το θέαμα κρατήθηκε σε πολιτισμένα επίπεδα, δεν άνοιξε ρουθούνι που λένε. Θύμιζε κάτι από ελληνικό “ντιμπέιτ”, άχρωμο, άοσμο, αναίμακτο με τους πρωταγωνιστές περιχαρακωμένους στα στερεότυπά τους. Βέβαια, υπήρξαν αναλαμπές πού και πού, ο Τραμπ πήρε φωτιά, όμως η Χίλαρυ δεν τσίμπησε. Κι’όταν αυτή πήγε να στριμώξη τον αντίπαλό της, εκείνος της ξέφυγε σαν χέλι επαναλαμβάνοντας τις γνωστές αερολογίες του. Δυστυχώς η αμερικανική δημοσιογραφική σκηνή δεν ευτύχησε γιγάντων τύπου Χατζηνικολάου που, αφού…

Του Δημήτρη Ρομποτή* Την εβδομάδα που μας πέρασε απείχα συστηματικώς και κατ’εξακολούθησιν από την κάλυψη των κυβερνητικών (Ελλάδος, Κύπρου) επισκέψεων στη Νέα Υόρκη με αφορμή τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Αν και ο θεράπων κτηνίατρός μου με διαβεβαίωσε ότι δεν υπήρχε κίνδυνος περαιτέρω κλονισμού της υγείας μου από μια τέτοιου είδους εμπειρία, αποφάσισα να μείνω μακρυά και να παρακολουθήσω τα τεκταινόμενα ως απλός θεατής. Υπάρχουν και νεώτεροι για αυτά τα πράγματα, σκέφτηκα, των οποίων το στομάχι αντέχει εμμετικές καταστάσεις, διότι λίγα πράγματα προκαλούν περισσότερο τον εμμετό από μία ελλαδική κυβερνητική επίσκεψη στο εξωτερικό! Και μπορεί οι σημερινοί να μην πλησιάζουν…