του Δρος. Δημήτρη Ρομποτή*
Πάνε καμιά δεκαριά χρόνια αφότου πήγα τελευταία φορά για κυνήγι αντιλόπης στη Ναμίμπια, τίποτα καλύτερο από ένα σαφάρι για να ξεφύγης από το “ennui” της ζωής των πλουσίων! Οσοι νομίζετε ότι καλοπερνάμε επειδή έχουμε κότερα και αεροπλάνα κάνετε μεγάλο λάθος! Δεν υπάρχει τίποτε πιο βαρετό από το να τα έχης όλα, ρωτήστε και τη Γιάννα Αγγελοπούλου να δήτε τί τραβάει και τρέχει μετά για Ολυμπιάδες και εορτασμούς για το ’21 να βγή από την πλήξη! Οι μέρες κυλούν βαριές όπως η πέτρα του Σισύφου, ευτυχώς που υπάρχουν και τα “σπορ” να ξεδίνουμε λίγο ειδάλλως θα το γυρίζαμε όλοι στην αριστερά, όπως οι Ιταλοί αριστοκράτες του πρωίμου 20ού αιώνος που διασκεδάζανε έτσι τις ενοχές τους επειδή τα βρήκαν όλα έτοιμα ενώ οι άλλοι ψωμολύσσαγαν.
Το κυνήγι της αντιλόπης είναι ένα από αυτά τα “σπορ”, έστω και “μπλάντυ”, διότι ξεφεύγουμε λίγο από τον πολιτισμό και μπαίνουμε στην αγριάδα της φύσης, η οποία αγριάδα βρίσκεται στο Δεοξυριβονουκλεϊκό Οξύ μας (DNA στα ελληνικά και μην ξανακούσω κανέναν να το πη DNA, θα τον βάλω να το γράψη στο άϊ φόν του 100 φορές!), άρα είναι σαν να ξαναβρίσκωμε τον χαμένο μας εαυτό, διότι πώς να το κάνουμε, άγρια ζώα είμαστε και εμείς, σε πολλούς δε φαίνεται με την πρώτη ματιά παρά τις πολιτιστικές επιφάσεις (Πολάκης).
Είμαι δε της γνώμης πως όταν κάνης κάτι πρέπει να το κάνης σωστά και “all the way”. Η αντιλόπη είναι “front”, καθώς μαζί με πέντε-έξι φίλους, του στενού μου, τετράγωνου κύκλου, κυνηγούσαμε στην πραγματικότητα μαύρους κι’άραχνους με αληθινά πυρά, όχι αυτά που χρησιμοποιούν στις ταινίες. Οπως κάνανε και οι Βορειοευρωπαίοι ευγενείς άποικοι πριν από εμάς – ευγενέστατοι οι παλιοπούστηδες! Καλόπιανα που λέτε έναν τοπικό φύλαρχο – γλυκός και καλότροπος κανίβαλος σαν τον Κουβέλη – με σιντί της Εφης …Θώδης και άνοιγε τα κλουβιά που είχε για φυλακές και ξαμολιόντουσαν οι κατάδικοι στη ζούγκλα με εμάς στο κατόπι τους! Δεν ήταν σοβαροί εγκληματίες, ένας είχε κλέψει μια κότα, ο άλλος βίασε τη γίδα του γείτονα, ο τρίτος βούτηξε ένα καρπούζι από τον κήπο του αρχηγού και πάει λέγοντας. Δεν υπάρχει ωστόσο, μεγαλύτερη ευχαρίστηση από να κυνηγάς ανθρώπους που τρέχουν για τη ζωή τους, δίνει νόημα σ’αυτό που κάνεις, αισθάνεσαι πλήρης, άνδρας με τα όλα σου, νοιώθεις να ξαναγεννιέται μέσα σου το ’21! Για αυτό και εγώ τους έδινα τουρκικά ονόματα πριν αρχίση το κυνήγι ώστε να τους σκοτώνω με ακόμη μεγαλύτερο πάθος και να αισθάνωμαι εθνική υπερηφάνεια!
Πιστοί στους κυνηγετικούς νόμους, δεν χρησιμοποιούσαμε μπερέτα ή άλλα πολύσφαιρα όπλα, μα κανονικά μονόκανα σαν καριοφύλια για να έχη και η όλη εμπειρία μεγαλύτερη συναρπαγή αφού έτσι προσπαθούσαμε περισσότερο. Εάν δε, γλύτωνε κάποιος, τον θυσίαζε ο αρχηγός την επομένη στον θεό της φυλής και ακολουθούσε κοινοβιακό τσιμπούσι όπως στα μοναστήρια. Ο φύλαρχος είναι “recovering” κανίβαλος και δεν τρώει καθόλου κρέας για να μην παρασύρεται, κάνει όμως εξαιρέσεις όταν πρόκειται για θρησκευτικούς λόγους. Εμείς πάντως, ως πολιτισμένοι δεν τρώμε ανθρώπους, μόνο τους σκοτώνουμε! Αυτό προστάζει και το καθόλα ευγενές άθλημα του πολέμου. Οι άγριοι σκότωναν μόνο για να φάνε για αυτό και παρέμειναν άγριοι, απολίτιστοι και ανεπρόκοποι. Αν δε βγάλης από τη μέση όμως μερικές χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια, τί σκατά πολιτισμό περιμένεις να φτιάξης; Τυχαία οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έκαναν πόλεμο κάθε τρεις και δύο και αλληλοσκοτωνόντουσαν; (Αφήστε που τις συνέπειες του Πελοποννησιακού πολέμου τις υφιστάμεθα έως την σήμερον αφού ακόμη η Πελοπόννησος κουμαντάρει, αν και όχι τόσο οι (β)Λάκωνες…) Το είπε και ο ποιητής, “θέλει νεκροί χιλιάδες” και δεν εννοούσε στην άσφαλτο …
Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να σας διαβεβαιώσω ότι δεν είμαι καθόλου ρατσιστής! Και οι άγριοι είναι κανονικοί άνθρωποι κι’όχι 50 ή 75% όπως έλεγαν οι επαγγελματίες ρατσιστές. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να σκοτώνω, θεωρώ ότι η εξολόθρευσις είναι απαραίτητη στην ανθρώπινη ιστορία προκειμένου να επιτυγχάνεται εξυγίανσις του πληθυσμού. Φανταστήτε πόσο καλύτερη θα ήταν η Ελλάς εάν εξολοθρεύαμε, όχι πολύ, το ήμισυ μόνον των σημερινών ελληνονύμων! Ας γλυτώση μόνον ο πληθυσμός της Αθήνας, ώστε να μείνη παρθένα η ελληνική φύση και πανίδα των άλλων τσιμεντουπόλεων και τσιμεντοχωριών. Ούτως ή άλλως όλο το κρατικό χρήμα εκεί πάει, τί τους θέλουμε τους υπόλοιπους; Χώρια που με το κυνήγι θα εκπαιδευτόταν ο εναπομείνας πληθυσμός στις πολεμικές τέχνες με πραγματικά πυρά και δεν θα υστερούσε στο πεδίο της μάχης εάν το καλούσαν οι συνθήκες. Και τί να πω για την …ωμογένεια; Εδώ κι’αν χρειάζεται μυδράλιο μήπως και ξεμαγαρίση λίγο ο τόπος! Ευτυχώς που στις ΗΠΑ επιτρέπεται η οπλοκατοχή και η δυνατότητα υπάρχει. Μια καλή αφορμή χρειάζεται για να πάρουμε τα όπλα και να αρχίση το ξεκαθάρισμα λογαριασμών! Εγώ έχω ήδη έτοιμη λίστα …
Θα ήταν ευχής έργον εάν η κυβέρνησις αντί κονδυλίων από την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για την ανάκαμψη έδινε στους Ελληνες από ένα Καλάσνικωφ ή από ένα ελληνικό τυφέκιον ΑΟΡ για να ενισχυθή και η εθνική οικονομία. Οπως και το ’49, ίσως ένα αντάρτικο θα μας σώση …
– Ξύπνησα, άνοιξα τα μάτια, έξω ήταν ακόμη σκοτάδι και το ρολόι του κόσμου χτύπησε τρεις το πρωί. Εριξα μια κλανιά προς τη μεριά της συζύγου, γύρισα πλευρό κι’ονειρεύτηκα καλοκαιρινές ψησταριές στην Ελλάδα… —
(Εάν δεν επιθυμήτε να λαμβάνετε το πόνημά μου, παρακαλώ ενημερώστε με και θα σας αφαιρέσω από τη λίστα.)
*Ο Δρ. Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει πολιτικός μηχανικός/οδοντίατρος με ειδίκευση στις …γέφυρες και έδρα τη Νέα Υόρκη. Είναι δε τελειόφοιτος Διδακτορικού, αλλά δεν έχει λάβει πτυχίο για οικονομικούς λόγους, από τη Μεγάλη του Γένους …Χολή!
ΥΓ: 1) Αν είναι να δώσουμε στην Τουρκία ό,τι θέλει, ας μη χαλάμε τόσα λεφτά για όπλα…
2) Ο Ροζάκης είναι διαπρεπής νομικός, όχι πολιτικός! Για αυτό ας τον ακούμε προσεκτικά..
3) Ο Καμμένος αντί για τους ΑΝΕΛ, να προωθήση τη δίαιτα που έκανε…
