Του Δημήτρη Ρομποτή*
Για μια ακόμα φορά θα χαλάσω τη σούπα των κροκοδειλίων δακρύων και της δήθεν υπερευαισθησίας για να επισημάνω τα αυτονόητα: το κράτος και οι υπηρεσίες του δεν λειτουργούν, όπως στις τριτοκοσμικές χώρες επιβραβεύουμε την κατόπιν εορτής προσπάθεια και βάζουμε σε δευτερεύουσα θέση την έγκαιρη αποτελεσματικότητα! Στη χώρα που γέννησε την ιδέα του «pre-emptive action» στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας με τη μορφή χειρουργικών ή μαζικών βομβαρδισμών, η ίδια ιδέα όσον αφορά στην πρόληψη έχει ατροφήσει θεαματικά! Εκτός κι’αν αυτό είναι το ζητούμενο προκειμένου να αναζητηθούν εκ νέου αποδιοπομπαίοι τράγοι και να βομβαρδιστούν στο όνομα άλλων σκοπιμοτήτων …
Είδαμε λοιπόν τα αποτελέσματα χτες στη Βοστώνη: κατά τη διάρκεια μιας μαζικού χαρακτήρα εκδήλωσης, του Μαραθωνίου, άγνωστοι(;) μέχρι στιγμής τρομοκράτες τοποθέτησαν τέσσερις συνολικά βόμβες (δύο εξερράγησαν, δύο απενεργοποιήθηκαν εν συνεχεία) κάτω από τις εξέδρες που κάθονταν οι θεατές και μάλιστα οι πιο επίσημοι. Και ερωτώ ο αφελής: σε μια χώρα που είναι μονίμως στόχος, πώς οι δυνάμεις ασφαλείας, οι οποίες σε ανύποπτους χρόνους και χώρους σου ζαλίζουν τα παπάρια με εξώφθαλμα βλακώδεις ελέγχους που κύριός τους στόχος είναι να αποδείξουν(!) στον κόσμο ότι το κράτος δουλεύει κι’ότι υπάρχει «σεκιούριτι», επέτρεψαν να τοποθετηθούν αυτές οι βόμβες; Πώς είναι δυνατόν να βάλανε τέσσερις εκρηκτικούς μηχανισμούς και η Αστυνομία να μην πάρη είδηση τίποτα παρά κατόπιν εορτής; Σε τελική ανάλυση μιλάμε για τη Βοστώνη, όχι για κανένα κωλοχώρι της αμερικανικής ενδοχώρας! Ας μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με το επίσημο σενάριο, οι τρομοκράτες επιβιβάστηκαν στα αεροπλάνα που χτύπησαν τους Δίδυμους Πύργους και το Πεντάγωνο στο Αεροδρόμιο Λόγκαν της Βοστώνης. Αυτό δεν τους δίδαξε τίποτα;
Είναι επίσης αποκαρδιωτικό και ύποπτο που κανείς εκ των επισήμων ή από τον Τύπο δεν ασχολείται μ’αυτό το θέμα! Θα μου πήτε είναι νωρίς και έπειτα όλοι τρέχουν ακόμη να βρουν ποιοί ήταν οι τρομοκράτες, υπάρχει το σοκ και το δέος στην ατμόσφαιρα, ο κόσμος ανησυχεί και ούτω καθεξής. Χώρια που και οι πολιτικοί δεν θέλουν να ζορίσουν πολύ τα σώματα ασφαλείας γιατί οι ίδιοι αποφάσισαν κατ’επανάληψη περικοπές τη στιγμή που τρισεκατομμύρια κατασπαταλώνται σε άσχετους προς το εθνικό συμφέρον πολέμους και οπλικά συστήματα που δεν ανταποκρίνονται σε καμμιά πραγματική ανάγκη, εκτός βέβαια από αυτές των εταιρειών που τα κατασκευάζουν και απειλούν τις τοπικές κοινωνίες με απολύσεις ή κλείσιμο εργοστασίων. Ο ένας κουκουλώνει τον άλλον και ως στρουθοκάμηλοι αδυνατούν να δουν ότι μόνο τα κεφάλια είναι μέσα, τα δε οπίσθια ακάλυπτα και παρατεταμένα! Η χώρα πάει περίπατο κι’αυτή η κρίση το αποδεικνύει περίτρανα. Το έλειμμα ηγεσίας τις τελευταίες τρισήμισυ τετραετίες έχει φέρει τα μόνα αποτελέσματα που θα μπορούσε να φέρη. Κι’όπως πάντα ο επίλογος είναι τραγικός. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα αποδειχτή τραγικότερος …
Οι παραπάνω διαπιστώσεις προέρχονται από το καλοπροαίρετο τμήμα του μυαλού μου γιατί δεν σας κρύβω ότι ένα κομμάτι της «νοσηρής» φαντασίας μου τείνει να σκεφτή, όπως υπαινίχτηκα και στην αρχή, ότι το χτύπημα μπορεί να ήταν «καλοδεχούμενο», υπό την έννοια ότι ενδέχεται να χρησιμοποιηθή ως αφορμή για νέους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς στο όνομα κατεστημένων συμφερόντων. Η Αμερική δεν έχει μακρά ιστορία άρα όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται ο κύκλος μπορεί να είναι κατά πολύ μικρότερος, μόλις μερικών χρόνων …Εύχομαι να βγω ψεύτης και τα σενάριά μου ερασιτεχνικής, χολυγουντιανού τύπου φαντασίας, αλλά ως πολίτες θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και όπως η εμπειρία διδάσκει, να περιμένουμε το χειρότερο. Συνήθως ενός κακού, μύρια έπονται (και έρπονται).
Το γεγονός ότι οι τρομοκράτες έφεραν σε πέρας το σχέδιό τους είτε το αποδώσουμε σε ολιγωρία των αρχών είτε σε οποιαδήποτε παρασκηνιακή σκοπιμότητα ως πολίτες μας αφήνει το ίδιο τραγικά ευάλωτους …
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού ΝΕΟ με έδρα τη Νέα Υόρκη.
