Του Δημήτρη Ρομποτή*
Πολλές χώρες, όπως και άνθρωποι, πέραν των εξωτερικών παρεμβάσεων και ραδιουργιών, ουκ ολίγες φορές πέφτουν θύματα της ίδιας τους της βλακείας! Ελλάδα και Κύπρος είναι δύο τρανταχτά παραδείγματα στη σύγχρονη παγκόσμια ιστορία. Λίγο πιο βόρεια η Σερβία με τα Σκόπια προβάλουν ως «φωτεινοί αστέρες» και τώρα η Ουκρανία που έρχεται να επιβεβαιώση και πόσο δύσκολο είναι να μάθη κανείς από τα λάθη των άλλων ή ακόμη κι’από τα δικά του! Το λέω αυτό γιατί η πανέμορφη, κατά τα άλλα, χώρα με τους πολύ όμορφους, αλλά αφελείς, κατοίκους, γλύτωσε παρά τρίχα τη ρωσική εισβολή και διχοτόμηση το 2008 κατά τη διάρκεια της επίσημης επισκέψεως στο Κίεβο του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Επρεπε να είχαν μάθει ότι δεν παίζει κανείς με τη φωτιά (Πούτιν) όσο κι’αν κάποιοι (Δύση) τους υπόσχονται μηχανισμούς κατάσβεσης αφού πρώτα τους αφήσουν να πάθουν μη αναστρέψιμης μορφής εγκαύματα! Χρόνια σκεφτόμουν να γράψω το χρονικό εκείνης της επίσκεψης με το πλούσιο παρασκήνιό του – αυτό που ξέρω εγώ τουλάχιστον – προς τέρψιν των εκατομμυρίων(!) αναγνωστών μου αφενός, αλλά και για να υπάρχη ως σημείο ιστορικής αναφοράς αφού εις τοιαύτας περιπτώσεις έπεται συνέχεια όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών.
Ο τότε Ουκρανός πρόεδρος Βίκτωρ Γιούσενκο είχε ενορχηστρώσει, έχοντας την ανοχή αν όχι τις ευλογίες των ΗΠΑ, τη δημιουργία Αυτοκέφαλης Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο μοντέλο της Εσθονίας. Ο Βαρθολομαίος είχε δει πολύ θετικά την προοπτική (χώρια που με τον αριθμό των ενοριών της Ουκρανίας η Κωνσταντινούπολη θα γινόταν η μεγαλύτερη Ορθόδοξη εκκλησία) και πήγε όλος χαρά, αν και στο πίσω μέρος του μυαλού του γνώριζε πολύ καλά ότι οι πιθανότητες να γίνη κάτι τέτοιο ήταν ελάχιστες. Η Ρωσία δεν θα μπορούσε να αφήση την Ουκρανία να ξεφύγη ούτε εκκλησιαστικά, πόσο μάλλον που η μία από τις τρεις Ορθόδοξες εκκλησίες (τόσες έχει η Ουκρανία, μέχρι στιγμής) που κάλεσε, κατά λάθος, τον Βαρθολομαίο για τους εορτασμούς των 2020 χρόνων από τον επίσημο εκχριστιανισμό των Ρους υπάγεται στο Πατριαρχείο της Μόσχας. Ηταν αυτή η τυπική πρόσκληση που άνοιξε τον δρόμο στον Βαρθολομαίο, ο οποίος ούτε καλημέρα δεν έλεγε με τον τότε Πατριάρχη Μόσχας Αλέξιο, και την όρεξη του Γιούσενκο (και της Δύσης) για τη δημιουργία Αυτοκέφαλης Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με στόχο την περαιτέρω ανεξαρτητοποίηση της Ουκρανίας και την έτι αποδυνάμωση της ρωσικής επιρροής.
Ο Πούτιν κίνησε «θεούς» (τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδος Κώστα Καραμανλή, μεταξύ άλλων) και «δαίμονες» (τους Τούρκους, όταν είδε ότι ο Καραμανλής couldn’t deliver – δεν μπόρερε να σταματήση ούτε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να πάη στο Κίεβο, ο οποίος «τό’σκασε» με κανονική πτήση της Ολυμπιακής, όχι με το προεδρικό αεροσκάφος πού’χε στείλει ο Γιούσενκο, χωρίς να το πάρη είδηση ο πρωθυπουργός) για να ματαιώση με κάθε τρόπο την ανακήρυξη αυτοκεφαλίας. Κατά τη διάρκεια της τριήμερης πατριαρχικής επίσκεψης το αντίστοιχο ΚΥΣΕΑ της Ρωσίας ήταν σε «κόκκινο συναγερμό» με την πιθανότητα εισβολής στην ανατολική Ουκρανία να παίζη ως ρεαλιστικότατο σενάριο! Χεσμένος στην κυριολεξία ήταν και ο τότε «υπουργός Εξωτερικών» της ρωσικής εκκλησίας, ο νυν Πατριάρχης Κύριλλος (μάρκα με έκαψες), γιατί ο Πούτιν τον είχε καταστήσει υπεύθυνο για το λάθος να προσκληθή ο Βαρθολομαίος στην Ουκρανία.
Ως μέλος της δημοσιογραφικής αποστολής ήμουν στο Κίεβο εκείνες τις ημέρες και επειδή έχω διασυνδέσεις με Ρώσους (των γραμμάτων και των τεχνών), με εντόπισαν (σιγά τη δυσκολία, ξεχώριζα και λόγω μεγέθους) και δύο μέλη της δημοσιογραφικής συνοδείας του Πατριάρχη Μόσχας Αλεξίου (ήρθε στο Κίεβο την επόμενη μέρα για το επίσημο συλλείτουργο και για να δείξη ποιός πραγματικά είναι το αφεντικό. Οι δικοί του είχαν βάλει αφίσες στο κέντρο – είχε αναρτήσει και η ουκρανική κυβέρνηση με τον Βαρθολομαίο – οι δε «πιστοί» κατά την προσέλευσή του, αλαμπρατσάντε με τον Οικουμενικό στον λόφο του Βλαδίμηρου όπου έγινε η υπαίθρια λειτουργία, φώναζαν ρυθμικά «Αλιέκσι, Αλιέκσι, ναsh πατριάρχ ι μπούντεsh», ο εστί μεθερμηνευόμενον «Αλέξιε, Αλέξιε είσαι ο πατριάρχης μας και θα είσαι» – όχι για πολύ βέβαια, γιατί πέθανε μετά από μερικούς μήνες) με βρήκαν στο ξενοδοχείο όπου είχαμε καταλύσει, εξόδοις της ουκρανικής κυβερνήσεως. Νόμιζαν, προφανώς, ότι εκπροσωπούσα τον …αμερικανικό παράγοντα και προσπαθούσαν εναγωνίως να μου εκμαιεύσουν πληροφορίες και να με κάνουν να παραδεχτώ ότι ο Βαρθολομαίος θα ανακήρυττε την αυτοκεφαλία. Εγώ, ψυχραιμότατα – αφού δεν είχα ιδέα ούτως ή άλλως, πέραν από τα όχι λίγα που έβλεπα και άκουγα δηλαδή – αφού τους προσέφερα δείπνο, πάλι εξόδοις της ουκρανικής κυβερνήσεως, τους διαβεβαίωσα με ύφος εκατό καρδιναλίων για να είμαι πειστικός, ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνη γιατί ο Οικουμενικός ξέρει να ζυγίζη τα πράγματα και αντιλαμβάνεται ότι τοιαύτη εξέλιξις υπό τας παρούσας συνθήκας ήτο αδύνατη. Αυτοί δεν πείστηκαν, οι πληροφορίες της ρωσικής πλευράς έλεγαν ότι η ανακήρυξη αυτοκεφαλίας ήταν ζήτημα ωρών και πως ο Πούτιν δεν θα καθόταν με σταυρωμένα τα χέρια καθότι για τη Ρωσία η Ουκρανία είναι ουσιαστικά «renegade province», όπως η Ταϊβάν για την Κίνα.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΥΡΙΟ. ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΞΗ, ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΗ ΟΤΙ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕΙ!
Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: Αναμένω με πολύ ενδιαφέρον να ακούσω τί θα πη ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδος στον ΟΗΕ, Πρέσβυς Μιχάλης Σπινέλης, κατά τη διάρκεια ενημερωτικής συναντήσεως, αύριο Τετάρτη, στα πλαίσια της ελληνικής προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενώσεως …
