Του Δημήτρη Ρομποτή*
Τί ανωμαλία είναι αυτή με το Αγιο Ορος, τον «θρησκευτικό» τουρισμό και τους σύγχρονους «γκουρού», γέροντες κλπ; Επιστροφή στον Μεσαίωνα, θρησκοληψία ανανεμιγμένη με αργυρώνυτη θεομπαιξία; Μέχρι κι’ο Ρουσσόπουλος είχε τον …πνευματικό του, το είχε δηλώσει όταν είχε φουντώσει η υπόθεση με το Βατοπέδιο. Και καλά ο Ρουσσόπουλος είναι αμελητέα ποσότητα, χάθηκε στο φαιδρό της ίδιας του της δακρύβρεκτης μετριότητας, αλλά εξομολόγους έχει μέχρι κι’ο Πούτιν! Ασε τον Κάρολο (της Αγγλίας όχι ο Παπούλιας) τον οποίο, με ή χωρίς Καμήλα, πού τον χάνεις πού τον βρίσκεις στο Αγιο Ορος ή εντός των αυτών χωρικών υδάτων! Στη δε ρωσική «μονή» υπάρχουν «φερστ κλας» σκήτες όπου μαζεύονται κάθε τόσο διάφοροι ολιγάρχες «να νηστεύσουν και να συμπροσευχηθούν» στο Περιβόλι της Παναγιάς με τα λογής λογής «ζαρζαβατικά». Εχει χαθεί κάθε αίσθηση του μέτρου, δεν υπάρχει σεβασμός ούτε καν τσίπα. Από τα …τουριστικά βραχιολάκια (φτιάχνονται στην Αλβανία όπως οι μεξικανικές Παναγίες της Γουαδελούπης που κατασκευάζονται στην …Κίνα), μέχρι την υποτιθέμενη ζώνη της Παναγίας που περιφέρεται από κότερο σε κότερο όπως και εικόνες που ταξιδεύουν με αντιτορπιλικά και λιμουζίνες, το Αγιο Ορος έχει ξεφύγει – εκτός κι’αν έτσι αντιλαμβάνονται πλέον τον μοναχικό αναχωρητισμό. Βοηθάει και η διοικητική του αυτονομία που ουσιαστικά το έχει θέσει εκτός ελέγχου από παντού, εκκλησιαστικά και πολιτειακά, με αποτέλεσμα την πλήρη αποθράσσυνση όσων θεωρούν ότι είναι υπεράνω όλων. Τί είδους αυτονομία χρειάζονται οι μοναχοί, οι αναχωρήσαντες, υποτίθεται, του κόσμου τούτου; Αυτονομία από ποιόν και γιατί; Κι’άλλο κράτος εν κράτει στην Ελλάδα, δεν τους έφτανε ο …Οργανισμός Λαμπράκη;
Εξίσου, αν όχι περισσότερο, ασύδοτος είναι και ο «μοναχισμός» στον ευρύτερο χώρο της ομογένειας. Μια σειρά από «μοναστήρια» έχουν ξεφυτρώσει σαν τα μανιτάρια (βρώσιμα και δηλητηριώδη), χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο από την Αρχιεπισκοπή ή το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Μέσω «προσυλητισμού» ανεγκέφαλων και θρησκόληπτων ιερέων σε ουκ ολίγες περιπτώσεις έχουν κυριολεκτικά εισβάλει σε κοινότητες προς άγραν «προσκυνητών», τουτέστιν χρήματος και εθελοτυφλούντων οπαδών. Και το πράγμα δεν περιορίζεται εκεί, δυστυχώς: αρκετές φορές, νεαρά παιδιά με έφεση στη μελαγχολία ή διάφορα άλλα ψυχολογικά προβλήματα πέφτουν θύματα αυτών των «γκουρού» που τους πείθουν να γίνουν «μοναχοί» χωρίς οι ίδιοι να νοιώθουν κάτι τέτοιο ή να ξέρουν και τί κάνουν. Αποτέλεσμα, ούτε σωστοί μοναχοί να γίνωνται, η δε κατάσταση της ψυχολογικής τους υγείας χειροτερεύει με δυσμενείς συνέπειες στους ίδιους αλλά και τα μελλοντικά τους θύματα όταν και οι ίδιοι θα βγουν στην «πιάτσα» προς άγραν οικονομικών ενισχύσεων και νέων στρατευμένων. Αντί να χτίζουνε ψυχές και να φροντίζουνε τον άνθρωπο, χτίζουνε κτιριακά συγκροτήματα βασισμένα στην απάτη και το «σλέιβ λέιμπορ»! Δεν λείπουν περιπτώσεις νέων που έχουν οδηγηθεί μέχρι στην αυτοκτονία λόγω ψυχοπαθολογικού εξαναγκασμού ή έχουν κάνει ζημιά σε άλλους ανθρώπους χωρίς να το θέλουν.
Αλλοτε πάλι διάφοροι «γκουρού» δεν διστάζουν να καταστρέψουν οικογένειες! Σωστά ακούσατε: πλησιάζοντας ύπουλα το πλέον αδύναμο και φοβισμένο μέρος ενός ζευγαριού – η διαχείριση του φόβου ήταν ανέκαθεν «προνόμιο» της «ιερωσύνης» – αρχίζουν την πολιορκία πείθοντας το θύμα ότι δεν είναι σωστό να έχη σεξουαλικές σχέσεις με το έτερον ήμισυ εάν δεν πρόκειται για απόπειρα τεκνοποιίας! Εν συνεχεία κι’εφόσον το αποβλακωμένο ον τσιμπήση, πάνε ένα βήμα πιο πέρα και πείθουν το ζευγάρι να ζη σε σχέση «αδερφική», χωρίς ερωτική επαφή δηλαδή για το υπόλοιπο του έγγαμου βίου τους. Καθ’οδόν βέβαια κάποιοι ξυπνάνε και ξεφεύγουν, σε πολλές περιπτώσεις όμως ο ένας μένει εγκλωβισμένος με αποτέλεσμα ο άλλος να οδηγήται σε εξωγαμιαίες σχέσεις ή και το διαζύγιο. Ξέρω προσωπικά περίπτωση γυναίκας που ξενοπηδιόταν, όπως λέμε στη γλώσσα της ομογενειακής κοινωνιολογίας, επειδή οι πάλαι ποτέ «Γνήσιοι» κατ’όνομα μοναστηριού στην Αστόρια είχαν πείσει τον άντρα της να μην συνουσιάζεται μαζί της! Και επειδή είχαν παιδιά η γυναίκα δεν ήθελε να πάρη διαζύγιο. Τελικά χωρίσανε, νομίζω. Αυτή ήταν η «ευεργετική» επιρροή του «κηρύγματος της αγάπης» από κάποιους «αθλητές της πίστεως». Δεν είναι τυχαίο που τις λέξεις «αθλητές» και «αλήτες» χωρίζει μόνο ένα γράμμα…
Δεν εμφορούμαι από αντικληρικές τάσεις, ούτε από ψευτοαριστερίστικη ιδεολογική εμπάθεια ενάντια στο «όπιο του λαού» και τα λοιπά ημίφαιδρα. Αυτά άλλωστε είναι τα κόμπλεξ της αντίπερα όχθης, της «άθεης» θρησκοληψίας. Ούτε απορρίπτω τον μοναχισμό συλλήβδην και σε καμμία περίπτωση δεν θέλω το σημείωμα να εκληφθή ως επίθεση σε ένα θεσμό χιλιετηρίδων, με αρχέγονες ρίζες. Η επιδίωξη της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ελευθερίας από τα ορμέμφυτα ένστικτα που υποτίθεται ότι είναι η πεμπτουσία του Ορθόδοξου μοναχισμού έχει πολλά να πη και να δώση ως εμπειρία και στάση ζωής. Θα πρέπη επίσης να διευκρινιστή ότι άλλο πράγμα είναι η μοναστική και άλλο η κοινοβιακή ζωή (το είχε επισημάνει παλαιότερα ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων ο οποίος γενικά έκανε σοβαρές παρατηρήσεις όταν ήταν …μεθυσμένος). Υπ’αυτή την έννοια, τα σύγχρονα μοναστήρια, ιδιαίτερα αυτά στις ΗΠΑ, θα πρέπη να αποφασίσουν τί είναι και να το δηλώσουν ξεκάθαρα ή να τους αναγκάσουν οι αρμόδιες εκκλησιαστικές αρχές να το κάνουν!
Από πού κι’ως πού Ορθόδοξοι, υποτίθεται, καλόγεροι λένε στα έγγαμα ζευγάρα τί είδους σεξουαλική σχέση θα έχουν; Πρώτα πρώτα πού ξέρουν απ’αυτά τα πράγματα οι μοναχοί και τί γνώση έχουν περί εγγάμου συμβιώσεως (εκτός κι’αν έχουν λόγω προτέρου βίου, οπότε ακόμα χειρότερα); Κι’αν κάποιοι αφελείς τους ρωτήσουν, επειδή γίνεται κι’αυτό, το σωστό είναι να τους στείλουν σε γιατρό ή κανέναν «σέξουαλ θέραπιστ» που είναι και της μόδας. Πρόκειται για πολύ λεπτά πράγματα για να χώνη κανείς τη μούρη του, αλλά είναι και χρυσή ευκαιρία για όποιον αποσκοπεί στο να κάνη κάποιους ανθρώπους ζωντόβολα και πειθήνια όργανα. Ο έλεγχος της σεξουαλικότητας είναι είναι εκ των ουκ άνευ σε κάθε περίπτωση ψυχοπαθολογικής τυραννίας (όπως τον Ρωμαιοκαθολικισμό και όχι λίγες «Ορθόδοξες» …ωμολογίες). Αφήστε δε τα διαβασμένα μήλα για να μένουν οι γυναίκες έγγυοι (δεν είναι καν «οργκάνικ»)! Μιλάμε για κωμικοτραγικά πράγματα! Κι’αυτά συμβαίνουν όχι σε τίποτα «μοναστήρια» ανεξάρτητων παλαιοημερολογιτών, αλλά σε «μονές» που υποτίθεται τελούν υπό τη δικαιοδοσία της κανονικής εκκλησίας. Στην πραγματικότητα όμως έχουν αυτονομηθεί σε τέτοιον βαθμό που είναι κατ’ουσίαν ανεξέλεγκτες από οποιαδήποτε εκκλησιαστική αρχή. Χώρια που όταν τσαντιστούν κραδαίνουν την ισχύ τους προς εκφοβισμό της Αρχιεπισκοπής επιδεικνύοντας την «επιτυχία» τους με τους μεγάλους αριθμούς «προσκυνητών» – θυμάτων.
Μεγάλη ευθύνη για αυτή την κατάσταση φέρει ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος διότι αν και βρήκε το πρόβλημα όταν ήρθε, επί των ημερών του έχουν αφηνιάσει! Και ενώ γνωρίζει την έκταση της μόλυνσης και τους κινδύνους που συνεπάγεται, δεν έχει προβή σε ενέργειες να τους μαζέψη από τον φόβο μήπως ξεσηκωθούν κάποιοι φανατικοί. Ως πότε όμως η εκκλησία αλλά και όλοι οι θεσμοί στην ομογένεια θα τελούν υπό αιχμαλωσία καπετανάτων και ψευτο-ολιγαρχιών; Τώρα ίσως να είναι και πολύ αργά, τα ζιζάνια έχουν θεριέψει και σε λίγο δεν θα μείνη κανονική σπορά. Ο δε Πατριάρχης Βαρθολομαίος, στο ωμοφόριο του οποίου υπάγεται το Αγιον Ορος από όπου προήλθαν διάφορα τέτοια «φρούτα», επίσης αγρόν ηγόρασε! Μη μου τους κύκλους τάραττε! Ασχολείται με την οικολογία και τον πάπα και στο τέλος θα χάση αυγά και καλάθια στα του οίκου του (που δεν θα έπρεπε να είναι του οίκου του, αλλά τέλος πάντων). Χώρια που οικολογία ετυμολογικά σημαίνει η σπουδή στα του οίκου κι’όχι μόνο η ενασχόληση με το πράσινο και τις χελώνες.Τελικά υπάρχει ή δεν υπάρχει εκκλησιαστική αρχή; Γιατί κάθε φορά πρέπει να επεμβαίνουν οι πολιτικές και διωκτικές αρχές πριν δεήσουν να κάνουν κάτι; Εκτός κι’αν συμφωνούν μ’αυτή την κατάσταση, είναι κι’αυτή μια εκδοχή …
Είναι ανάγκη ο αρχιεπίσκοπος να αντιμετωπίση το πρόβλημα πάραυτα, πριν τα σκατά χτυπήσουν τον ανεμιστήρα που λέει και η αμερικανική έκφραση, και πριν πάθουν ζημιά περισσότεροι άνθρωποι! Αυτό θα έπρεπε να είναι από τα πρώτα θέματα της ερχόμενης Κληρικολαϊκής. Να ξεχωρίσουν τα ξερά από τα χλωρά (δεν είναι όλες οι μονές και οι μοναχοί το ίδιο, αλλά τους παίρνει όλους η μπάλα όσο επικρατεί αυτή η ασυδοσία), να μπη κάποια τάξη, να γίνη έλεγχος (όχι μόνο οικονομικός), να μαζευτούν ή και να διωχτούν οι «πριμαντόνες», οι διάφοροι «μπίζνεσμεν» της οργανωμένης θρησκοληψίας (τί ήθελα και τό’πα γιατί αυτό πιάνει πλείστους ρασοφόρους)! Καλύτερα να ανεξαρτητοποιηθούν επίσημα κάποια «μοναστήρια» και η αρχιεπισκοπή να λέη σε όποιον θέλει να πάη εκεί ότι «you enter at your own risk», είναι παρασυνάγωγοι, ύποπτοι και ενδεχομένως επικίνδυνοι! Ετσι ξεκαθαρίζεις τη θέση σου και προφυλάσσεις τον κόσμο σου.
Αν δεν το κάνετε εσείς, Σεβασμιώτατε, θα το κάνουν οι αμερικανικές διωκτικές αρχές και δεν θα μπορεί κανείς να πη ότι δεν ήξερε (όπως με τη Χρυσοβαλάντου) …
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
