Του Δημήτρη Ρομποτή*
Δεν μπορώ να μην σταθώ στο κινηματογραφικόν της σκηνής που ούτε ένας Διαλιανίδης δεν θα μπορούσε να συλλάβη με τον φακό της Φίνος Φιλμ: καθώς περπατούσαν με άρρυθμα μεν, αποφασιστικά δε βήματα, υπό το βάρος ενός καλού «μπρέκφαστ» αλλά και της ευθύνης που συνεπάγεται η εκλογική πρωτειά, τα μέλη της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον κ. Τσίπρα που επεσκέφθησαν το πρωΪ της Δευτέρας τον πρόεδρο της δημοκρατίας, θύμιζαν κάτι από …Ιράν και τον αλήστου μνήμης Αχμαντινετζάντ (ιδιαίτερα οι πιο αξούριστοι)! Με καλορραμένα κουστουμάκια, αλλά χωρίς γραβάτα – τί νόημα έχει να φοράς κοστούμι χωρίς γραβάτα; Είσαι σαν χωριάτης Κυριακή μεσημέρι στην πλατεία – με την επανάσταση να ξεχειλίζη από τα μπατζάκια, οι νικητές έμοιαζαν ως μέλη ιρανικής κυβερνήσεως κατά τη διάρκεια επισκέψεως στον Ανώτατο Ηγέτη. Ευτυχώς που σε τίποτα δεν μοιάζει ο Παπούλιας με Αγιατολλάχ ειδάλλως τα πράγματα θα παραήταν σοβαρά για να αστειευόμαστε! Ηρκεσε μια ευπρέπεια (του προέδρου) για να ισοφαρίση το ακραιφνώς τριτοκοσμικόν της εικόνας!
Βλέπετε οι δικοί μας «επαναστάτες» (του ροκ εν ρολ, της καφετέριας και των γονικών παροχών που στην πληρότητά τους καταντούν καταπίεση από την οποία τα παιδιά πρέπει να επαναστατήσουν διεκδικώντας καταναλωτική αυτονομία με τα πατρικά λεφτά) δεν κυκλοφορούν με φόρμες γυμναστικής όπως ο Κάστρο ή ο Μαδούρο, ούτε με κολάν ποδηλάτη όπως ο Τζώρτζ, ούτε βέβαια με φουστανέλλα όπως ένας γεροντάκος δημοτικός υποψήφιος στον Βύρωνα, αλλά με εφαρμοστά κουστουμάκια από αυτά που το στένεμα του παντελονιού υπερτονίζει το μέγεθος του παπουτσιού, σε πολλές περιπτώσεις δε πρώτα σκάει μύτη το υπόδημα και μετά ο άνθρωπος!
Ηταν λοιπόν σαν προσκοπάκια με τις κομματικές τους στολές, διότι περί αυτού πρόκειται. Η αγραβατωσιά είναι στολή εφόσον τη γραμμή ακολουθούν όλοι (εσχάτως και ο Βορίδης με κάποιους της Χρυσής Αυγής – δεν δέχομαι τη θεωρία των δύο άκρων, αλλά δέχομαι τη θεωρία των δύο …άωτων!). Κι’αν οι ομοιότητες με το Ιράν σταματούσαν στην εμφάνιση καλά θα ήτανε, άλλωστε κατά κανόνα οι Πέρσες είναι αρκετά εμφανίσιμοι άνθρωποι όσο κι’αν φροντίζουν για το αντίθετο οι Αγιατολλάχ και η Αστυνομία Ηθών (και εθίμων). Η ομοιότητα όμως αφορούσε και στο περιεχόμενο των προτάσεων-απαιτήσεων που υπέβαλαν στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Είχαν μια επαναστατική αμεσότητα και νεύρο που μπροστά τους τύφλα νά’χη το νευρόσπασμα ο Αχμαντινετζάντ με εκείνο το τσιμπλιασμένο βλέμμα του αγουροξυπνημένου ξενύχτη! Κι’αυτός ο τουπές με ένα ποσοστό που δεν ξεπέρασε το 30% του 54% των Ελλήνων οι οποίοι εδέησαν να ψηφίσουν (δηλαδή πραγματικό ποσοστό επί συνόλου ψηφοφόρων γύρω στο 14%)! Φανταστήτε νά’χαν πάρει καμμιά σαραντάρα, όπως μέχρι λίγα χρόνια πριν τα κόμματα της συμπολιτεύσεως! Θα είχαν αφηνιάσει, μπροστά τους το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80 – η δεύτερη περίοδος εφαρμοσμένου φασισμού στην Ελλάδα μετά τη δικτατορία Μεταξά – θα ωχριούσε, ο δε Βενιζέλος θα φάνταζε καλοκάγαθος και διαλλακτικότατος, έμπλεος δημοκρατικής (και άλλων ειδών) ευαισθησίας!
Βέβαια, ο κ. Τσίπρας ανακουφίστηκε διότι αν και δεν κατέγραψε ουσιαστική νίκη μετά από δύο χρόνια απάνθρωπης λιτότητας, μετριότητας, κακοδιαχείρισης, αδικίας και διατήρησης φελών και λαμόγιων στα παντοδύναμα πόστα τους, η διαφορά των τεσσάρων μονάδων είναι αρκετή για να μην τεθή, επί του παρόντος, θέμα ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ, πόσο μάλλον που το αστέρι της κας. Δούρου ανατέλει, όπως κι’αυτό του κ. Σακελλαρίδη. Δύο επιπλέον λόγοι να μπη επιθετικά στο μετεκλογικό παιχνίδι με τη θεαματική επίσκεψη στον κ. Παπούλια και τα τρία ΟΧΙ με τα οποία προϊδεάζει κοινοβουλευτική εμπλοκή, στοχεύοντας υποτίθεται τις πρόωρες εκλογές.
Και το θέατρο όμως έχει τα όριά του, ακόμη κι’αν τα μέλη του θιάσου προέρχονται από λαμπρή θεατρική παράδοση (επαγγελματική «αριστερά). Ξεπεζέψτε παιδιά, πριν η ίδια η πραγματικότητα σας ανατρέψη από το καλάμι που έχετε καβαλήσει. Το παιχνίδι κάνει καλό στους νεανίες, εφόσον όμως γίνεται υπό την παρακολούθηση γονέων για να μην προκληθούν ζημιές …
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ:
1) Με βάση το διαθέσιμο ανθρώπινο δυναμικό, το μόνο είδος θεμελιώδους ανασχηματισμού που μπορεί να κάνη η κυβέρνηση είναι να γίνη ο Σαμαράς χοντρός και ο Βενιζέλος αδύνατος! Και το μεν πρώτο είναι πιθανό το δεύτερο όμως …αδύνατο!
2) Πήτε με πέραν του δέοντος καχύποπτο, αλλά η αναβάθμιση κατά μία μονάδα στην πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδος από τον Οίκο (ανοχής) “Fitch” δύο μέρες πριν τις εκλογές, ήταν απλή σύμπτωση;
