Του Δημήτρη Ρομποτή*
Αν κάτι εξοργίζη περισσότερο με την περίπτωση του «Μπαρμπαρόσα» και τις έρευνες που θα κάνη εντός της κυπριακής ΑΟΖ, δεν είναι η αναιδής πρόκληση αυτή καθεαυτή, αλλά ότι Κύπρος και Ελλάδα περίμεναν να γίνη κάτι τέτοιο – η Αγκυρα είχε ανακοινώσει τις προθέσεις της πολύ καιρό πριν – για να αντιδράσουν. Επαναλαμβάνεται το ίδιο σενάριο, η Τουρκία αλωνίζει σε χωράφια που δεν είναι δικά της, ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία πετιέται από τον ύπνο λες και την τσίμπησε κουνούπι! Η ίδια παθητική αντίδραση πάντα, χωρίς κανενός είδους πρωτοβουλία που θα μπορούσε αν όχι να προλάβη, τουλάχιστον να αποκρούση αποτελεσματικότερα την τουρκική πρόκληση. Και πάντα η προσφυγή στους άλλους, ως πρώτη και όχι ως έσχατη λύση, λες κι’ο πονοκέφαλος είναι δικός τους!
Τώρα λοιπόν που βγήκε τσάρκα το «Μπαρμπαρόσα» – συνοδεία τε φρεγάτας – η Λευκωσία απειλεί να μπλοκάρη την ενταξιακή διαδικασία της Αγκυρας στην ΕΕ – δεν την ενδιαφέρει πλέον ούτως ή άλλως – κάνοντας ουσιαστικά το χατίρι σε Γερμανούς και Γάλλους που θέλουν μεν τις «μπίζνες» με την Τουρκία, όχι και τους Τούρκους όμως. Κι’αυτό τη στιγμή που οι Βρυξέλλες δεν έχουν βγάλει άχνα ακόμα, ούτε μια καταδικαστική ανακοίνωση για τα μάτια του κόσμου, σχετικά με τη νέα τουρκική πρόκληση που αφορά σε τελική ανάλυση ευρωπαϊκή ΑΟΖ! Η Κύπρος, παρά το πολύτιμο της θέσης της που ουδέποτε μπόρεσε να εκμεταλλευτή με αποτέλεσμα πάντα να είναι κατάρα και όχι ευχή, δεν μετράει πολιτικά στην ΕΕ συνέπεια και της οικονομικής χρεωκοπίας που από «success story» μετά την τουρκική εισβολή τη μετέτρεψε σε έναν άλλο παρία εντός της Ενώσεως, παρέα με την Ελλάδα!
Αυτά όμως τα ξέρουμε και πολύ περισσότερο τα γνωρίζουν οι ιθύνοντες σε Λευκωσία και Αθήνα. Εκείνο που εξοργίζει, και επανέρχομαι στον αρχικό ισχυρισμό μου, είναι ότι περίμεναν ξανά να κάνουν οι Τούρκοι τη λαδιά τους για να ξυπνήσουν! Πού είναι τα επιτελεία σχεδιασμού πολιτικής, τα διάφορα σενάρια έγκαιρης αντιμετώπισης της πρόκλησης, τα εναλλακτικά σχέδια, γενικά ό,τι κάνει ένα κράτος, και μάλιστα ευρωπαϊκό, για να μην βρεθή προ εκπλήξεων τη στιγμή μάλιστα που μιλάμε για προαναγγελθείσες επιθετικές ενέργειες! Και δεν αναφέρομαι φυσικά σε στρατιωτικές κινήσεις αντιμετώπισης – αν και σε τέτοιες περιπτώσεις όλα είναι επί τάπητος, θεωρητικώς τουλάχιστον – αλλά σε εξάντληση των διπλωματικών και άλλων μέσων που διαθέτει μια χώρα και μια κοινωνία.
Είδατε τον τελευταίο καιρό καμμιά εκστρατεία ενημέρωσης των υπολοίπων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων αλλά και της κοινής γνώμης για τα σχέδια της Τουρκίας που μετά την εισβολή του ’74 επιχειρεί να εισβάλη εκ νέου σε ένα μικρό και απροστάτευτο, εν πολλοίς, κράτος-κομμάτι της Ευρώπης; Χώρια που το όνομα του πλοίου, «Μπαρμπαρόσα», από τον ελληνικής καταγωγής Οθωμανό ναύαρχο, ήταν και το όνομα της ναζιστικής επίθεσης εναντίον της Σοβιετικής Ενώσεως. Ολοι οι «ανθρωπιστές» και τόσες μη κυβερνητικές οργανώσεις που κατά τα άλλα απομυζούν τον κρατικό κορβανά, γιατί δεν σχημάτισαν – εν ανάγκη με κρατική υπόδειξη ή προτροπή – μια ειρηνική «φλοτίλια» με κότερα, βάρκες και άλλα πλεούμενα να παρεμποδίσουν ειρηνικά το «Μπαρμπαρόσα» και να πετάξουν περιστέρια ειρήνης μαζί με λουκούμια και άλλα γλυκίσματα στο πλήρωμα; (Και γιατί το κράτος να μην έχη, ανεπισήμως, τέτοιες οργανώσεις για να χρησιμοποιή σε ώρα ανάγκης; Εν ανάγκη στρατιώτες και αστυνομικούς με πολιτικά.) Θα μπορούσε ποτέ άραγε η φρεγάτα που συνοδεύει το ερευνητικό σκάφος να ανοίξη πυρ σε άοπλους ακτιβιστές, μέλη ειρηνευτικών οργανώσεων, όταν πριν μερικά χρόνια η Τουρκία και ο αρχικλέφτης πρωθυπουργός της είχαν λυσσάξει εναντίον του Ισραήλ επειδή είχε κάνει το ίδιο επί του τουρκικού πλοίου «Μαρμαρά» που πήγαινε στην Παλαιστίνη; Βέβαια, δύσκολα αυτά τα πράγματα για Κύπριους και Ελλαδίτες «ειρηνιστές», αν είναι να προασπίσουν τη δική τους χώρα δεν συγκινούνται και τόσο, ας το κάνουν άλλοι, ενώ αν είναι να τρέξουν για Παλαιστίνιους και άλλους ταλαίπωρους είναι πρώτοι, ακόμη και επιβαίνοντες τουρκικών πλοίων που φεύγουν από λιμάνια της κατεχόμενης χώρας τους! Με τέτοιο ρεζίλι λαό τί να σου κάνουν κι’οι πολιτικοί …
Δεν είναι δική μου δουλειά να προτείνω λύσεις, για αυτό υπάρχουν κρατικές υπηρεσίες και υποτίθεται εκπαιδευμένα στελέχη. Ας καθίσουν κάτω, ακόμη και κατόπιν εορτής για μια ακόμη φορά, να δουν τί μπορεί να γίνη ώστε να μην περάση της Τουρκίας, να μη φανή ότι η Κύπρος δεν υπάρχει ως κράτος, που λέει και ο Ερντογάν. Μια πρόκληση εκτός από κινδύνους εμπεριέχει και ευκαιρίες …
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
