Του Δημήτρη Ρομποτή*
Εχουμε παγώσει σήμερα, ο υδράργυρος κατέρρευσε όπως το ελλαδικό χρηματιστήριο και η ηλιοφάνεια όσο κι’αν βοηθάη ψυχολογικά, μάλλον ρόλο «πλασίμπο» παίζει, χώρια που η αντίθεση ήλιου-παγωνιάς δεν είναι ό,τι καλύτερο για τα νεύρα μας σε συνθήκες εργάσιμης ημέρας! Με το πρωϊνό ξύπνημα στο μαγευτικό Φλάσινγκ (του Κουήνς, όχι της τουαλέτας) η θερμοκρασία ήταν 10 βαθμοί Φαρενάιτ, τουτέστιν -12 Κελσίου για τους εκτός! Δαγκώσαμε το «Kavli» μας (νορβηγικό κράκερ, πλούσιο σε ίνες και εξαιρετικό για το κρύο) στην κυριολεξία, μήπως και ζεσταθούμε. Ευτυχώς που οι άνεμοι πνέουν καθόλα ασθενείς ειδάλλως δεν θα μπορούσαμε να σκάσουμε μύτη από τα σπίτια μας (πέραν των εκτάκτων περιστατικών, όπως αγορά σιγαρέτων, μυζήθρας για τα μακαρόνια, τα ρούχα από το καθαριστήριο, αποφυγή συζυγικού διαλόγου αναφορικά με τις επισκευές που πρέπει να γίνουν στο σύστημα θερμάνσεως κοκ.).
Το μόνο θετικό της υποθέσεως είναι ότι έχει περιοριστεί η κυκλοφορία Κινέζων – με ή χωρίς σκύλους – στα πεζοδρόμια και μπορώ να περπατήσω με την ησυχία μου χωρίς να πρέπη να παραμερίζω κάθε δέκα μέτρα επειδή έρχεται η κάθε γραία με τον σκύλαρό της τον οποίον και ασφαλώς δεν δύναται να συγκρατήση με αποτέλεσμα εγώ να πρέπη να τον αποφύγω! Οι, κατά τα άλλα, φιλόζωοι, όπως όλοι οι υστερικοί άλλωστε, δεν υπολογίζουν κανέναν και τίποτα προκειμένου να κάνουν το δικό τους, αυτό που θεωρούν οι ίδιοι κατάλληλο για τις δικές τους αναίσθητες, επί το πλείστον, ευαισθησίες. Α ρε δεν θά’ρθη η Ανοιξη, εκεί να δης περιπολίες πού’χω να ρίξω προκειμένου οι κουφάλες να μαζεύουν τα σκατά των κατοικηδίων τους. Εχει να πέση κυνήγι ξεγυρισμένο, θα με βλέπουν και θα τρέχουν πανικόβλητες. Ετσι έβαλα τάξη πέρυσι και κάπως ξεβρώμισε η γειτονιά, ξεμαγάρισε ο τόπος, μεταφορικά και στην κυριολεξία. Πρέπει σε κάποιες περιπτώσεις ως πολίτες να παίρνουμε την (σ)κατάσταση στα χέρια μας, οι δε Κινέζες τα σκατά των σκύλων τους στα δικά τους!
Ασε που το διεστραμένο μου μυαλό λέει ότι δεν είναι φιλόζωες, αλλά τους εκτρέφουν για να τους φάνε το Πάσχα! Απ’αυτούς όλα να τα περιμένης! Ετσι μού’ρχεται να θεσπίσω υποχρεωτική καταγραφή σκύλων και να τις υποχρεώσω να δίνουν το παρών (κατά τον Τζαμτζή) μια φορά τον μήνα ώστε να πιστοποιείται ότι είναι ζωντανοί και σε καλή κατάσταση! Θα βάλω μάλιστα κάτι φιλόζωες (θαυμάστριες της Ζωής Κωνσταντοπούλου) Ελληνίδες φίλες μου υπεύθυνες στην επιτροπή, ώστε να μην μπορούν να ξεφύγουν με τίποτα! Ετσι θα μπη τάξη, αν βέβαια στο μεταξύ δεν διώξουν αυτοί εμένα, διότι είναι πλέον συντριπτική πλειοψηφία στη γειτονιά! Και μπορεί μεν στην αρχή να εμφανίζωνται καλωσυνάτοι, συνεσταλμένοι και ευγενικοί, μόλις όμως νοιώσουν ότι έχουν το πάνω χέρι, τότε δεν υπολογίζουν κανέναν και τίποτα (το αυτό ισχύει και για τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ)! Κι’όσο σκέφτομαι ότι είναι τόσα εκατομμύρια από δαύτους απελπίζομαι! Στους εφιάλτες μου τους βλέπω μιλιούνια, σαν τα μυρμήγκια νά’ρχονται πάνω μου και εγώ να προσπαθώ να προφυλαχτώ με …δίκανο! Πρέπει να αναβαθμίσω την αμυντική μου θωράκιση, να εκπονήσω νέα στρατηγικά σχέδια, να κάνω οχυρωματικά έργα και να σκάψω μία τάφρο γύρω από το σπίτι, ενδεχομένως να βάλω και ηλεκτροφόρα καλώδια καμουφλαρισμένα ως χριστουγεννιάτικα λαμπάκια (Made in China). Τον δε φουσκωτό, επίσης «Made in China», Αγιο Βασίλη θα τον γεμίσω με υδρογόνο, ώστε να μπορή να εκραγή όταν χρειαστή να τον πυροδοτήσω (και μετά θα πώ ατύχημα, χιχιχιχί). Θα βάλω κάμερες (Made in China κι’αυτές), ραδιοεντοπιστές και μαζί με τους ελάχιστους πλέον μη Κινέζους γείτονες θα θεσπίσουμε περιπολίες με σκύλους-ρομπότ, όπως στη διαφήμιση της Σουηδικής βότκας, για να τους παρακολουθούμε και να τους μπερδεύουμε.
«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία» πού’λεγε κι’ο …Ρίτσος, δεν μπορούμε να καθίσουμε με τα χέρια σταυρωμένα να περιμένουμε το τέλος της γειτονιάς όπως την ξέραμε. «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί», όπως πολύ μελωδικά μας λέει ο …Ρουβάς, ας το πάρουμε απόφαση και ή να σηκωθούμε να φύγουμε ή να οργανώσουμε εθνική αντίσταση! «Δεν θα περάση ο φασισμός»! «Deutschland über alles» και “Νά’χαν’οι καρδιές αμπάρες”!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Aλλο διαφάνεια κι άλλο “σιθρου”…
