Του Δημήτρη Ρομποτή*
Γιατί τα βάζουν όλοι με τη διαπλοκή; Τουλάχιστον καμώνονται ότι τα βάζουν, είναι «ιν» το να εμφανίζεσαι εναντίον της διαπλοκής, ό,τι και να σημαίνη αυτό, δεν θα κολλήσουμε στις λεπτομέρειες, για αυτό και ο «πολιτικός» λόγος της Ελλάδος είναι γεμάτος χοντροκοπιές! Ωστόσο, το δημοκρατικό πολίτευμα όπως εφαρμόζεται σήμερα, ακόμη και στις πλέον επιτυχημένες του μορφές, βασίζεται στη διαπλοκή ή συμπλοκή, αν προτιμάτε, συμφερόντων. Τα κόμματα είναι μια μορφή διαπλοκής – στην Ελλάδα η χειρότερη – ο συνδικαλισμός το ίδιο, οι διάφορες κοινωνικές ομάδες, οι οργανώσεις, οι ενώσεις πολυτέκνων, οι δικηγορικοί σύλλογοι, οι ελευθεροτέκτονες, οι υδραυλικοί, η Αγ(ρ)ία και Ιερά (πώς λέμε χαλαρά) Σύνοδος, τα ποδοσφαιρικά σωματεμπόρια, όλες οι επιμέρους κατανομές του πληθυσμού συνιστούν ομάδες συμφερόντων οι οποίες διαπλέκονται με το κράτος ή και μεταξύ των προς ίδιον όφελος. Υπάρχει άραγε, μεγαλύτερη διαπλοκή από το ΚΚΕ και το πώς δουλεύει αναφορικά με την άντληση πόρων (ή το ΑΚΕΛ στην Κύπρο); Ωχριά μπροστά του και το οργανωμένο έγκλημα σε κάποιες περιπτώσεις, άσχετα αν κανείς δεν μιλάει γιατί θεωρεί το τελευταίο σταλινικό κόμμα της Ευρώπης μέρος του νεοελλαδικού φολκλόρ, όπως επίσης και τους κ.κ. Θεοδωράκη και Γλέζο. Στην Ελλάδα άλλωστε, ο ηρωισμός είναι επάγγελμα και οι προαναφερθέντες όχι οι μοναδικοί επαγγελματίες του είδους. Και ο επαγγελματίας ήρωας όμως, είναι μια μορφή διαπλοκής. Ακόμη και η αθώα πλην πολλαπλής ερμηνευτικής δυνατότητος φράσις «μπλέξαμε τα μπούτια μας» συνιστά διαπλοκή!
Το δυτικό σύστημα διακυβέρνησης και οργάνωσης της κοινωνίας είναι από μόνο του διαπλοκή, δεν μπορεί να υπάρξη αλλιώς, όσο κι’αν προσπαθήση. Ακόμη και στις ακραίες εκδοχές του, φασισμό, άκρατο φιλελευθερισμό ή κομμουνισμό εξακολουθεί να είναι διαπλοκή μέχρι το μεδούλι. Απλώς, η Ελλάς επειδή δεν ανήκει ουσιαστικά στη Δύση (ούτε στην Ανατολή, ελίσσεται κατά περίστασιν και κατά παράστασιν) άλλαξε τα φώτα στο πρόσλημα, εκθέτοντας εφαρμοζόμενες όλες τις ακρότητές του. Σαν ένα παιδί που έκανες το λάθος και του έδωσες ένα μίξερ ή ένα σεσουάρ να παίξη και το έκανε βίδες, αφού προηγουμένως διέλυσε και ό,τι άλλο μπορούσε!
Η «συζήτηση» περί διακλοκής στην Ελλάδα, όπως και κάθε άλλη συζήτηση» άλλωστε, είναι μόνο κατ’επίφασιν και αφορά ή σε γενικότητες ή σε κάποιου είδους αποκρυφισμό ώστε να μην αγγίζεται τίποτα χειροπιαστό, άρα να μην απειλήται κανείς! Ετσι, μιλούν αορίστως περί διαπλοκής, σαν να είναι ένα τεράστειο χταπόδι, κατευθείαν από το μυθιστόρημα «20.000 Λεύγες υπό τη Θάλασσα», το οποίο απλώνει τα πλοκάμια του μεταξύ μέσων ενημερώσεως, κράτους και μεγάλων επιχειρήσεων πνίγοντας ό,τι άλλο βρει μπροστά του! Μα αυτό, αγαπητοί μου, δεν είναι το πρόβλημα, είναι μια από τις συνέπειες του προβλήματος που λέγεται σύγχρονος κοινοβουλευτισμός. Οι εν λόγω παθογένειες δεν γίνεται να εξαλειφφούν όση φιλότιμη προσπάθεια κι’αν κάνουν όσοι φιλότιμοι Δονκιχώτηδες, οι οποίοι κι’αυτοί στην φιλότιμη προσπάθειά τους συνιστούν διαπλοκή! Ο κομμουνισμός προσπάθησε να βάλη τέλος στη διαπλοκή και τί πέτυχε: μια νέα διαπλοκλή, ολιγαρχική για αυτό και πανίσχυρη.
Εφόσον η διαπλοκλή είναι ίδιον του συστήματος δεν έχει νόημα να την πολεμάη κανείς κι’όσοι λένε το αντίθετο κοροϊδεύουν εαυτούς, αλλήλους ή και τους δύο. Ισα ίσα που οι πολίτες θα πρέπη εξ απαλών ονύχων να εκπαιδεύονται όσο γίνεται καλύτερα στο παιχνίδι της διαπλοκλής, ώστε με την έξοδό τους στην «αγορά» να μπορούν να συμμετάσχουν απρόσκοπτα στα κατά περίπτωση κυκλώματα. Ο θεσμός των σχολικών συμβουλίων, δεκαπενταμελών ή όπως αλλιώς λέγεται, είναι μια κίνηση προς τη «σωστή» κατεύθυνση. Το ίδιο και οι κομματικές νεολαίες.
Στην επαρχία τρομερής σημασίας παιδευτικό ρόλο σ’αυτή την εξέλιξη έπαιξαν οι κατά τόπους εξωραϊστικοί και επιμορφωτικοί σύλλογοι οι οποίοι πέτυχαν σχετικά γρήγορα να υποβιβάσουν την παράδοση σε φολκλόρ και εν συνεχεία να αρχίσουν να διεκδικούν επιδοτήσεις. Η άντρωση και θέριεμά τους συνέπεσε με τα «χρυσά» χρόνια του ΠΑΣΟΚ και όχι τυχαίως. Το ΠΑΣΟΚ διείδε στη διαπλοκή δυνατότητα κι’όχι πρόβλημα για αυτό κατάφερε να γαντζωθή στο κράτος και να παραμείνη έως σήμερα, άσχετα αν δεν είναι στην κυβέρνηση κι’άσχετα αν τα ποσοστά του κινούνται σε μονοψήφιους αριθμούς.
Η διαπλοκή είναι εδώ και θα μείνη, πάρτε το χαμπάρι κι’αφήστε την στην ησυχία της, βρείτε άλλον πασατέμπο! Αυτό που έχει σημασία είναι ένα όσο το δυνατόν καταλληλότερο θεσμικό πλαίσιο για να μη γίνουμε τελείως ζούγκλα. Δεν είναι η δουλειά κανενός συστήματος (διαπλοκή κι’αυτό, το λέει η ίδια η λέξη) να τα βάζη με τη διαπλοκή, αλλά να τη συντονίζει ώστε να δουλεύη όσο το δυνατόν πιο εύρυθμα. Σε κοινωνίες κατά κανόνα καταναλωτών το «πρόσες» (πάλαι ποτέ «προτσές» των κομμουνιστών) είναι το ζητούμενο κι’όχι το αποτέλεσμα, το έσχατον δηλαδή της διαδικασίας που στα νεοελληνικά αποκαλούμε σκατά!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Βεβαίως δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα! Η «ικανότητά» μας να τα κάνουμε θάλασσα δεν έχει όρια!
2) Ολα τα κόμματα σπεύδουν να ανακοινώσουν προγράμματα σε περίπτωση που γίνουν κυβέρνηση. Είναι πολύ σημαντικό αυτό διότι οι μαλακίες θα είναι πλέον προγραμματισμένες!
3) Στην Ελλάδα με τα τόσα “δημοκρατικά” και “ανθρωπιστικώς υπερευαίσθητα” κόμματα, το μόνο κοινοβουλευτικό σχήμα που έχει ολοκληρωμένη πρόταση – κακή έστω – για τους λαθρομετανάστες και τους πρόσφυγες είναι …η Χρυσή Αυγή! Ευτυχώς που “στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”!
4) Περιμένω με ανείπωτη συναρπαγή το …debait!