Του Δημήτρη Ρομποτή*
Πάει αρκετός καιρός που δεν σας μοίρασα απλόχερα τη σοφία μου και εσείς δεν μου ανταποδώσατε την ευεργεσία επίσης απλόχερα, με τις δύο παλάμες τεντωμένες και ανοιχτές προς τα έξω… Αμοιβαία τα αισθήματα και η ειλικρίνεια είναι βασικό συστατικό κάθε υγιούς σχέσης, όχι βέβαια το βασικότερο και όχι εκ των ουκ άνευ εφόσον ο μύθος αποτελεί ισχυρότερο συγκολλητικό παράγοντα από την αλήθεια. Ειδάλλως τα έθνη θα είχαν καταρρεύσει και μαζί τους οι εθνικές ομάδες με την αργυρώνητη ΦΙΦΑ και την επίσης αργυρώνητη πίπα της εθνικής καθαρότητος που εν αντιθέσει με την καθαριότητα δεν απαιτεί συνεργεία απορριμμάτων, μόνο απορρίμματα. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι ο χρυσός δεν μένει αναλλοίωτος στα σπουπίδια, όσο κι’αν λερωθή, και εδώ ερχόμαστε στην περίπτωση του εφηρμοσμένου Ελληνισμού που ως ευγενές μέταλλο είναι να απορή κανείς πώς προκύπτουν τόσοι …τενεκέδες από τη μετεξέλιξη και σύγχρονη εκδοχή του! Λες και είμαστε αλχημιστές από την ανάποδη, “ιμιτασιόν” Μίδες που ό,τι πιάνουμε το κάνουμε από χρυσό (ή και άργυρο) σκατά! Κι’απόσκατα!
Κι’αφού βάλαμε τα πράγματα στη θέση τους με την καλημέρα, πάμε τώρα στο δια ταύτα. Ποιό δια ταύτα όμως; Ο εφηρμοσμένος Ελληνισμός παίζει ταυτόχρονα σε πολλά ταμπλώ, κατηγορίες και διαστάσεις. Είναι πολυδιάσταστος όπως η εξωτερική πολιτική της Ελλάδος, η οποία όμως δεν παύει στα θέατρα να γυρίζη και να ψάχνη για δουλειά σαν τη Ρόζα τη Ναζιάρα με τα σγουρά μαλλιά. Οχι, δεν δείχνω την κα. Παπακώστα (δεν έχει σγουρά μαλλιά, άλλωστε), ούτε τους ξεκρέμαστους πολιτευτές που ψάχνουν να γαντζωθούν από κάπου καθότι ο πολιτικός θάνατος είναι ίσως πλέον επώδυνος του φυσικού. Ρωτήστε και τον Καρατζαφέρη …Κυριολεκτώ, αναφέρομαι στην ελληνική εξωτερική πολιτική σαν να υπάρχη! Εθελοτυφλώ δηλαδή, παίζω τον παιχνίδι των φαντασμάτων κι’όχι γιατί πλησιάζει το Χάλουουίίν, αλλά γιατί το φαντασιακό στη βάση του “δεν φταίς εσύ, η φαντασία μου τα φταίει” έχει προ πολλού αντικαταστήσει την όποια πραγματικότητα! Είναι ωσεί παρών και τα πάντα αναπληρών! Παρεπιπτόντως, ότι επιχειρώ να παίξω υπ’αυτούς τους όρους αποτελεί μεγάλο concession από μέρους μου και παρακαλώ να μη μου το χτυπήσετε στη μούρη όταν η πραγματική πραγματικότητα, αυτή που επιμένει να διαφέρη από την ελλαδική, μας προσγειώση απότομα και κατά πλάτος του διαδρόμου, χωρίς μάλιστα αντιπυρικούς αφρούς, ούτε καν ξυρίσματος …
Βέβαια, η εξωτερική πολιτική μιας μικρής και αδύναμης χώρας, άσχετα πόσο μεγάλη ιδέα έχει για τον εαυτό της, είναι λογικό ως ένα σημείο να θυμίζη τον φούρνο του Χόντζα. Οχι όμως του Εμβέρ, γιατί τότε θα ήταν μονοδιάστατη και απομονωτική σε έναν κόσμο που λόγω των νέων τεχνολογιών έχει έρθει τόσο κοντά και τόσο μακρυά ταυτόχρονα. Είναι δύσκολο να πατάη σε σταθερές βάσεις (αν υπάρχουν κιόλας) γιατί το ειδικό της βάρος είναι αμελητέο και τα πρώτη φυσήματα του ανέμου θα την πάρουν και θα την σηκώσουν αν δεν την κάνουν να πουντιάση κιόλας. Αντί λοιπόν “σταθερής” πολιτικής (δεν μπορεί να υπάρξη κάτι τέτοιο, εφόσον τα πάντα ρει) απαιτείται ευλιγισία και όχι λυγαριάς, διότι δεν μπορεί να έχη ρίζες, μόνο γλάστρα για να μετακινήται εύκολα εφόσον το απαιτούν οι συνθήκες και οι επιταγές του ντεκόρ ή το φενγκ σούι. Διότι, “γιατί να το κρύψωμε, άλλωστε”, οι μικρές χώρες είναι σαν τις γλάστρες που είτε κοσμούν τον πολυχώρο των μεγάλων ή τις χρησιμοποιούν για να τις φέρνουν η μία στο κεφάλι της άλλης! Και εδώ κρύβεται μέγας κίνδυνος, διότι εν τοιαύτη περιπτώσει αυτό που αναμένεται να συντριβή είναι η γλάστρα και όχι το κεφάλι. Ακόμη κι’αν τραυματιστή το κεφάλι η γλάστρα πάλι θα σπάση, αν όχι στο πρώτο πέταγμα στο απαντητικό του πληγέντος μέρους. Οπότε είναι να μην φτάσουν τα πράγματα εκεί, ειδάλλως χέσε μέσα! Ας προσέξη η Ελλάς κι’ας κρατήση τον ενθουσιασμό της γιατί οι νέες παρέες απαιτούν και νέα commitments που με τα σειρά τους μεταφράζονται σε νέους κινδύνους. Οπως λέει κι’ο σοφός, αλλά κατά βάθος μαλάκας, λαός, τα μεταξωτά σώβρακα θέλουν και μεταξωτούς κώλους ή και το αντίστροφο …
Η εδώ …ωμογένεια, από την άλλη, ευτυχώς πάει περίπατο. Οι σαθρές παράγκες των διαφόρων ψευτοοργανώσεων πνέουν τα λοίσθια και νέοι φορείς, από Αμερικανούς ελληνικής καταγωγής και όχι γκετοποιημένους Ελλαδίτες, ριζώνουν σιγά σιγά και οι πρώτοι καρποί έχουν αρχίσει να φαίνωνται. Είναι το νέο που γεννιέται καθώς πεθαίνει, επιτέλους, το παλιό. Ας το καταλάβουν αυτό και οι εξ Ελλάδος ώστε κάθε φορά που έρχονται εδώ να μην σπαταλούν τον χρόνο τους με τα ψώνια. Κι’αν χρειάζωνται οδηγούς για τα δικά τους ψώνεια, υπάρχουν οργανωμένες ημερήσιες εκδρομές στα outlets …
Στα εκκλησιαστικά, η συστηματική προσπάθεια αποπομπής του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου, ανόητη και χωρίς λογική, ο άνθρωπος είναι άνω των 90, κάποια στιγμή θα φύγη μόνος του, έχει μερικώς κοπάσει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παρασκηνιακώς τα μαχαίρια δεν τροχίζονται. Τη στιγμή που ο Βαρθολομαίος, με την ευλογία, αν όχι την πίεση των ΗΠΑ, ανοίγει μέτωπο με τη Ρωσία εκκινώντας τη διαδικασία αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας, είναι να απορή κανείς τί χρειάζεται ένα ακόμη ανοιχτό μέτωπο στην Εκκλησία της Αμερικής! Αφήστε το οξύμωρο, από τη μία να κάνη ένα τόσο ριψοκίνδυνο για την ενότητα της Ορθοδοξίας βήμα – όσο κι’αν έχη δίκιο ότι η Ουκρανία δικαιούται αυτοκεφαλίας – κι’από την άλλη να βάζη τους δικούς του να μαίνωνται κάθε φορά που κάποιος ψελίση κάτι περί αυτοκεφαλίας ή αυτονομίας της εδώ εκκλησίας, όπως έκανε προ διμήνου ο Βαλιώτης και πέσανε πάνω του σαν όρνια να τον φάνε! Δεν μπορείς όμως νά’χης δυο μέτρα και σταθμά, πόσο μάλλον αν είσαι εκκλησιαστικός οργανισμός αφετηριακής κιόλας ουκουμενικότητας. Ούτε φαίνεσαι ο καλύτερος διαμεσολαβητής στα προβλήματα των άλλων αν δεν έχης τακτοποιήση Κανονικώς τα του άμεσου οίκου σου (και η εκκλησία του Κιέβου ιστορικά υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, άσχετα αν η Μόσχα αντικανονικώς την υφάρπαξε).
Ολα δείχνουν ότι θα έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα νέα σαιζόν κι’αυτό εμένα με τρομάζει …
Ο Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει …λαϊκός τραγουδιστής με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Εξεμάνησαν γιατί ο Μαδούρο έφαγε μπριζόλα 100 δολ.! Ενώ αν έτρωγε σουβλάκι;;;
2) Η Καθημερινή πλασάρει τόσο πολύ Κυριάκο που έχει ξεπεράσει τον …Εθνικό Κήρυκα!!!
3) Η δε …γυμνή να φοβήται τον άνδρα!!!
4) Εάν ισχύη ότι οι ωραίοι έχουν χρέη, είμαι και πολύ ομορφάντρας!!!
5) Τα σχολεία πρέπει να είναι οδηγοί γνώσης, όχι …απόγνωσης!
