Του Δημήτρη Ρομποτή*
Ως έχει το δημοτικό άσμα: “Σαράντα βάρκες στον γιαλό, μα ο Γιάννος λέει σαρανταδυό”! Κι’άμα ο Γιάννος είναι Παπαντωνίου και οι βάρκες φρεγάτες, τότε μπλέκονται τα σώβρακα με τις γραβάτες και μία απλή βεγγέρα μετατρέπεται σε βαριετέ με έντονα στοιχεία επαρχιακής οπερέτας! Διότι όπως και να το κάνουμε, δεν λείπει το θεατρικό από την προσαγωγή με χειροπέδες, αποπνέει αίσθηση υψηλής δραματικότητος η οποία όμως εκφυλίζεται πάραυτα λόγω πρωταγωνιστού. Διότι ο Γιάννος – ο οποίος μπορεί να είναι αθώος, δεν έχει κριθεί ένοχος ακόμα – δεν είναι φτιαγμένος για υψηλό δράμα, δεν έχει την τσοχαντζοπούλεια έπαρση, ούτε καν τη στόφα της ηρωικής κλεφτουριάς, είναι ένας πολύ πεζός χαρακτήρας και η παρουσία του σε μία παράσταση, ακόμη και παρεπιδημούντος θιάσου, μπορεί να είναι μόνο επικουρική!
Υπ’αυτή την έννοια, ως πρωταγωνιστής δεν ανεβαίνει, κατακρημνίζεται διότι γίνεται φανερότερη η αισθητική ανεπάρκειά του. Δεν είναι για όλους το προσκήνιο, αλλά πού υπήρξε ποτέ αξιοκρατία στην Ελλάδα για να υπάρξη στις …προσαγωγές; Οι εκάστοτε παραγωγοί δεν σέβονται καθόλου το φιλοθεάμον κοινό και του σερβίρουν ό,τι νά’ναι σίγουροι ότι στο τέλος θα χειροκροτήση σαν χάχας. Διότι, “γιατί να το κρύψωμε άλλεστε”, οι προσαγωγές Τσαχαντζοπούλου και τώρα Παπαντωνίου γίνονται για τα μάτια του κόσμου, για να ικανοποιηθή το περί δικαίου αίσθημα, ότι τέλος πάντων την πληρώνουν και κάποιοι κι’όχι μόνο οι φορολογούμενοι. Ετσι επιτυγχάνεται η κάθαρσις και το κοινό φεύγει από την παράσταση ικανοποιημένο και η όποια βαρυστομαχιά που μένει είναι μάλλον από τον πασατέμπο…
Τα εξοπλιστικά είναι ένα αναγκαίο κακό για κάθε χώρα και επειδή πρόκειται για την εθνική ασφάλεια οι ερωτήσεις είναι λιγότερες, τα τεράστεια ποσά που ξοδεύονται φεύγουν περίπου όπως τα λεγόμενα μυστικά κονδύλια. Ο έλεγχος είναι πλημελής ακριβώς για να μπορούν διάφοροι “παράγοντες” να παίρνουν τις ανάλογες μίζες. Είναι αποδεκτό επίσης, κοινωνικά τουλάχιστον, ότι όποιος πάει στο Αμύνης “φτιάχνεται” οικονομικά γιατί και τα ψιλά να πάρη, μιλάμε για χοντρό χρήμα. Αυτός ο κόπρος του Αυγεία δεν πρόκειται να καθαρίση ποτέ, έστω κι’αν μια στις τόσες πάει κάποιος μέσα.
Εξάλλου, το εμπόριο όπλων είναι η καθωσπρέπει μαφία. Τα στελέχη του φτάνουν να είναι μέχρι φίλοι πρωθυπουργών και να τους δίνουν ακόμη και δάνεια για να χτίσουν το ροζ σπιτικό τους. ‘Η μήπως ξεχάσαμε τον έμπορο όπλων Κασόγκι από τον οποίο πήρε υποτίθεται δανεικά ο …Αντρέας για να χτίση τη βίλα στην Εκάλη, το κόστος της οποίας δεν συνεβάδιζε με τις πρωθυπουργικές απολαβές; Κι’αν κάτι φανερώνει την εθνική μας κατάντια σ’αυτή την ιστορία, δεν είναι ότι χάψαμε το ψέμμα περί δανεικών, αλλά ότι βρήκαμε φυσικό ο “σοσιαλιστής” και “ανθρωπιστής” πρωθυπουργός της Ελλάδος να ομολογή ότι διατηρή φιλικές σχέσεις με ένα μούτρο σαν τον Κασόγκι! Δεν μας πείραξε καθόλου! Τέτοιοι τενεκέδες που είμαστε, τέτοιους τενεκέδες ηγέτες αξίζουμε και πολύ καλά μας κάνει τώρα ο Τσίπρας και αύριο ο Κυριάκος γιατί τα ζητάει ο κώλος μας!!!
Στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω καμμία συμπάθεια για τον Γιάννο. Αν είναι ένοχος να πάη μέσα και να ψοφίση εκεί! Είναι όμως κρίμα κι’άδικο μεγάλο να γίνη ένας ακόμη αποδιοπομπαίος τράγος για να κρυφτούν οι ακόμη μεγαλύτερες πομπές της εποχής Σημίτη! Διότι ναι μεν στα εξοπλιστικά γίνεται της πουτάνας από τις μίζες, αλλά πώς μπορούμε να ξεχάσουμε το χρηματιστήριο, για παράδειγμα, στο οποίο και πάλι είχε ο Γιάννος χωμένη τη μούρη του; Τί είχες Γιάννο μ’, τί είχα πάντα!
Τη φορά αυτή ο κατηγορούμενος θα μιλήση και θα πη ονόματα! Είτε από φόβο, είτε από πίεση, είτε επειδή δεν θέλει να πληρώση μόνος του τις ευθύνες για το πλιάτσικο μιας ολόκληρης εποχής, ο Γιάννος θα ανοίξη το στόμα του και τότε θα πάρη πολλούς και θα σηκώση ο οχετός των λόγων του! Επώνυμες και ανώνυμες κουφάλες θα τρέχουν να κρυφτούν, άλλοι να το σκάσουν και θα τους πιάνουν στα αεροδρόμια. Τα πάνω θα έρθουν κάτω στη δημόσια σκηνή, “ευπατρίδες” θα απογυμνώνονται και θα βλέπουμε τί ζαγάρια είναι στην πραγματικότητα, νέοι έλεγχοι θα θεσπιστούν, ο κόσμος θα ζητάη πραγματική κάθαρση και άσπιλοι ηγέτες θα προκύψουν από τον κουρνιαχτό αποφασισμένοι να πάνε τη χώρα μπροστά κι’όχι να τους πάη η χώρα μπροστά!
Μετά ξύπνησα! Ακόμη σκοτάδι έξω, ήπια λίγο νερό, έριξα μια ανακουφιστική κλανιά κι’αφού γύρισα πλευρό άρχισα να σιγοτραγουδάω το “Ονειρο ήτανε” του Αλκινόου Ιωαννίδου …
*Ο Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιοογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει λαϊκός τραγουδιστής με έδρα τη Νέα Υόρκη.
