Του Δημήτρη Ρομποτή*
Με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, χαρακτηριστική των μικρών που κάποτε ήταν μεγάλοι, αλλά και αρκετές δόσεις ελληνοαμερικανικού “κιτς”, ενεθρονίσθη το περασμένο Σάββατο ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος. Το κόκκινο χαλί προ της εισόδου στον Καθεδρικό, αλλά και τα κοριτσάκια που έρραναν το διάβα του με ροδοπέταλα έφερναν στον νου το “Coming to America” με τον Εντυ Μέρφυ και τον Αρσένιο Χωλ, όταν ήρθε στη Νέα Υόρκη ο Αφρικανός βασιλιάς και μπροστά του πήγαιναν οι λουλουδούδες για να σπέρνουν τον δρόμο του με άνθη! Αφήστε τις κραυγές, τα γουάου και τα απανωτά σέλφις, ούτε και νά’τανε ο Μπέκαμ όχι Ορθόδοξος επίσκοπος! Βέβαια, όλα αυτά τα ωραία και συγκινητικά προσέφεραν by default και έναν μάθημα στον νέο ιεράρχη, αναφορικά με το τί πρόκειται να αντιμετωπίση, με το είδος υποθέτων που θα βρη μπροστά του αν όχι πίσω του! Αυτό ενδέχεται να ήταν και το πρώτο σοκ της νέας του ποιμαντορίας και να είναι σίγουρος ότι θα ακολουθήσουν κι’άλλα. Εδώ δεν πρόκειται να βαρεθή!
Της ενθρονίσεως ηκολούθησε γεύμα στο Ξενοδοχείο Χίλτον κατά το οποίο εξηντλήθησαν τα όρια χωρητικότητος της μεγαλύτερης αίθουσας που διαθέτει, αφού παρέστησαν άνω των 1500 ατόμων, ξεπερνώντας και τη βράβευση του Αγίου Πατρός ημών Αλεξάνδρου Καρλούτσου από τους Αρχοντες πέρυσι τον Νοέμβριο! Λέτε για αυτό να ήταν συνοφρυωμένος κατά τη διάρκεια των ενθρονιστηρίων εκδηλώσεων ή επρόκειτο απλά για κόπωση καθώς είχε το γενικό πρόσταγμα παρασκηνιακώς κι’ας ήταν επισήμως ο Μητροπολίτης Μεθόδιος ο καθ’ύλην τελετάρχης; Ο χρόνος θα δείξη. Πάντως όλα δούλεψαν ρολόι, παρά τα αισθητικά παρατράγουδα, κι’αυτό θα πρέπη να του το αναγνωρίσουμε.
Στις δύο σειρές των επισήμων βρέθηκαν εκπρόσωποι άλλων, Oρθοδόξων και μη εκκλησιών, όπως και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της επιτροπής Ραββίνων Νέας Υόρκης. Θα περιμέναμε τον Ραββίνο Σνάιερ να έρθη, καθώς τον ξέρουμε και μας ξέρει, αλλά δεν εμφανίστηκε. Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε ο εκπρόσωπος του Καρδιναλίου Τίμοθυ Ντόλαν – ο ίδιος έπρεπε να είναι εκεί, κι’όχι να στείλη αντιπρόσωπο – ένας ετοιμόρροπος επίσκοπος ο οποίος μετά από 15 λεπτά μας …έκλασε, καθώς την έκανε αθόρυβα και μουλωχτά όπως και όταν μπήκε. Ο Κόπτης επίσκοπος ήτο ο πιο ανοιχτομάτης από όλους, ενώ δεν σταμάτησε να μασουλάη καθώς το βλέμμα του περιέφερνε την αίθουσα σαν ραντάρ. Ο Αρμένιος επίσκοπος με το μυτερό επανοκαλύμμαυχο ήταν λες και βγήκε από τον Πόλεμο των Αστρων!
Εξεφωνήθησαν χαιρετισμοί όπως του εκπροσώπου της ελληνικής κυβερνήσεως, κ. Κατρουγκάλου ο οποίος έκανε μία εισαγωγή αγγλιστί για να συνεχίση στα ελληνικά και να καταστήση σαφές ότι παρά τα όποια χάλια, τα αγγλικά του είναι καλύτερα από τα ελληνικά του! Η πιο συγκινητική ομιλία ήταν του αποχωρήσαντος – έπειτα από τετραετή σπρωξίματα – Αρχιεπισκόπου Δημητρίου ο οποίος μίλησε για τη συνέχεια της Ορθοδοξίας και προσέφερε στον διάδοχό του το μπαστούνι που του είχε δώσει ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος όπως και ένα σετ αρχιερατικού εγκολπίου της συλλογής του.
Και μπορεί η πιο συγκινητική ομιλία να ήταν του Δημητρίου – το τέλος της οποίας ηκολούθησε παρατεταμένο χειροκρότημα – η πιο ωραία ομιλία όμως ήταν του Μητροπολίτου Γερμανίας Αυγουστίνου ο οποίος εκπροσώπησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Μάγκας, με την καλή έννοια της λέξεως, με λόγο μεστό νοημάτων, ενθουσίασε τους παρευρισκομένους, ακόμη κι’αυτούς που δεν καταλάβαιναν ελληνικά, και μας έκανε να αναρωτηθούμε γιατί δεν είναι αυτός Οικουμενικός Πατριάρχης …
Σεμνή, ουσιαστική και σε πολύ καλά αγγλικά ήταν και η αντιφώνηση του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου. Παρά την κόπωση και τις πολλές συγκινήσεις, μίλησε με ηρεμία και χωρίς κορώνες, αισθανόμενος προφανώς το βάρος που ήδη άρχισε να πιέζη τους ώμους του. Κάποιοι που ξέρουν, είπαν ότι τον έριξε ο πατριάρχης στον λάκο με τα φίδια, μόνο που στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι …χειρότερα, αφού και τα φίδια υπακούουν στους νόμους της φύσεως και του ενστίκτου ενώ οι άνθρωποι ενίοτε ούτε στο ένα ούτε στο άλλο! Ο Ελπιδοφόρος με βάση αυτούς που τον γνωρίζουν, είναι “καλό παιδί”, έξυπνος, εργατικός και όχι φαντασμένος. Από το λίγο που τον γνώρισα κατά την πατριαρχική επίσκεψη στην Ουκρανία, το 2006 νομίζω, μπορώ να δευτερώσω αυτές τις εντυπώσεις. Ωστόσο, δεν γίνεται να παραβλέψουμε ότι ξεκινάει το έργο του με δύο πολύ μεγάλα βαρίδια: αφενός είναι εξ απορρήτων του Βαρθολομαίου που σημαίνει ότι προτεραιότητά του θα είναι το Φανάρι και όχι η Αρχιεπισκοπή, κι’αφετέρου Τούρκος πολίτης με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε σχέση με τον παρασκηνιακό έλεγχο που ασκούν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες σε άτομα που θεωρούν ειδικού ενδιαφέροντος. Ο χρόνος θα δείξη αν ο νέος αρχιεπίσκοπος θα ξεπεράση τις περιστάσεις διότι για να αρθή απλώς δεν αρκεί!
Η στήλη, εκ των πραγμάτων θα είναι απέναντί του διότι είναι απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας, όπως πρέπει στο δικό μας λειτούργημα. Ωστόσο, για τις επόμενες 100 μέρες, και εφόσον δεν γίνη κάτι τραγικό ή ανεπανόρθωτο, θεωρούμε ότι θα πρέπη να δοθή στον νέο αρχιεπίσκοπο χώρος και χρόνος προκειμένου να βρη τον δρόμο και τον ρυθμό του. Θα υπάρξουν αιτίες και αφορμές για κριτική, αλλά κάθε πράγμα στον καιρό του …
Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι έλαμψαν δια της απουσίας τους οι ηγέτες της κυπριοαμερικανικής κοινότητας που παρεμπιπτόντως είναι αυτοί που κυρίως εργάζονται για τα εθνικά θέματα, μεταξύ των οποίων και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Είναι εκ των ουκ άνευ ο νέος αρχιεπίσκοπος να τους πλησιάση και να προσπαθήση να κερδίση την εμπιστοσύνη τους, μια εμπιστοσύνη που έχει κλονιστεί προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο από τότε που βραβεύσανε τον Εγκεμέν Μπαγκίς, ο οποίος δυο μέρες πριν είχε δηλώσει ότι δεν υπάρχει η …Κύπρος! Για να μην μιλήσουμε για τις δημόσιες σχέσεις που κάνανε για λογαριασμό του Ερντογάν όταν είχε έρθει στη Νέα Υόρκη και δεν ήθελε να τον δη κανένας Αμερικανός επίσημος ή αξιωματούχος …
Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ εκ νέου στην ανάγκη να δημιουργηθή κάποτε τομέας εκκλησιαστικής μόδας στην Ορθοδοξία, όπως έχει και το Βατικανό εδώ και δεκαετίες. Αυτό το πολύ μαύρο πρέπει σιγά σιγά να υποχωρήση διότι εκτός της αντιαισθητικότητάς του είναι και ανθυγιεινό. Αφήστε που οι ιεράρχες μας έχουν αντικαταστήσει το βαμβακερό με το το σατέν και μοιάζουν με …κουρτίνες! Σε άλλες περιοχές, όπως Αφρική ή Κεντρική Αμερική όπου σκάει ο τζίτζικας, έχουν αλλάξει το μαύρο με το λευκό. Οταν δε οι ιεράρχες είναι μαύροι με λευκά ράσα θυμίζουν αρνητικό φωτογραφίας! Οι άγ(ρ)ιοι Μόσχας από αιώνες κυκλοφορούν με λευκό (οι πατριάρχες τουλάχιστον) διότι πάει και ως στολή παραλλαγής με τη χιονισμένη ρωσική στέππα. Στην Ελλάδα κάποιοι πιο τολμηροί αντικατέστησαν το κατάμαυρο με μπλε σκούρο, το οποίο όμως δεν αρκεί στη ζέστη.
Επίσης, θα πρέπη κάποια στιγμή να βάλουν φερμουάρ στα καφτάνια, μπροστά ή για να μην είναι τόσο προκλητικό στην πάντα! Προχτές, πριν ανέβω στην κεντρική αίθουσα του Χίλτον πήγα στο μπάνιο να φρεσκαριστώ κι’όταν μπήκα μέσα ήταν γεμάτο ιερείς κι’αρχιερείς, κατάμαυροι σαν μύγες στο surrounding λευκό των ειδών υγιεινής. Αλλο όμως ήταν το πρόβλημα: επειδή είχαν μπει πολλοί μαζί, τα τρία καμαρίνια με πόρτες που έκλειναν είχαν γεμίσει, οπότε οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να κατουρήσουν στα όρθια ουρητήρια, κρατώντας το καφτάνι ψηλά με το ένα χέρι και με το άλλο προσπαθώντας να βρούνε στόχο! Πάλι καλά που δεν κατούρησε ο ένας τον άλλον! Για αυτό σας λέω, πρέπει κάποια στιγμή να γίνουν αλλαγές και σ’αυτόν τον τομέα διότι δεν μπορεί να το παίζης εκκλησία του παρόντος και του μέλλοντος τη στιγμή που λειτουργικώς, εμφανισιακώς και αισθητικώς έχεις μείνει μερικούς αιώνες πίσω, όπως οι …Αμις!
(Στο εξής θας λαμβάνετε την εισαγωγή του σημειώματος από τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις info@neohellenika.com και dondemetrio@neohellenika.com Κοιτάξτε στην κατηγορία “spam” σε περίπτωση που δεν το δείτε στο ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιό σας.)
*Ο Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότηςΑρ και τώρα δηλώνει πολιτικός μηχανικός/οδοντίατρος με ειδίκευση στις …γέφυρες και έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Οπως ο Τσίπρας έτσι και ο Ερντογάν είχε καλομάθει μόνο με νίκες και τώρα τσούζει…
2) Πιο συχνά βγαίνει το …”Χαβούζ” στο Αιγαίο παρά ο ήλιος στη Νέα Υόρκη!