του Δρος. Δημήτρη Ρομποτή*
Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση κατήγαγε μια μεγάλη νίκη σε επιχειρησιακό μάλιστα επίπεδο, εναντίον της Τουρκίας στον Εβρο! Ηταν ουσιαστικά το πρώτο watershed moment μετά το 1987, στην πρόσφατη ιστορία των ελληνοτουρκικών εχθροπραξιών – περί αυτού πρόκειται, η Ελλάς δέχεται συστηματική επίθεση από την Τουρκία τα τελευταία 50 χρόνια, όλα τα άλλα είναι παραμύθια! Αναρίθμητες κυβερνήσεις δοκίμασαν την “πολιτική” του κατευνασμού ελπίζοντας ότι το θηρίο θα εξημερωθή και το μόνο που κατάφεραν, άθελά τους, ήταν να το εξαγριώσουν περισσότερο σε σημείο που να τα θέλη όλα (τα δικά μας) δικά του! Είναι απορίας άξιον λοιπόν γιατί μετά τη νίκη στον Εβρο, ή ίδια ελληνική κυβέρνηση προσπαθή με τόση επιμέλεια …να αυτοκτονήση! Ανεφέρθην χθες διεξοδικώς στη “μυστική” συνάντηση του Βερολίνου που έσπευσε ο (που)Τσαβούσοβλου να αποκαλύψη την επόμενη μέρα για να μας ξευτιλίση. Τί δεν καταλαβαίνουν; Οσο ο άλλος προκαλεί μέρα με την ημέρα περισσότερο κι’όταν ζητάη φανερά και χωρίς γλυκόλογα να πάρη τα δικά σου, τί νόημα έχει ο διάλογος φανερός ή μυστικός; Είναι πάγια αρχή στη διπλωματία ότι ποτέ δεν συζητάς επί των κυριαρχικών σου δικαιωμάτων διότι σε κάθε περίπτωση θα χάσης! Η Τουρκία είναι ένας κακός και αναθεωρητικός γείτονας, όσα και να της δώσης – που δεν έχεις δικαίωμα, ούτως ή άλλως – θα ζητήση κι’άλλα, ίσα ίσα που οποιαδήποτε υποχώρηση εκλαμβάνεται ως αδυναμία όχι ως κίνηση καλής θέλησης κι’αποθρασσύνεται με το δίκιο της! Εάν δεν πατήσουμε φρένο τώρα, η κατρακύλα θα είναι χωρίς σταματημό. Ακόμη κι’αν τους δώσουμε το Καστελόριζο, άντε και το μισό Αιγαίο, εκπτώσεις θα κάνουμε προκειμένου να βρούμε την ησυχία μας και να τρώμε με χρυσά κουτάλια την εθνική μας φασολάδα, θα βρούνε κι’άλλες διεκδικήσεις. Μέχρι και το Καρπενήσι, ας μην έχη θάλασσα, θα ζητήσουν, άλλωστε το όνομά του είναι τουρκικό (από το “καρπέτ νις”, λευκό χαλί δηλαδή. Το ονόμασαν έτσι γιατί όταν πρωτοπήγαν εκεί οι Οθωμανοί είχε χιονίσει κι’ήταν όλα κάτασπρα σαν τις μογγολικές στέπες)!
Αν θέλουν οι Τούρκοι διάλογο, ας αρχίσουμε από την παύση των προκλήσεων και την απόσυρση του “Κάσους Μπέλι” εάν η Ελλάς ασκήση ένα καθόλα νόμιμο δικαίωμά της! Και να σταματήση τις παράνομες γεωτρήσεις στην Κύπρο! Εκτός του ότι είναι αδελφή χώρα, η Ελλάς είναι και εγγυήτρια δύναμη, ή το ξέχασε; Εάν αυτές οι προϋποθέσεις υπάρξουν, ναί, τότε μπορεί να αρχίση κάποια συζήτηση και όχι επί κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αλλωστε είναι καιρός η Αθήνα να εγείρη επισήμως ζήτημα αποζημιώσεων προς τους ομογενείς της Κωνσταντινούπολης, Ιμβρου και Τενέδου επειδή καταπατήθηκαν τα δικαιώματα και οι περιουσίες τους βάναυσα το ’50 και το ’60 ενάντια στη Συνθήκη της Λωζάνης. Τί έγινε αλήθεια η περίφημη αυτονομία για την Ιμβρο; Αλλο ζήτημα είναι οι ελληνόφωνοι κάτοικοι του τουρκικού Πόντου, των οποίων τα πολιτιστικά δικαιώματα καταπατούνται έως την σήμερον. Επίσης, νησάκια και βραχονησίδες που έχουν οι Τούρκοι και τα οποία ευρίσκονται πέραν των δύο ή τριών, δεν θυμάμαι καλά, μιλίων από τις ακτές όπως ρητά αναφέρει η Συνθήκη της Λωζάνης, τί θα γίνη μ’αυτά; Κι’άλλα πολλά ζητήματα που παραμένουν σε εκκρεμότητα. Ετσι πας σε διάλογο, όχι για να συζητήσης αυτά που θέλει να σου πάρη ο άλλος.
Η Τουρκία έχει μάθει να δείχνη τα νύχια της και κατάφερε να επιβάλη παραχωρήσεις χωρίς να χρειαστή να τα χρησιμοποιήση. Το ίδιο κάνει και τώρα και το αυτό θα επιχειρήση το φθινόπωρο στις ελληνικές θάλασσες. Μόνον εάν πειστή ότι δεν θα υποχωρήσουμε υπάρχει περίπτωση να κάνη πίσω με διάφορες προφάσεις. Οταν ο κόμπος φτάση στο χτένι, ξέρει να τα μαζεύη γιατί φοβάται και έχει ήδη υπερεκτεθεί στρατιωτικά. Να σας θυμίσω το ’87; Αλλη μεγάλη νίκη της Ελλάδος που κατασπαταλήθηκε στο Νταβός …
Στον λίγο χρόνο που απομένει η Ελλάς οφείλει να προετοιμαστή για πόλεμο, ενισχύοντας τις Ενοπλες Δυνάμες με τελευταίας στιγμής προμήθειες, ακόμη και με “δανεικά” όπλα, και προετοιμάζοντας την κοινή γνώμη εντός και εκτός χώρας. (Καλά τα προγράμματα μέχρι το 2027 αλλά απαιτείται ενίσχυση τώρα, τί μπορεί να γίνη τους επόμενους δύο μήνες μετράει.) Είναι ο μόνος τρόπος αφενός να τα μαζέψη η Τουρκία κι’αφετέρου εάν προχωρήση στα σχέδιά της να τα μαζέψη δια της βίας! Πολλοί λένε, μας πώς είσαι σίγουρος ότι θα νικήσουμε σε περίπτωση ελληνουρκικής σύρραξης ή επεισοδίου; Κανείς δεν είναι σίγουρος για κάτι τέτοιο, χωρίς αυτό να σημαίνη ότι πρέπει να πιστεύη ότι θα χάση κιόλας! Η πολιτική απαιτεί ρίσκα, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Κι’όταν σε στριμώξουν στη γωνία είσαι υποχρεωμένος να υπερασπιστής τα όσια και τα ιερά σου. Αν είναι να μας στα πάρουν, ας τα πάρουν με το σπαθί τους όχι με τον τσαμπουκά μόνο! Ασφαλώς και δεν είναι επιλογή ούτε επιθυμία μας ο πόλεμος! Μόνο τρελλοί και ανισόρροποι σαν τον Ερντογάν παίζουν με τη φωτιά ελπίζοντας ότι θα κάψη μόνο τους άλλους. Ο φόβος και ο κίνδυνος υπάρχει και είναι δικαιολογημένος. Εάν όμως τα πράγματα οδηγηθούν χωρίς ευθύνη της Ελλάδος μέχρις εκεί, πρέπει να είναι έτοιμη για όλα. Διότι και προσωρινή λύση να βρεθή τώρα, οι Τούρκοι θα επανέλθουν με περισσότερα. Μόνον αν τους κοπή η φόρα έργοις θα ησυχάσουν για λίγο και θα μαζευτούν. Κι’ούτε και τότε θα έχη περάσει το πρόβλημα.
Η Τουρκία έχει γυρίσει σελίδα πριν τον Ερντογάν ακόμη, θέλει αλλαγές συνόρων και ένα σωρό άλλες “επικαιροποιήσεις”. Είναι ίσως ο μόνος τρόπος να διατηρήση την εσωτερική της συνοχή. Οχι όμως εις βάρος μας! Ας σταματήσουν λοιπόν οι αυτοϋπονομευτικοί διάλογοι και το τροπάριο του κατευνασμού κι’ας προετοιμαστούμε ανοιχτά για πόλεμο. Είναι η καλύτερη και ίσως η μόνη αποτροπή που μπορεί να σταματήση την Τουρκία. Εάν δεν τη σταματήση, τίποτα δεν θα τη σταματούσε ούτως ή άλλως. Μόνο οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις! Τα άλλα είναι λόγια για να αγαπιόμαστε αφού στο μεταξύ μας πάρουν μέχρι και τα σώβρακα…
(Εάν δεν επιθυμήτε να λαμβάνετε το πόνημά μου, παρακαλώ ενημερώστε με και θα σας αφαιρέσω από τη λίστα.)
*Ο Δρ. Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει πολιτικός μηχανικός/οδοντίατρος με ειδίκευση στις …γέφυρες και έδρα τη Νέα Υόρκη. Είναι δε τελειόφοιτος Διδακτορικού, αλλά δεν έχει λάβει πτυχίο για οικονομικούς λόγους, από τη Μεγάλη του Γένους …Χολή!
ΥΓ: 1) Μάρτυς σε δίκη ελληνικού σκανδάλου: εν είδα ότι ουδέν είδα!
