Του Δρος. Δημήτρη Ρομποτή*
Τσικνοπέμπτη χτες και είπα να τιμήσω το έθιμο τρώγοντας, μεταξύ άλλων, τηγανητό συκώτι με λεπτοκομμένα κρεμμυδάκια, αλατοπίπερο και σβησμένο με κόκκινο κρασί. Είναι αυτό που λέμε νόστιμον …ήπαρ! Μην γελάτε, οι χρήστες της συγχρόνου ελληνικής γλώσσης έχουν απασφαλίσει αναφορικά με νοήματα και έννοιες για αυτό ο καθένας καταλαβαίνει ό,τι θέλει κι’όχι αυτό που εννοούν οι λέξεις. Εάν το φαινόμενο μετεφράζετο και σε ένα οργασμό πραγματικής λογοτεχνικής παραγωγής θα υπήρχε μια παρηγοριά, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να συμβαίνη, απεναντίας βλέπουμε μια εκφραστική συρρίκνωση που θυμίζει κάτι από γλώσσα …διπλωματίας, φτιαγμένη για να ερμηνεύεται κατά το δοκούν. Με τη διαφορά ότι στην κανονική διπλωματική γλώσσα υπάρχει καλλιέργεια, ευφυϊα και διεύρυνση εκφραστικών ορίων. Πάρτε παράδειγμα τους Τούρκους που έχουν επιτυχώς ως τώρα εισάγει τον μαγικό ρεαλισμό του Γκαμπριέλ Γκαρθία Μάρκεθ ως προς την ερμηνεία του διεθνούς δικαίου και το κάνουν με τέτοια μαεστρία που αντί να γελάη ο κόσμος, κάθεται και τους ακούει. Η δική μας διπλωματική γλώσσα από την άλλη, όπως και η καθομιλουμένη, διακρίνεται από στέρηση φαντασίας και ελαστικότητος, αποδεικνύει στενότητα πνεύματος και διανοητικό κορεσμό. Προκαλεί κατάθλιψη το άκουσμα ή η ανάγνωση δηλώσεων διαφόρων υπευθύνων, αλλά και καθηγητών, ένθεν κακείθεν των εκπεφρασμένων θέσεων ως προς τα εθνικά συμφέροντα. Κοινότυπες αναφορές, αυτάρεσκη επανάληψη συνθημάτων που προσφέρουν εκφραστική σιγουριά σε διανοητικούς πιθήκους, πλήρης αδυναμία εκτίμησης της μεγάλης ή μικρής εικόνας, χάνουν το δάσος αλλά και το δέντρο, χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, δεν ξέρουν ουσιαστικά τί λένε, αλλά αυτό δεν τους ενδιαφέρει, αν τους ενδιέφερε θα επιχειρούσαν να αντιληφθούν τουλάχιστον το περίγραμμα του αντικειμένου, το σημαντικό είναι να πούνε αυτό που έχουνε να πούνε διότι το παιχνίδι παίζεται στο επίπεδο της επικοινωνίας όχι της ουσίας, οι άνθρωποι είναι “περφόρμερς”, αναμεταδότες στην πραγματικότητα, είναι σαν να διαβάζουν μια ανακοίνωση χωρίς να δίνουν σημασία στο περιεχόμενό της, όπως όταν οι ιερείς μας διαβάζουν τις εγκυκλίους του αρχιεπισκόπου ή του οικουμενικού πατριάρχου στις εκκλησίες μας! Και ο Μπιθικώτσης που τραγούδαγε Ελύτη, δεν καταλάβαινε τί έλεγε, το είχε ομολογήσει ο ίδιος σε συνέντευξή του, όμως ένιωθε, είχε κεραίες κι’όχι απλές τηλεοπτικές αντέννες, ήταν Μπιθικώτσης σε τελική ανάλυση, τα σημερινά τσουτσέκια ξέρουν άραγε ότι είναι απλά τσουτσέκια;
Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα – περιλαμβάνει και ανθρώπους ο όρος – θα ήταν απολύτως έντιμο αν η Ελλάς έκανε την αγγλική γλώσσα επίσημη της χώρας! Οπως η Ινδία και άλλες χώρες πρώην αποικίες. Αν σας ενοχλή η αγγλική λόγω αμερικανικού ιμπεριαλισμού, θα μπορούσε η γερμανική να πάρη τη θέση της, άλλωστε γερμανική αποικία πάει να καταντήση η χώρα, θα ήταν καθόλα φρόνιμο να υιοθετήση και τη γλώσσα της. Με τον τρόπο αυτό θα γλυτώση η ελληνική τον συστηματικό βιασμό και εξευτελισμό από πολιτικούς και άλλους δημοσίως εκφερομένους οι οποίοι κι’όταν επιχειρούν να μιλήσουν ελληνικά σκέφτονται αγγλικά ακόμη κι’αν δεν ξέρουν αυτή τη γλώσσα, ο σκληρός δίσκος του δημοσίου διαλόγου βασίζεται στην αγγλική. Αυτό συμβαίνει διεθνώς, η Ελλάς δεν είναι μοναδική περίπτωση. Το πρόβλημα με εμάς είναι ότι εξαιρουμένης της Κύπρου, πουθενά αλλού η ελληνική δεν είναι επικρατούσα γλώσσα – πώς λέμε επικρατούσα θρησκεία – και ένα εκφραστικό μέσον με 5000 χρόνια συνεχούς χρήσεως οδεύει προς τον μαρασμό εξευτελιζόμενο ανηλεώς σε καθημερινή βάση! Ο χαμερπής και τρισάθλιος Κωστόπουλος με τα “Κλικ” του και τις άλλες εκδοτικές αθλιότητές του, διαισθάνθηκε το “τρεντ” πολύ νωρίς και σ’αυτό υπήρξε πρωτοπόρος έστω και με γελοίο τρόπο. Οι “σοβαροί” πολιτικοί και οι “ανθρώποι του πνεύματος” ακολούθησαν συνεπέστατα, προσδίδοντας “κύρος” στο συνεχιζόμενο έγκλημα.
Να γίνη λοιπόν η αγγλική η επίσημη γλώσσας της Ελλάδος! Οπως και η χώρα μας από διακηρυγμένη Δημοκρατία κατήντησε “Ρεπούμπλικα” και ιμιτασιόν η κακομοίρα όπως τα ηχοσύνολα ΑΚΑ-Η που πουλούσαν οι γύφτοι (από το Αιγύπτιος) ως ΑΚΑΙ! Εάν τώρα αυτή η πρόταση σας παραφαίνεται τολμηρή επί του παρόντος, ας δοκιμάσωμε κάτι άλλο: να αντικατασταθή το αλφάβητο με αυτό των Ελλήνων της Μεγάλης Ελλάδος που εν συνεχεία ονομάστηκε Λατινικό! Να γλυτώση η ορθογραφία τουλάχιστον, διότι με το μονοτονικό και τις απλοποιήσεις έχει γίνει σαν μαδημένη κότα! Να υπάρχη το επίσημο “λατινικό” αλφάβητο για γενική χρήση και το σωστό αλφάβητο με τόνους και όχι κουτσουρεμένη γραμματική (υποτακτικές και απαρέμφατα μεταξύ άλλων) για όσους θέλουν να μάθουν ελληνικά. Οπως στη Σερβία που χρησιμοποιούνται τα δύο αλφάβητα και έχουν προκόψει οι άνθρωποι! Σε τελική ανάλυση, ήδη έχει αντικασταθεί το ελληνικό αλφάβητο σε κινητά τηλέφωνα και υπολογιστές, ας το κάνωμε επίσημο να μην είμαστε και ανορθόγραφοι!
Kalo Savvatokyriako! Happy Weekend!
*Ο Δρ. Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει πολιτικός μηχανικός/οδοντίατρος με ειδίκευση στις …γέφυρες και έδρα τη Νέα Υόρκη. Είναι δε τελειόφοιτος Διδακτορικού, αλλά δεν έχει λάβει πτυχίο για οικονομικούς λόγους, από τη Μεγάλη του Γένους …Χολή!
(Εάν δεν επιθυμήτε να λαμβάνετε το πόνημά μου, παρακαλώ ενημερώστε με και θα σας αφαιρέσω από τη λίστα.)