Essay

Τζαμιά στην Αθήνα: Γιατί το «συζητάμε» ακόμη;

By May 9, 2014 February 16th, 2018 5 Comments

Του Δημήτρη Ρομποτή*

Είναι τουλάχιστον απογοητευτικό, αν όχι και εξοργιστικό, να γίνεται ακόμη συζήτηση για το αν θα πρέπη οι μουσουλμάνοι να έχουν ένα ή περισσότερα τεμένη στην Αθήνα ή και άλλες πόλεις της Ελλάδος! Οπως είναι και εξίσου εξοργιστικό η σχετική «συζήτηση» να περιστρέφεται γύρω από το αν το κράτος(!) θα δώση άδεια και εν συνεχεία θα χτίση τζαμί στον Βοτανικό! Λες και πρόκειται για παιδική χαρά ή κάποιο πάρκο! Και όλη αυτή η ιστορία να λαμβάνη χώρα το 2014. Η δε Ελλάδα να διαμαρτύρεται, όποτε το θυμηθή βέβαια, για τα καταπατημένα δικαιώματα και θρησκευτικές ελευθερίες σε διάφορες χώρες, με πρώτη και κύρια τη γείτονα Τουρκία η οποία και με μουσουλμανικό καθεστώς κάνει πιο φιλελεύθερα βήματα στο συγκεκριμένο θέμα! Ως πότε οι Ελληνες θα φάσκουν και θα αντιφάσκουν και ως πότε όλα τα θέματα θα πολιτικοποιούνται προκειμένου να μην ακολουθήται η φυσιολογική εξέλιξή τους και να καταλήγουν σε «λύσεις» που κάνουν τα πράγματα χειρότερα ακόμη και από τη σκοπιά των «διαμαρτυρομένων»;

Κατά αρχάς, είναι κατανοητό ότι η περίπτωση του ελλαδικού κράτους δεν προσομοιάζει με αυτές των άλλων Ευρωπαϊκών, αλλά, όσο κι’αν πολλοί Ελληνες θα βγάλουν σπυριά μόλις το ακούσουν, με του Ισραήλ επειδή και στις δύο περιπτώσεις κριτήριο εθνικότητος αποτέλεσε η θρησκεία και όχι η γλώσσα ή καταγωγή. Πριν ακόμη γίνη κράτος η Ελλάδα, στο πρώτο σύνταγμα αναφέρεται ότι Ελλην καλείται όστις είναι μέλος της Ανατολικής του Χριστού Εκκλησίας (για να συμπεριληφθούν Αρμένηδες, Νεστοριανοί, Κόπτες κλπ.). Εν συνεχεία μπήκε δυναμικά στον σύγχρονο εθνικό μύθο η προγονοπληξία μέσω Κοραϊσμού και έγινε ο αρχταρμάς τον οποίο βιώνουμε σήμερα. Οπως και στο Ισραήλ αργότερα επιβλήθηκε σε όλους η πεποίθηση ότι κάθε Εβραίος είναι σημιτικής καταγωγής κάτι που ασφαλώς δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Τα έθνη όμως δημιουργούνται στη βάση αφετηριακών μύθων (όχι παραμυθιών), άρα ο καθένας φτιάχνει την ταυτότητά του και εν συνεχεία την πουλάει εις εαυτόν και αλλήλους. Κάπως έτσι προέκυψαν και οι «Μακεδόνες» των Σκοπίων, με την ίδια περίπου διαδικασία και σχεδόν τα ίδια συστατικά: Ορθόδοξη Θρησκεία και Μακεδονισμός (αποκομμένος όμως από τον Ελληνισμό γιατί έπρεπε να ξεχωρίζουν).

Αναφέρθηκα σε όλα αυτά γιατί πρέπει να γίνη ως ένα σημείο κατανοητή η ιδιαίτερη, εθνικιστική και όχι θρησκευτική ευαισθησία των Ελλαδιτών σε σχέση με την παρουσία του Ισλάμ ανάμεσά τους. Οι μουσουλμάνοι ήταν οι αντίπαλοι, οι εχθροί, οι άλλοι. Με τους ίδους όρους βλέπουν και οι καθυστερημένοι Τούρκοι τους Ορθόδοξους Χριστιανούς ενώ δεν έχουν το ίδιο πρόβλημα με τους Ρωμαιοκαθολικούς ή τους Διαμαρτυρόμενους (παρεπιπτόντως, στην Τουρκία, όπου υποτίθεται ότι εδρεύει η Ορθοδοξία – Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως – οι Ρωμαιοκαθολικοί είναι αριθμητικώς πολύ περισσότεροι από τους Ορθόδοξους Καθολικούς).

Απο ‘κεί και πέρα όμως, η Ελλάδα είναι – έτσι νομίζει, τέλος πάντων – ένα σύγχρονο, δυτικό κράτος και εφόσον εντός των ορίων της κατοικούν μουσουλμάνοι (πάνω από ένα εκατομμύριο) δεν μπορεί να μην τους επιτρέπη να θρησκεύωνται ελεύθερα και να δημιουργούν τους ανάλογους λατρευτικούς χώρους για να το πράξουν. Ούτε μπορεί να το κάνη επιλεκτικά, με λυόμενο τζαμί στο Ολυμπιακό Χωριό κατά τη διάρκεια της Ολυμπιάδος ή με σούπερ-λουξ διακριτικό τέμενος εντός του «Χίλτον» για τους λεφτάδες την ίδια στιγμή που χιλιάδες άλλοι πιστοί στριμώχνονται σε αυτοσχέδιους θρησκευτικούς χώρους οι οποίοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο, θέτοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο αφενός και ενδυναμώνοντας μέσα τους την αίσθηση της αδικίας και του θύματος. Οι άνθρωποι νοιώθουν ότι τελούν υπό διωγμό και το συναίσθημα αυτό καλλιεργούν και εκμεταλλεύονται οι δυνάμεις εκείνες εντός της μουσουλμανικής κοινότητας που θέλουν να τους ποδηγετήσουν για αλλότριους λόγους. Οπως κάνουν οι Τούρκοι στη Θράκη με την ανοχή αν όχι αφελή σύμπραξη του ελλαδικού κράτους. Υπό τις συνθήκες αυτές καθυστερεί επίσης η οργανική ένταξή τους στην ελλαδική κοινωνία αφού ζουν με την αίσθηση ότι το κράτος κάνει διακρίσεις εις βάρος τους και είναι αντίπαλός τους (όπως πιστεύουν και οι υπόλοιποι Ελληνες, για άλλους λόγους).

Φανταστήτε δε να συμβή κάποια στιγμή το απευκταίο, μια φωτιά δηλαδή με πολλά θύματα κατά τη διάρκεια της προσευχής κάτι που δεν θα δίσταζαν να προκαλέσουν οι ίδιοι οι φανατικοί εξτρεμιστές προκειμένου να εμφανίσουν τους ομόθρησκούς τους ως θύματα διωγμών. Οπως έχουν αποδείξει άλλωστε σε πλείστες περιπτώσεις, για αυτούς οι ανθρώπινη ζωή πάντα υποτάσσεται στον όποιο «κοινό» αγώνα ή πίστη, άρα η «θυσία» είναι μέρος του πακέτου. Σε τέτοιο κλίμα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος διάφοροι ιμάμηδες που κηρύττουν το μίσος, τον φόβο και τον φανατισμό χωρίς κανείς να τους παίρνη είδηση και χωρίς να δίνεται η δυνατότητα στους ίδους τους μουσουλμάνους να διακρίνουν τις πραγματικές τους προθέσεις όντας σε συνθήκες «κρυφού σχολειού».

Πέραν από τους κινδύνους όμως, το κράτος έχει υποχρέωση να επιτρέψη πάραυτα την ανέγερση λατρευτικών χώρων για όποιον τους έχει ανάγκη! Το 2014 δεν νοούνται τέτοιες βλακώδεις απαγορεύσεις, ακόμη κι’αν υποτεθή ότι υπαγορεύονται από «σοβαρούς» λόγους. Υπάρχει ή δεν υπάρχει ισονομία; Υποχρέωση της πολιτείας είναι να προσφέρη το ανάλογο νομικό πλαίσιο και προϋποθέσεις που θα εξασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία τους όπως και την ασφάλεια των προσερχόντων σ’αυτούς. Το ίδιο πλαίσιο μπορεί να καλύπτη και τις όποιες ανησυχίες των υπολοίπων κατοίκων, όπως είναι η κυκλοφοριακή συμφόρηση, η διατήρηση της υπάρχουσας (αν υπάρχη) ρυμοτομίας και ύφους, επιβολή των νόμων περί προσηλυτισμού κλπ.

Στην προσπάθεια για να ξεπεραστούν οι όποιες αγκυλώσεις θα πρέπη να πρωτοστατήση η Ορθόδοξη Εκκλησία – μέλη της οποίας τελούν υπό διωγμό σε διάφορες μουσουλμανικές χώρες – και όσοι Ελληνες θεωρούν τους εαυτούς τους πιστούς, οποιουδήποτε θρησκεύματος, διότι δεν νοείται να ανέχωνται τέτοιου είδους διακρίσεις εις βάρος άλλων πιστών. Οσο για την Ορθοδοξία, το βασικότερο συστατικό της σύγχρονης ελλαδικής ταυτότητας είτε μας αρέσει είτε όχι, τυχόν γόνιμη ανάμειξή της στο θέμα όπως και ευρύτερης έκτασης προσέγγιση των μουσουλμάνων που ζουν στην Ελλάδα από μέρους της, κάτι που κάνει με τα συσσίτια αλλά δεν αρκεί, θα πολλαπλασιάσουν γεωμετρικά το όποιο ηθικό βάρος της σε σχέση με την παρέμβασή της για τα δικαιώματα Ορθοδόξων σε άλλες χώρες.

Οσο συνεχίζεται η σημερινή απαράδεκτη κατάσταση και «συζήτηση» ένα μεγάλο μέρος του ελλαδικού πληθυσμού ταλαιπωρείται χωρίς λόγο και οδηγείται στην περιθωριοποίηση και ριζοσπαστικοποίηση με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική συνοχή της χώρας. Η Ελλάδα έχει ήδη πάρα πολλά σοβαρά προβλήματα έσωθεν και έξωθεν, δεν χρειάζεται άλλο ένα με δική της μάλιστα υπαιτιότητα.

Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.

5 Comments

  • Prof Asher J Matathias says:

    An amazing insight, unfortunately not yet widespread among Greek and Greek-American journalists: the simple proposition that a modern, Western nation must treat its minorities with respect, tolerance, and even be protective of them, including Moslems! Why is this assertion debated? Why does it seem so controversial? Irrespective of Western differences with Moslem fundamentalists,progressives must not descend to this debased level of denying, and then threatening adherents of their faith to gather and practice it. To do otherwise will simply reaffirm the impression widely held that Greece is among the foremost bigoted nations; a distinction we must not bake proud of, especially in the race with Hungary for such “honors.”

  • Γιαννης54 says:

    Αξιότιμε κε Ρομποτή, τοποθετηστε το αρθρο σας σε καποιο πατριωτικο ιστολογιο. Υποβάλετε το στην κριτικη δοκιμασια, εστω ακραια.
    Προσωπικη μου αποψη :
    1) Οι μουσουλμανοι κατοικοι της Ελλαδας δεν ειναι 100… δεν ειναι 1000… δεν ειναι 1.000.000… ειναι περισσοτεροι. Το ποσοτικο/ποσοστιαίο κριτηριο δημιουργει τεραστιο προβληματισμο. Και δεν ειναι μονον αυτο…
    2) Μεταξυ των μουσουλμανων κατοικων της Ελλαδας, σε σημαντικο ποσοστό τους, βρέθηκαν εδω σε εφαρμογη του “Δογματος Οζαλ”, υπο την αγαστη συνεργασια της Ελληνικης πολιτικης ηγεσίας -τοτε και σημερα…
    http://national-pride.org/2010/01/19/%CE%B4%CF%8C%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CE%BF%CE%B6%CE%B1%CE%BB-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%BA%CE%B1/
    Λιγοι αλλα ικανοι εξ αυτων φερονται απ’ ευθείας επικοινωνουντες με Τουρκικά ή Ισλαμικα (βρισκετε καποια διαφορά επι του επιδιωκομένου αποτελέσματος;;) κεντρα ελέγχου.
    Πολλοι εκ των υπολοιπων φέρονται “εν δυναμει” τζιχαντιστες, αμα κληθουν προς τουτο.
    3) Γενικότερα την Ελληνικη κριση και ιδιαιοτερα για το “μεταναστευτικο προβλημα” σας παραπεμπω στον Sir Basil Markezinis και στο βιβλίο του “Η Ελλαδα των κρισεων”. Σε μια του ομιλια, απο τις πολλες παρεμβασεις του, ειπε (εν ετει 2011) :

    Η δυσκολότερη των κρίσεων • 1 June 2011 •
    “Θεωρώ άκρως επικίνδυνη τη φημολογούμενη σύνδεση της επιμήκυνσης με την υποθήκευση περιουσιακών στοιχείων της πατρίδας μας”, σημειώνει ο Βασίλειος Μαρκεζίνης σε άρθρο του στο “Εθνος της Κυριακής”. (σσ σε ποιο σημειο σημερα ευρισκονται οι “διαπραγματεύσεις”;;)
    Στο πρόσφατο βιβλίο μου, “Η Ελλάδα των Κρίσεων”, ισχυρίστηκα ότι η χώρα μας δεν πλήττεται από μία αλλά πέντε κρίσεις: κρίση στην οικονομία, στην εξωτερική πολιτική, στη μετανάστευση, στο ζήτημα των μειονοτήτων αλλά και “κρίση αξιοπιστίας” της κυβέρνησης και των θεσμών της. Η πρώτη κυριαρχεί σήμερα στη σκέψη των περισσοτέρων. Μακροπρόθεσμα, όμως, η τρίτη κρίση ενδέχεται να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό της χώρας. Επίσης, αν και είναι παράδοξο, θεωρώ ότι η πέμπτη κρίση πρέπει να αντιμετωπιστεί κατά προτεραιότητα, για να μπορέσουν να επιλυθούν ουσιαστικά και οι υπόλοιπες.
    Ας δούμε πιο προσεκτικά αυτό τον τρόπο θεώρησης των ελληνικών κρίσεων….

    Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/3402, Ἀντίβαρο
    Με τα σεβη μου, την καλημερα μου και μια προτροπη : το “Αντιβαρο” αποτελει βημα σημαντικων επωνυμων. Ειναι οφέλιμο να το παρακολουθητε. Ευχαριστω.

  • Γιαννης54 says:

    Συγνωμην, δεν επιλογησα επι του θεματος…
    Υπο τις συγκυρίες, που ακροφυγως σας σκιαγράφησα, φαινεται να ειναι ακραια πολυτελεια -πράγματι- η ανεγερση τζαμιου στην “καρδια” της αρχαίας Αθηνας. Φαινεται προκλητικο, ακρως προβοκατορικο. Δεν θα ηταν τετοιο αν ανεγηρετο εκτός πολεως ή καλυτερα εκτος λεκανοπεδιου, αν και πάλι οι δυσμένιες των παραπάνω συγκυριών δεν αιρονται..

  • Γιαννης54 says:

    Θα διαφωνησω και πάλι, κυριε Ρομποτη.
    Δεν μπορουμε να αποκόπτωμε ενα μικροτερο -ομολογουμένως- προβλημα απο τα συνυφαινόμενα μεγιστα, απο τα οποια προέρχεται.
    Εδω μιλαμε για εθνικο κινδυνο Συριοποιησης, αν οχι Ουκρανοποιησης, μαι εμεις συζηταμε για -δευτερευουσες- παραχωρησεις δικαιωμάτων.
    Η “αμερικανικη αποψη” των “ελευθεριων και δικαιωμάτων” ειναι, εν πολλοις, ατοποι στην Ευρωπη. Η ΗΠΑ δημιουργηθηκαν και μεγαλουργησαν απο απανταχου μεταναστες. Μεταναστες οι οποιοι, απο καποιο σημειο και μετα, εισερχοντουσαν σε μια χωρα υπο έλεγχο (Ελις αϊλαντ κλπ).
    Η συνειδηση στις ΗΠΑ ΕΙΝΑΙ πολυπολιτισμικη εξ ορισμου. Στην Ευρωπη, γνωριζεις καλα, οτι ΔΕΝ ειναι. Ακομα και σε κρατη με μεγαλη αποικιοκτατικη ιστορια (Αγγλια, Γαλλια κλπ) το μεταναστευτικο αποτελει σημερα ΠΑΛΙ αιτια αναζωπυρωσης ακραιων αντιδράσεων.
    Στην Ελλαδικη νοτιοανατολικη γωνια της Ευρωπης, το προβλημα ειναι οξυτερο, τοσο ποσοτικα οσο και ποιοτικα. Περαν της όποιας στοχοποιησης.

    Θα σε παραπεμψω σε μια αλλη “πτυχη” του μεταναστευτικου, σε Ευρωπαϊκο επιπεδο αυτη την φορα.
    Ονομα αυτης :

    Count Richard Nicolaus Coudenhove Kalergi
    Practical Idealism
    (Praktischer Idealismus)
    The Racist and Supremacist Roots of the Ideology behind the European Union

    Πηγη μου : http://balder.org/judea/Richard-Coudenhove-Kalergi-Practical-Idealism-Vienna-1925.php

    Υπαρχει -αγνωστο σε πολλους- ενα διετες “Nicolaus Coudenhove Kalergi Prize”, για εκεινους τους Ευρωπαιους υθυνοντες που περισσοτερο και καλυτερα εργαστηκαν για την “ΕυρωπαΪκη Ενοποιηση”. Το προηγουμενο το ελαβε ο Προεδρος του ΕυρωπαΙκου Κοινοιβουλιο Rombay.

    ΥΓ Δεν ειμαι δημοσιογραφος. Απλα αφιερωνω το συνολο του λιγοστου ελευθερου χρονου μου για να καταλαβω τα δεινα της πατριδας μου. Συχνα ΕΚΠΛΗΣΣΟΜΑΙ !!!

    Με τα σεβη και τις καλημερες μου.

  • Γιαννης54 says:

    Ισως, κυριε Ρομποτη, με θεωρησετε “ιδιομορφο”.
    Το ιδιο “ισως” ισχυει για την δικιά μου θεωρηση προς εσας.
    Νομιζω, όμως, οτι σεβομαι την “ιδιομορφια” σας, το εκφραζω εμμεσα ή αμεσα και, κυρίως, δεν μπαινω στον πειρασμο να την κριτικάρω.
    Εσεις το κανετε. Για εμενα προσωπικα ειναι ευπροσδεκτη η κριτικη σας. παρακαλω να ειστε οσο μπορειτε αυστηρότερος προς εμε, τον Ελληνα.

    Θα σας παραπεμψω σε άλλες Ευρωπαιες προσωπικότητες, που αντιμετωπισαν -και πως- παρομοια διλληματα με τα δικα μου… και αντιστοιχα με τα δικα σας.

    Όταν μόνη της η Φαλάτσι έδιωξε τους Σομαλούς από την πλατεία του καθεδρικού ναού (Duomo) που την είχαν μετατρέψει σε αποχωρητήριο

    -http://averoph.wordpress.com/2014/05/14/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B7-%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9-%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CF%89%CE%BE%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%83%CE%BF%CE%BC/#more-58085

    Αποσπασματα :

    1) Εγώ, δεν πηγαίνω να στήσω αντίσκηνα στη Μέκκα. Ούτε πηγαίνω να πω το Πάτερ Ημών ή το Άβε Μαρία μπροστά από τον τάφο του Προφήτη. Δεν κατουρώ στους τοίχους ενός τζαμιού κι ούτε θα έκανα τη χοντρή μου ανάγκη πάνω τους. Όταν επισκέπτομαι τις χώρες τους (κάτι από το οποίο δεν αντλώ καμιά ευχαρίστηση), ποτέ δεν ξεχνώ ότι είμαι ξένη και φιλοξενούμενη. Προσέχω να μην προσβάλλω τους κατοίκους με κάποια ενδυμασία, χειρονομία ή συμπεριφορά που ίσως να είναι συνηθισμένη για μας, αλλά ανάρμοστη για εκείνους. Θεωρώ καθήκον μου να συμπεριφέρομαι πάντοτε με σεβασμό, ευγένεια, προσοχή. Ζητώ συγγνώμη αν λόγω άγνοιας ή απερισκεψίας τύχει και παραβιάσω κάποιο κοινωνικό κανόνα ή κάποια δεισιδαιμονία τους. Έτσι….. δεν μπορώ να ξεχάσω την εικόνα του τεράστιου αντίσκηνου που πριν δυο καλοκαίρια παραμόρφωνε την πλατεία του Καθεδρικού Ναού της Φλωρεντίας, της δικής μου πόλης.

    … σας παρακαλω, κυριε Ρομποτη, να διαβασετε αυτην την σελιδα κειμενου και θα εχετε, συνοπτικότατα, μια πολυ καλη προσεγγιση της ΔΙΑΦΟΡΑΣ μεταξυ της δικιάς σας και της δικιάς μου ΑΠΟΨΗΣ.
    Τι χρειαζεται περισσοτερο απο απλο σεβασμο ;;

Contact

NEOhellenika

Demetrios Rhompotis, Publishing Committee Chairman of NEO Magazine