Του Δημήτρη Ρομποτή*
Ενώ οι Τούρκοι απειλούν με θερμά επεισόδια σε Κύπρο αλλά και εντός της ελλαδικής ΑΟΖ προς δημιουργίαν νέων τετελεσμένων, η ομογένεια έχει ήδη κινητοποιηθεί τόσον υπέρ των εθνικών όσο και υπέρ των …τουρκικών συμφερόντων! Συγκεκριμένα, αντιπροσωπεία πλαισιωθείσα κυρίως από κυπριακής καταγωγής Αμερικανούς είχε ήδη σειρά συναντήσεων με το γραφείο του κ. Μπάιντεν και το Στέιτ Ντηπάρτμεντ, ενώ την ερχόμενη Πέμπτη θα γίνη και νέα επαφή στην Ουάσινγτων πριν το ταξίδι του αντιπροέδρου στην Τουρκία. Στόχος είναι να ασκήσουν οι ΗΠΑ πιέσεις στον Ερντογάν που έχει αφηνιάσει, ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα, να αποσυρθή το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός» από την ΑΟΖ της Κύπρου, να αποκλιμακωθή η κρίση και να επιστρέψη η Λευκωσία στο τραπέζι των συνομιλιών.
Η πλάκα είναι ότι την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ παίρνουν μέρος σε νατοϊκή άσκηση εντός της ΑΟΖ της Κύπρου και τη μεγαλύτερη συμμετοχή πλοίων την έχουν οι …Τούρκοι! Συμμετέχει δε επιδεικτικώς και το Πακιστάν! Μήπως θά’πρεπε η Αθήνα αντί να στείλη φρεγάτες να φορτώση κάνα δυο κρουαζιερόπλοια με παράνομους Πακιστανούς και να τους επαναπατρίση στα πακιστανικά καράβια ενώ διεξάγεται η άσκηση για να στείλη ένα μήνυμα ότι και η κοροϊδία έχει τα όρια της; Ως πότε η Ελλάδα θα ταϊζη λαθρομετανάστες (αυτό είναι εφόσον τους διακινούν κυκλώματα μαφίας και εισέρχονται στη Ελλάδα παράνομα) και οι χώρες προέλευσής τους θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους να της βγάλουν τα μάτια; Ανθρωποι είναι, δεν λέω, και δεν μπορούμε να τους θεωρούμε υπεύθυνους για την πολιτική των χωρών τους, πόσο μάλλον που πρόκειται για κτηνωδώς αυταρχικά καθεστώτα, αλλά και οι Ελληνες έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση άμυνας σε κάθε εισβολέα (περί αυτού πρόκειται, όσο κι’αν κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας), εκούσιο ή ακούσιο.
Ενώ λοιπόν κάποιοι ομογενείς προσπαθούν, όπως μπορούν και όσο περνάει από το χέρι τους να φρενάρουν την Τουρκία μέσω ΗΠΑ, άλλοι ετοιμάζουν «εκδρομή» στην Κωνσταντινούπολη – έχουν κάνει ειδικά πακέτα οι Τουρκικές Αερογραμμές – με αφορμή τη Γιορτή του Αγίου Ανδρέα, προστάτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και την επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου (καλή κουφάλα κι’αυτός! Ως επίσκοπος στην Αργεντινή ήταν κώλος και βρακί με τη χούντα, από την ώρα που έγινε πάπας μας προέκυψε πιο «προοδευτικός» από τον …Τσίπρα)! Οργανώσεις παρακινούν τα μέλη τους να συμμετάσχουν στο «προσκύνημα», ενώ και βυζαντινή χορωδία κάνει εράνους και «γουάιν τέιστινγκς» να μαζέψη λεφτά από τους Ελληνες για να τα χαλάση στην Τουρκία που συν τοις άλλοις θα εκμεταλλευτή την παπική επίσκεψη και τους πατριαρχικούς εορτασμούς για να τονώση το «ίματζ» θρησκευτικής ανεκτικότητας που πλασσάρει ανέκαθεν και να προωθήση βέβαια τον τουρισμό της με δική μας βοήθεια!
Επειδή πρέπει να είμαστε δίκαιοι, το ταξίδι είχε σχεδιαστεί πριν τις τουρκικές προκλήσεις, πλην όμως αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για να συνεχίζωνται οι προετοιμασίες λες και δεν συμβαίνει τίποτα. Ισα ίσα τώρα θα είχε αξία αν ματαίωναν την «εκδρομή» και με επιστολή τους στις Τουρκικές Αερογραμμές εξηγούσαν τον λόγο. Ας τους έδιναν να καταλάβουν ότι οι «τσαμπουκάδες» του Ερντογάν έχουν κάποιο κόστος, έστω και συμβολικό. Σε τελική ανάλυση είναι θέμα αξιοπρέπειας, ευθιξίας και στοιχειώδους ευαισθησίας. Δηλαδή τί άλλο πρέπει να κάνουν οι Τούρκοι για να τσαντιστούμε; Ποιά είναι τα όρια της ανοχής μας; Καλές οι επιθέσεις φιλίας, μα οι άλλοι κάνουν κανονικές επιθέσεις, δεν καταλαβαίνουν από τέτοια, μόνο να παίρνουν ξέρουν και δεν θα σταματήσουν όσο αντιλαμβάνονται ότι τους περνάει χωρίς κόστος μάλιστα.
Δεν πρέπει να περιμένη κανείς βέβαια ότι θα γίνη κάτι τέτοιο, το ταξίδι θα πραγματοποιηθή, δεν αποκλείεται μάλιστα να δώσουν και κανένα βραβείο στον Ερντογάν για τους «αγώνες» του αναφορικά με τις θρησκευτικές ελευθερίες όπως είχαν κάνει οι Αρχοντες πριν λίγα χρόνια μ’αυτό το αρχίδι (μικρή αρχή, δηλαδή) τον Εγκεμέν Μπαγκίς (τον γνωρίζουμε τον «κύριο» από την εποχή που ήταν πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τουρκοαμερικανικών Σωματείων – ο αντίστοιχος Γαλάτουλας, δηλαδή, χωρίς διάθεση ειρωνείας). Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τελεί υπο καθεστώς ομηρείας και δεν θα επιτρέψη στο εδώ «ποίμνιό» του συμπεριφορές που θα δυσαρεστήσουν ή θα φέρουν σε δύσκολη θέση την Αγκυρα. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Το θέμα είναι πότε θα ξυπνήσουμε …
Παρεπιπτόντως, οι νέες τουρκικές προκλήσεις προσφέρουν και μια καλή ευκαιρία για να αναθεωρήση η Αθήνα το όλο πλαίσιο σχέσεων με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ετσι που πάνε τα πράγματα οι Τούρκοι θα διεκδικήσουν τη μισή Ελλάδα με πρόσχημα το καθεστώς των «Νέων Χωρών», την «ανεξάρτητη» Εκκλησία της Κρήτης, το «αυτόνομο» Αγιο Ορος, τα Δωδεκάνησα που υπάγονται απευθείας στην Κωνσταντινούπολη και ποιός ξέρει τί άλλο. Αυτή η αλλοπρόσαλη κατάσταση πρέπει να λάβη τέλος πάραυτα. Μια συνολική λύση θα ήταν αν το πατριαρχείο μετέφερε τις πλέον σημαντικές του υπηρεσίες στη Θεσσαλοκίνη αφήνοντας στην Κωνσταντινούπολη την έδρα συμβολικά. Οπως δηλαδή έκαναν οι Αραβες με το Πατριαρχείο Αντιοχείας που το μετακόμισαν στη Δαμασκό όταν κατάλαβαν ότι με τους Τούρκους δεν κάνεις χωριό.
Ασχετα όμως με το τί θα πράξη η Ελλάδα, είναι επιτακτική ανάγκη η Αρχιεπισκοπή Αμερικής να ξεκόψη από το πατριαρχείο και κατ’επέκταση την τουρκική εξάρτηση και να γίνη αυτοκέφαλη εκκλησία όπως της Ελλάδος και της Κύπρου. Πήρε στους Ελληνες 400 χρόνια και σκληρούς αγώνες να αποτινάξουν τον οθωμανικό ζυγό, είναι παράνοια να ανεχόμαστε τη συνέχειά του το 2014, επί αμερικανικού εδάφους μάλιστα!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Το κατά Δ.Ρ. Ευαγγέλιο!
Το θέμα είναι πότε θα ξυπνήσουμε …
Γαβριήλ
Turkey’s provocations, while short-sighted, and perhaps having longer undesirable deleterious impact should be seen apart from the stripes of the current Islamist government intent on burning bridges with the West. As described in an earlier post, tourism, trade, NGO conferences, even government contact (at a lower level), are much preferred to the kind of boastful jingoism emitted from the mouths of radio hosts and some Greek print media. Perhaps, I am whistling past the graveyard, but I am inclined to believe that saner minds will find congruence with vocal expressions to restrain President Erdogan. He, too, is a manifestation of the general breakdown in existing non-law and disorder in a troubled region.