Δημοψήφισμα ίσον απάτη και εκβιασμός!

Του Δημήτρη Ρομποτή*

Πάνε να μας τρελλάνουν; Δεν τίθεται θέματα δημοψηφίσματος σε περίπτωση συμβιβασμού με τους εταίρους (και τις εταίρες) διότι εξυπακούεται ότι εφόσον η κυβέρνηση έχη φτάσει σε συμβιβαμό μαζί τους, «έντιμο» ή «άτιμο», έχει συμφωνήσει! Εφόσον έχη συμφωνήσει πάει να πη ότι οι όποιες πρόνοιες εντάσσονται εντός των φανερών ή μη φανερών «κόκκινων γραμμών» της, ειδάλλως δεν υπάρχει συμβιβασμός! Είναι αδιανόητο να συζητάνε την πιθανότητα μετάθεσης της ευθύνης τους στον λαό που είναι και απρόσωπη οντότητα σε τελική ανάλυση, για κάτι το οποίο οι ίδιοι θα έχουν διαπραγματευθεί και καταλήξει.

Συμβιβαμός σημαίνει ότι τον δέχεσαι και είσαι έτοιμος να τον υπερασπιστής, ειδάλλως μιλάμε για ρεζιλίκια τύπου Σχεδίου Ανάν, όπου οι «δύο πλευρές» (η Κυπριακή Δημοκρατία και οι εκπρόσωποι του κατοχικού καθεστώτος στις τουρκοκρατούμενες περιοχές) κατέληξαν σε μια «συμφωνία» την οποία ο πρόεδρος της Κύπρου κάλεσε τους πολίτες του να καταψηφίσουν! Η διαφορά είναι ότι τότε επρόκειτο για «κλειδωμένη» διαδικασία η οποία προέβλεπε δημοψήφισμα ακόμη κι’αν η λύση δεν ήταν συναινετική. Τώρα όμως δεν υπάρχει τέτοια προϋπόθεση όσο κι’αν τα χρονοδιαγράμματα καίνε εξαιτίας της δικής μας αναποφασιστικότητας. Δεν εννοείται η υπεύθυνη κυβέρνηση της χώρας να φέρη κάτι στην κρίση του λαού για το οποίο η ίδια δεν συμφωνεί. Είναι ποντιοπιλατισμός και έμμεσος εκβιασμός χειρίστου είδους! Πολύ πιο έντιμη θα ήταν η προσφυγή σε εκλογές, ομολογώντας ότι δεν μπορούν να βρουν λύση που θα εντάσσεται στα πλαίσια των προεκλογικών τους υποσχέσεων. Δημοψήφισμα ισοδυναμεί με φτηνή απάτη την οποία η χώρα θα πληρώση ακριβά!

Πέραν του παραλόγου της υποθέσεως, το δημοψήφισμα είναι εκ των πραγμάτων και αναιρετικό της κυβερνητικής εντολής. Διότι αν υποτεθή ότι ο λαός εγκρίνει έναν «έντιμο» συμβιβασμό ο οποίος παραβιάζει τις προεκλογικές υποσχέσεις, αυτομάτως η κυβέρνηση καθίσταται άκυρη και προκύπτει θέμα εκλογών! Αρα τί το θέλουν το δημοψήφισμα και δεν πάνε σε εκλογές κατευθείαν; Αν πάλι ο λαός απορρίψη μια τέτοια επιλογή, του συμβιβασμού δηλαδή που θα παραβιάζη τις προεκλογικές δεσμεύσεις, τότε με ποιά λογική η κυβέρνηση θα μπορούσε να φτάση σε έναν τέτοιο συμβιβασμό και να τον φέρη ενώπιον των πολιτών;

Κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, η διακυβέρνηση δεν είναι διαχείριση «συλλογικότητας» συνδικάτου, απαιτεί υπευθυνότητα, λήψη δυσάρεστων αποφάσεων και κράτημα της καυτής πατάτας μέχρι να κρυώση, όχι πάσα στον …λαό! Τέτοιου είδους διακηρύξεις φανερώνουν σύγχιση, έλλειψη αυτοπεποίθησης και αποφασιστικότητας, πολυτέλειες που δεν μπορεί να έχη μια κυβέρνηση σε συνθήκες πρωτοφανούς κρίσεως, με νωπή μάλιστα λαϊκή εντολή και που βγήκε εν πολλοίς επειδή ο κόσμος καταδίκασε τα ίδια ή παρόμοια συμπτώματα στην αμέσως προηγούμενη. Δεν κυβερνάει ο “λαός”, για τον οποίον υποτίθεται ότι αγωνίζεστε, αλλά εσείς. Μην του πετάτε το μπαλάκι τώρα που είδατε τα σκούρα. Μαζευτήτε και συγκεντρωθήτε, βρήτε τα με το αφήγημά σας because you don’t make sense!

Οσο κι’αν θέλουμε να σας συμπαθήσουμε, όσο κι’αν αντιλαμβανόμαστε τις συμπληγάδες στις οποίες βρεθήκατε και είπαμε να σας δώσουμε ένα «μπρέικ» για να βρήτε τον ρυθμό σας και να δοκιμάσετε κάτι καινούργιο, έστω και παράλογο, φαίνεται ότι όχι μόνο δεν ξέρετε τί σας γίνεται, αλλά πάτε να το παίξετε και πονηροί (δημοψήφισμα). Τελικά, δεν είναι όλοι εναντίον σας, εσείς έχετε πάει ενάντια σε όλους!

*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.

ΥΓ: 1) Οι «αγαναχτισμένοι» που τα βάλανε με τον Βαρουφάκη σε εστιατόριο των Εξαρχείων, απούσης, φανερά τουλάχιστον, της αστυνομίας, είναι κατά κανόνα θρασσύδειλοι! Τσαμπουκάς εκ του ασφαλούς και με τόσο μεγάλη αριθμητική δυσαναλογία – ο Βαρουφάκης με τη γυναίκα του ενάντια στον όχλο – δεν φανερώνει αγωνιστικότητα, ούτε ηρωισμό εφόσον έχη εκλείψει η πιθανότητα συνεπειών. Την εποχή της Χούντας ή και προ αυτής, όσοι διαδήλωναν ή έκαναν αντίσταση ήξεραν ότι υπήρχε περίπτωση να συλληφθούν και να τους σπάσουν τα κόκκαλα. Στις σημερινές συνθήκες (κι’όχι μόνο με αυτή την κυβέρνηση) τέτοιος φόβος δεν υπάρχει, για αυτό έχουν ξεσαλώσει σε ένα μείγμα φραμπαλά, τσαμπουκά και ψευτομαγκιάς που αποδεικνύει ότι δεν είναι τίποτα άλλο από χαϊδαντάδες της μαμάς και του μπαμπά. Με την αστυνομία απούσα ή να κοιτάζη αλλού όλοι μας μπορούμε να κάνουμε τους αντιστασιακούς, τους αναρχικούς, τους αγωνιστές και τους παλληκαράδες!

2) Μετά τον «Γέροντα η ευχή» Νικολόπουλο, έχουμε και τον Ρουβά που λέει ότι θέλει να συναντήση τον Μίκη τον Θεοδωράκη να του φιλήση το χέρι! Αξιος …εστίς, Σάκη μου!