Του Δημήτρη Ρομποτή*
Τί συμφωνίες και αηδίες μου λέτε, σήμερα ξανανοίγει η ΕΡΤ, η ελπίδα έρχεται (and so is Christmas)! Το μαύρο θα γίνη άσπρο, ή νύχτα μέρα! «Ασπρο-μαύρο όνειρα κάνω πως θα σε ξαναδώ», που τραγούδαγε και η Αλέξια στο μετερίζι της Ουροβίζιον χαρίζοντας στη χώρα μας μια διόλου ευκαταφρόνητη διάκριση όταν η πορεία του εφαρμοσμένου Ελλαδισμού προς τα πάνω είχε όριό της τον ουρανό τον ίδιο (ΣΚΑΪ is the limit)! Και πώς να μην αγαλλιάση η ψυχή, να μη νοιώσουμε «στα σπλάγχνα χαλασμό» (η ενθουσιώδης διέγερσις προκαλεί και κόψιμο) όταν το πρόγραμμα της πρώτης μέρας περιλαμβάνει ντοκυμανταίρ εποχής με θέμα την Αλωση της ΕΡΤ, τους ηρωϊκούς αγώνες του προσωπικού με πίττα, γύρο και ρωσική σαλάτα, τις λεηλασίες των γενιτσάρων (ξέχασα, ήταν οι ίδιοι οι «αγωνιστές» που δεν άφησαν τίποτα στο ραδιομέγαρο), τις συγκεντρώσεις στο προαύλιο, τις συναυλίες (ενίοτε από καλλιτέχνας που δεν υπήρχε περίπτωση να τραγουδήσουν οπουδήποτε αλλού), την «επαναστατική» συχνότητα που ως νέο ραδιόφωνο του Πολυτεχνείου εκκόλαπτε τους «ηγέτες» του μέλλοντος, γενικά μια σύγχρονη εποποιία η οποία φανερώνει ότι «η Ρωμανία κι’αν πάρθεν, ανθεί και φέρει κι’άλλα»! Το μαύρο της οθόνης, το μαύρο της ψυχής μας, αίρεται σήμερον κι’από τούδε η απόλαυσις θα είναι έγχρωμος και υψηλής ευκρινείας για όσους διαθέτουν τους καταλλήλους δέκτας! (ξε)ΝΕΡΙΤ τέλος!
Κρίμα που δεν σκέφτηκαν οι αρμόδιοι να προβάλουν το ντοκυμανταίρ ασπρόμαυρα για να είναι πιο «κλάσσυ», με τη λυτρωτική αίσθηση του τέλους μιας εποχής χωρίς απαραιτήτως την αρχή μιας άλλης, όπως στην ταινία «Νεμπράσκα» του Αλεξάνδρου Παίην (Παπαδόπουλου – ξέρω, αδόκιμη η σύγκριση, όπως …Γαβράς και γαύρος). Θα μπορούσαν να διεκδικήσουν και (μ)Οσκαρ την επόμενη χρονιά με αξιώσεις επιτυχίας, αφού τέτοιου είδους ντοκυμανταίρ είναι «τρέντυ» και οι κριτικοί ψοφάνε να επιδαψιλεύουν τιμές στους αγώνες των άλλων, ιδιαίτερα αν πρόκειται για χώρες μακρυνές και ονειρεμένες όπως η Ελλάς. Δεν μπορούν όμως οι «δημιουργοί» να τα σκέφτονται όλα, άνθρωποι είναι κι’αυτοί, αφήστε που επανέρχονται στο φως το ιλαρόν μετά από δύο σχεδόν χρόνια στο ανήλειο του «αντεργκράουντ». Δεν αντέχουν άλλη μαυρίλα, η ψυχή τους τραβάει παρδαλά, είναι σαν τη χαρά της φύσης την Ανοιξη που οργιάζει «χρώματα κι’αρώματα»!
Το κλείσιμο της (ξε)ΝΕΡΙΤ σηματοδοτεί ουσιαστικά και το κατέβασμα της αυλαίας για τον κ. Σαμαρά ο οποίος πίστεψε ότι πρέπει να κλείσης κάτι για να το ξανανοίξης ακριβώς το ίδιο, αν εντιθέσει με τον Ανδρέα Παπανδρέου που απλώς άλλαζε το όνομα και το πρόβλημα συνεχιζόταν «σμούδλυ», σχεδόν φυσιολογικά. Κοτζάμ ΥΕΝΕΔ έγινε ΕΡΤ2 χωρίς κανείς να το καταλάβη, η ΚΥΠ μετονομάσθη σε ΕΥΠ και στη διάλυσή της ξεχειλίζει δημοκρατικότητα και δημοσιοϋπαλληλικό ήθος, το ΠΑΣΟΚ έγινε …ΣΥΡΙΖΑ από τους πολιτικούς του επιγόνους, γιατί από τους βιολογικούς του χέσε μέσα! Τί τό΄θελε το μαύρο ο Σαμαράς εκείνες τις κρίσιμες μέρες; Θα μπορούσε να συνεχίση για ένα χρονικό διάστημα …χωρίς όνομα, σαν τους Πακιστανούς λαθρομετανάστες που καταστρέφουν τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα μόλις οι λαθρέμποροι τους φέρουν επί ελληνικών χωρικών υδάτων. ‘Η αν δεν μπορούσε να συγκρατήση το γινάτι του επειδή η απεργία του προσωπικού στέρησε τη μόστρα που ήθελε να κάνη με την επίσκεψη Ολάντ και δεν άντεχε να μην την κλείση, ας διάλεγε ένα άλλο χρώμα για την οθόνη, κάτι πιο χαρωπό ή ουδέτερο, ένα ροζάκι, ξέρω ‘γώ, λίγο ουρανί σαν τη φανέλλα της Αργεντινής, ή και μια απόχρωση του κόκκινου για να εξευμενιστούν κάπως οι «χαρντ κορ» αριστεροί. Ας έβαζαν μια πινακίδα, τέλος πάντων, «Sorry for the inconvenience, we will be back with you shortly». ‘Η ελληνοπροπέστερα «Κλειστόν λόγω ανακαινίσεως». Δεν κλείνεις έτσι ένα μαγαζί δεκαετιών και μάλιστα το πρώτο στο είδος του! Ασε, που για να σε πάρουν σοβαρά αν ήθελες πραγματικά να κλείσης μαγαζιά θά’πρεπε να αρχίσης από το δικό σου κι’όχι απλά να αλλάξης το λογότυπο και να το κάνης λες και έχει πάθει ηλεκτροπληξία.
Πάντως έχει και ένα δίκιο ο κ. Σαμαράς, άσχετα αν ποτέ δεν κατάφερε να το σκεφτή ο ίδιος. Διαμαρτύρονται οι «αγωνιστές» για το μαύρο μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, αλλά δεν τους πείραξε καθόλου το ηχητικό μαύρο κατά την επίσκεψη Ολάντ. Σιγά τα ωά όμως, μιλάει γαλλικά αυτός, μήπως θα τον καταλαβαίναμε ούτως ή άλλως;
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
