Του Δημήτρη Ρομποτή*
Το εκτεταμένο Σαββατοκύριακο που ακολουθεί την Ημέρα των Ευχαριστιών εδώ στις ΗΠΑ, διάβασα, ρουφηχτά μάλιστα, δύο εξαιρετικά μυθιστορήματα δια χειρός της ομοτέχνου δημοσιογράφου που τυγχάνει να είναι και συντοπίτισσά μου εκ καταγωγής, Ιουστίνης Φραγκούλη. Επρόκειτο για το «Ψηλά τακούνια για πάντα» (Εκδόσεις Αρμός) και «Ξυπόλυτες στην άμμο» επίσης από τις Εκδόσεις Αρμός. Απόψε το βράδυ, 6-8, θα γίνη επίσημη παρουσίαση των βιβλίων στο Σταθάκειο και η Ιουστίνη μου έκανε την τιμή να με συμπεριλάβη στο «πάνελ», ώσπερ το νεοελληνικόν, για να πω και εγώ δυο λόγια σχετικά με τις εντυπώσεις που αποκόμισα εκ της αναγνώσεως των βιβλίων. Περιμένω λοιπόν να σας δω όλους εκεί, όχι τόσο για να ακούσετε εμένα όσο για να προμηθευτήτε αυτά τα δύο βιβλία που θα σας σαγηνεύσουν και δεν πρόκειται να τα αφήσετε αν δεν τα τελειώσετε! Είναι επίσης πρώτης τάξεως δώρα καθότι γιορτές έρχονται και είμαι σίγουρος ότι όλοι θα έχετε κάποιες υποχρεώσεις. Αντί για «άι πάντ», «γκάτζετς», μελομακάρονα που ξεχειλίζουν γλυκόζη και όλα τα μπούτζαρα που αγοραπωλούνται αυτές τις μέρες, πάρτε και κανένα βιβλίο να ανοίξετε λίγο τα μάτια σας τα στραβά! Οχι όλο Ιντερνετ και ξερολισμός! Χώρια που το μυθιστόρημα, όπως τα δύο που προανέφερα, προσφέρει τη συναρπαγή της τηλεοπτικής εμπειρίας, την ίδια στιγμή που αναγκάζει τη φαντασία σας να σχηματίση τις ανάλογες εικόνες αντί να τις παίρνη έτοιμες από την οθόνη. Εκτός της απολαύσεως είναι καλή γυμναστική για το μυαλό κι’αυτό είναι κάτι που όλοι έχουμε ανάγκη, ακόμη και οι πιο εύρωστοι πνευματικά.
Προσωπικώς συνεκινήθην διαβάζοντας τα δύο βιβλία γιατί η Ιουστίνη κατάφερε να αναπλάση με πολύ παραστατικό τρόπο την ατμόσφαιρα της «χώρας», της πρωτεύουσας δηλαδή του νησιού όπου και οι δύο μεγαλώσαμε, χωρίς όμως να βαλτώση στα επιμέρους χαρακτηριστικά εν ονόματι της εντόπιας πιστότητας. Οι πρωταγωνίστριες των δύο μυστιστορημάτων που το ένα αποτελεί συνέχεια, «σίκουελ» όπως λέμε για τις ταινίες, του άλλου νοιώθουν αυτό που έχω αποκαλέσει αγγλιστί «benign suffocation» ή «καλοήθης καταπίεση» σε κακή μετάφραση. Δηλαδή την ανάγκη για φυγή, σπάσιμο των δεσμών μιας τοπικής κοινωνίας στην οποία ο ένας γνωρίζει τον άλλον και το κουτσομπολιό ως «κοινωνική κριτική» είναι αμείλικτο ως προς την καταδίκη κάθε «παραβάτη». Βέβαια, δεν είναι αυτό το θέμα των βιβλίων, προκύπτει όμως από τα συμφραζόμενα και είναι κάτι που δεν έχει αλλάξει στις τοπικές κοινωνίες, όσο κι’αν οι άνθρωποι έχουν ή νομίζουν πως έχουν απελευθερωθεί. Για ευνόητους λόγους η Ιουστίνη δεν αναφέρει το όνομα της πόλης ή του νησιού γιατί θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε στην Ελλάδα ή και αλλού. Υπ’αυτή την έννοια πρόκειται για κανονικά μυθιστορήματα κι’όχι για τοπικά μυθιστορήματα συνήθως εμπλουτισμένα με βλακώδεις δοξολογίες για τις «ειδικές» χάρες του τόπου και των ανθρώπων του.
Η πλοκή εκτυλίσσεται γύρω από μια ομάδα συμμαθητριών της τελευταίας χρονιάς του Λυκείου και αρχίζει με την ξαφνική αναχώρηση για το εξωτερικό μίας εξ αυτών λόγω κάποιου τραγικού συμβάντος. Για να προλάβω την αχαλίνωτη φαντασία σας, δεν έμεινε έγγυος και τη φυγαδεύσανε, άλλο πράγμα συνέβη. Πριν γίνη το κακό όμως, είχαν όλες υποσχεθεί να ξανασυναντηθούν όταν θα έκλειναν τα σαράντα, άσχετα με το πού θα βρίσκονταν και την εξέλιξη που θα είχε η ζωή τους. Η συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά.
Τη συνέχεια όπως και τις επιμέρους λεπτομέρειες μπορείτε να τις μάθετε εφόσον προμηθευτήτε τα βιβλία. Ελάτε απόψε το βράδυ στο Σταθάκειο που θα είναι και η Ιουστίνη να τα υπογράψη και να τη γνωρίσετε από κοντά. Κι’αν δεν μπορέσετε να’ρθήτε, ζητήστε από τους δικούς σας στην Ελλάδα να τα αγοράσουν και να τα στείλουν. Οχι μόνο σαλάμια και μαντολάτα, από τώρα και στο εξής πρώτα βιβλία και μετά όλα τα άλλα!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ προβλέπεται μεγάλη η …απόχη!
2) Ενίοτε η διαφορά επιτυχίας και αποτυχίας είναι μόνο η …πρόθεση!
3) Μετά το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, έχουμε τώρα και το ζεϊμπέκικο της …Γεροβασίλη!
