Essay

Οι κρεμαστοί πούτσοι του Φαμπρ και η μαλακία που μας δέρνει!

By April 3, 2016 February 16th, 2018 No Comments

Του Δημήτρη Ρομποτή*

Τόσον εμείς όσο και οι βορειοευρωπαίοι έχουμε γίνει ανιστόρητοι λαοί, καταδικασμένοι να σκουντουφλάμε στο παρών και να παραπατάμε στο μέλλον γιατί έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας και περιφρονούμε την ιστορία ως κάτι ξεπερασμένο, αφόρητα ντεμοντέ, όπως τα παντελόνια-καμπάνα και τα λουλουδάτα πουκάμισα με τα πορτοκαλί μυτερά παπούτσια που προς τιμήν τους μόνο οι γύφτοι διασώζουν στα πανηγύρια. Κι’όμως η ιστορία είναι πολλές φορές σαν παλίμψηστο, ή ξυστό αν προτιμάτε σύγχρονη ορολογία, που γρατζουνίζοντάς το μπορούμε να κερδίσουμε κάτι, χρήσιμο στον ενεστώτα χρόνο. Δεν κάτσανε, που λέτε, ποτέ καλά οι Βέλγοι στην Ελλάδα. Οι Ελληνες από την άλλη, τη βρήκαν μια χαρά στο Βέλγιο κι’από καμπινέδες που καθάριζαν αρχικώς, δημιούργησαν μέχρι «μπράντ νέιμ»-θρύλους όπως τα σοκολατάκια «Λεωνίδας» που ίδρυσε προπολεμικώς ο Πόντιος Δασκαλίδης. Ο Φαμπρ όμως δεν είναι Πόντιος που πήγε στο Βέλγιο, αλλά Βέλγος που ήρθε στην Ελλάδα να αναλάβη το Πανηγύρι (και κακώς φεστιβάλ) Αθηνών! Οφειλε να είχε διδαχτεί από το παράδειγμα του συμπατριώτη του, Λεοπόλδου Δουκός του Σαξ Κοβούργου τον οποίον οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν επιλέξει για βασιλιά της Ελλάδος άμα τη απελευθερώσει.

Γνωρίζοντας πολύ καλά με τί κουμάσια είχαν να κάνουν, αφού ήδη είχαν συναφθεί και διασπαθισθεί τα πρώτα δάνεια, αποφάσισαν όχι μόνο να έχουν την υπό διαμόρφωση χώρα υπό κηδεμονία, αλλά να βάλουν και κάποιον δικό τους επικεφαλής ο οποίος θα κρατούσε κάπως τα μπόσικα. Ετσι νόμισαν τουλάχιστον, διότι στην πορεία διαψεύστηκαν αφού και οι εγκάθετοι βασιλείς δεν άργησαν να διαβρωθούν και να γίνουν χειρότεροι από τους ιθαγενείς. Οπως δηλαδή έχει γίνει με τόσους ξένους ποδοσφαιριστές που ήρθαν στο ελληνικό «πρωτάθλημα» και κατεστράφησαν αγωνιστικώς.

Ο Καποδίστριας που ήταν τότε κυβερνήτης της Ελλάδος δεν έβλεπε με καλό μάτι τον ερχομό του Λεοπόλδου, καθότι είχε για χρόνια δουλέψει με τους βορειοευρωπαίους και ήξερε ότι ήταν από άλλο ανέκδοτο και δεν θα μπορούσαν να αντιληφθούν την ιδιαιτερότητα των ελληνικών συνθηκών, τις οποίες ούτε ο ίδιος καλά καλά δεν αντιλαμβανόταν. Πιάνει λοιπόν και στέλνει έκθεση στον Λεοπόλδο μαζί με οδηγίες για να διαπραγματευτή σε μια συνδιάσκεψη που θα πήγαινε, και του τα παρουσίασε τόσο μαύρα που ο Βέλγος τα βρόντηξε! Εκλασε πατάτες ο …Λεοπόρδος! «Δεν γαμιέστε και εσείς κι’ο θρόνος σας», είπε βλέποντας τα σκούρα, «που θα πάω εγώ να μπλέξω σ’αυτή τη σφηκοφωλιά! Δούκας και στο Βέλγιο με υγρασία και πάγρα που σαπίζει κόκκαλα, παρά βασιλιάς των γύφτων»!

Ετσι μας προέκυψε ο Οθων, ο ανήλικος δευτερότοκος γιος του βασιλέως της Βαυαρίας, ο οποίος ούτε κι’αυτός ήθελε να έρθη στην Ελλάδα, με τίποτα! Σου λέει, «θα αφήσω τα ανάκτορά μου, την ησυχία μου, το καλό μου το φαϊ και το τσόκολατ μους μου για να τρέχω στα κατσάβραχα με τις υπαίθριες χέστρες και τη φασουλάδα με τις ξεροσαρδέλες; Να λείπη το βύσινο κι’ας είν’και σπιτικό»! Ο πατέρας του όμως, που ήταν και φιλέλλην, τα πήρε στο κρανίο με τον γιό του και τον απείλησε με φυλάκιση. «Τί λες βρε μαλακισμένο που σου δίνουνε θρόνο και κάνεις κόνξες; Κάθε μέρα έρχονται τέτοιες ευκαιρίες; ‘Η νομίζεις ότι θα σε έχω εδώ να μού’σαι φόρτωμα, να σε ταϊζω και να σε ποτίζω σαν θρεφτάρι; Θα τσακιστής και θας πας, ειδάλλως θα σε κλείσω μέσα και θα σε φάη το σκοτάδι, παλιορεμπεσκέ»! Ετσι ήρθε ο Οθων, με τον στανιό. Και έστειλε ο Λουδοβίκος τους τρεις αντιβασιλείς όχι τόσο για να κυβερνήσουν μέχρι να έρθη σε ηλικία ο πρίγκηψ, όσο για να μην το σκάση καθ’οδόν! Στην πορεία ο βασιλεύς αγάπησε την Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα δεν τον αγάπησε και τον ξαπόστειλε κι’αυτόνε επαληθεύοντας τον εφιάλτη του πατέρα του, ότι θα τον έχη δηλαδή στην Μπαβάρια να τον ταϊζη και να τον ποτίζη. Σελφ φουλφίλντ πρόφεσυ, που λέμε και στο Αμέρικα!

Εν τω μεταξύ, ούτε το σόι του Λεοπόλδου έμεινε χωρίς βασίλειο, αφού από εκεί προήλθαν οι βασιλείς της Βουλγαρίας, πιο μαλάκες κι’από τους ίδιους τους Βούλγαρους! Μέχρι και ο σημερινός, ο Συμεών, που έγινε και πρωθυπουργός και τά’κανε σκατά, στο επίθετο λέγεται Σαξκομπουρκόφσκυ, όπως και η δυναστεία του. Ο ίδιος τη βγάζει οικογενειακώς στην Ισπανία και στέλνει κάρτες Χριστούγεννα και Πάσχα στους φίλους του στη Βουλγαρία, όπως κάνει κι’ο δικός μας ο Κωνσταντίνος.

Με βάση λοιπόν το προηγούμενο του Λεοπόλδου, ο Φαμπρ έπρεπε να πη όχι εξ αρχής και να μη δεχτή επ’ουδενί λόγω να έρθη στην Ελλάδα, ούτε καν ως καλλιτέχνης! Οχι να πη ναι στην αρχή και να βάλη την ουρά στα σκέλια με τις πρώτες δυσκολίες, όπως ο Λεοπόλδος! Βέβαια, θα μπορούσε να πείση με κρεμμαστούς πούτσους και συρτάκι εμάς, τους δημιουργούς της φράσεως «τα αρχίδεια μας κουνιούνται» όπως και του Ζορμπά που δεν έχει σημασία αν ήταν Σκοπιανός στην καταγωγή (ήθελα νά’ξερα, αυτά τα ζώα, οι «Μακεδόνες» της ΠΓΔΜ γιατί δεν έθεσαν ακόμη θέμα για τον Ζορμπά; Τους αφήνει όμως η αρχαιοπληξία που ως πιο όψιμη είναι πιο μαλακισμένη από τη δική μας;) εμείς τον κάναμε σύμβολο του γένους και δεν αφήσαμε τουρίστρια αγάμητη, νέα, μεσόκοπη και γριά;

Πού πας ρε Φαμπρ να τα βάλης με τους Ελληνας καλλιτέχνας; Δεν καταλαβαίνεις ότι θα σε φάνε λάχανο, ειδικά τώρα που έχουνε ψωμολυσσάξει λόγω της κρίσης; Για τα χάλια της «τέχνης» τόσα χρόνια δεν έχουν βγάλει κιχ, οι κουφάλες, τώρα που ήρθε ο «ξένος» να κάνη τα δικά του εξεγέρθηκαν όπως οι ραγιάδες εναντίον του σουλτάνου και απείλησαν να μην αφήσουν τίποτα όρθιο! Αν ήμουνα κράτος θα τους άφηνα να πραγματοποιήσουν την απειλή τους, θα τους έλεγα, βρείτε κάτι όρθιο, παλιοντενεκέδες, και γκρεμίστε το! Αλλά με Τσίπρα και Μπαλτά τί να περιμένης; Εβαλαν την ουρά στα σκέλια και έμεινε ο Φαμπρ με τους πούτσους του μετέωρους, όπως το βήμα του πελαργού! Αντε να του εξηγήσης ότι στην Ελλάδα έχουμε τον Κουράκη που υμνολογεί ποιητικώς το καυλί του, δεν χρειαζόμαστε περαιτέρω συναγωνισμό και μάλιστα από ξενέρωτους Βέλγους!

Πάντως, εκείνη η χορογραφία του Φαμπρ από την Επίδαυρο με τους κουνιστούς πούτσους και το συρτάκι, πρέπη να παρουσιαστή στην Πλατεία Συντάγματος και να πάρη μέρος σύσσωμη η πολιτική ηγεσία, πιασμένη από το χέρι, ώστε να στείλη ένα αδιαμφισβήτητο μήνυμα ενότητος εντός και εκτός της χώρας! Ολοι με την πούτσα έξω, αν έχουν, να χοροπηδάνε στον ρυθμό του Ζορμπά έως τελικής πτώσεως! (Βούτσης και Φίλης εξαιρούνται, γιατί με τέτοια κοιλιά αποκλείεται να φανή το πουλί τους και θα τους έρθη το φαϊ στη μύτη.) Αν γίνη κάτι τέτοιο, θα είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη του Φαμπρ και θα αναδειχτή έως ο πλέον επιτυχημένος καλλιτεχνικός διευθυντής, ή κουραδόρ, στην ιστορία, χωρίς μάλιστα να έχη αναλάβει το σχετικό πόστο!

Παρεπιπτόντως, μήπως έπρεπε να φέρουν τον Φαμπρ και τους κρεμαστούς πούτσους του για τελετάρχη στην παρέλαση της Νέας Υόρκης; Όχι τίποτα άλλο, θα είχε και περισσότερο κόσμο απο ό,τι με τον Κυριάκο…

*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.

ΥΓ: 1) Αν πούμε για την τέχνη του Φαμπρ ότι είναι για τον πούτσο, κυριολεκτούμε!

Contact

NEOhellenika

Demetrios Rhompotis, Publishing Committee Chairman of NEO Magazine