Του Δημήτρη Ρομποτή*
Προ ετών είχα κάνει αναφορά από του β(λ)ήματος τούτου στον σημαντικό ρόλο που έχει παίξει το χέσιμο στην ανθρώπινη ιστορία. Ευπεψία ή δυσπεψία είναι παράγοντες σταθερότητος ή ασταθείας, τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο εφόσον μιλάμε για άρχοντες από τη διάθεση των οποίων εξαρτώνται πολλοί και διάφοροι, πολλά και διάφορα. Του κανόνος δεν μπορεί να εξαιρεθή και η επιλογή του επομένου αρχιεπισκόπου Αμερικής μετά την παραίτητησ Δημητρίου την περασμένη εβδομάδα. Αναλόγως ως προς την πεπτική συμπεριφορά του Οικουμενικού Πατριάρχου θα κριθή και η ποιότης του επομένου ιεράρχη. Στο σημείο αυτό, για όσους τυχόν να σκανδαλίστηκαν, πρέπει να πούμε ότι και οι πατριάρχες χέζουνε και μάλιστα πατόκορφα εάν και εφόσον χρειαστή! Δεν υπάρχει τίποτε το μεμπτόν ή το προσβλητικόν σ’αυτήν την τόσο φυσιολογική λειτουργία του ανθρωπίνου σώματος, παρεκτός και χέζεις όπου και όταν δεν πρέπει… Υπάρχει όμως, σε περίπτωση που αυτή η λειτουργία παρεμποδίζεται ή δεν ασκείται όπως η φύσις ορίζει, και δεν αναφέρομαι στο βρίσιμο που ενίοτε ορθώς αποκαλείται χέσιμο, αλλά στο χέσιμο αυτό καθ’εαυτό! Εν προκειμένω, είναι πασιφανές ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν ενεργείται κανονικά, για αυτό και έχει αυτά τα ξεσπάσματα ώρες ώρες και παίρνει αποφάσεις that don’t make sense. Ενώ δεν είναι υπέρβαρος, ίσως οι ευθύνες, η ποιότητα του περιγύρου, η ασθένειά του και η ανάλογη φαρμακευτική αγωγή επιδρούν αρνητικά στο πεπτικό του σύστημα με αποτέλεσμα να έχη γίνει απρόβλεπτο και άκρως επικίνδυνο τις ημέρες κατά τις οποίες κάνει στάση εργασίας. Απεναντίας, τις μέρες κατά τις οποίες έχει ενεργηθεί κανονικώς, είναι ήρεμος, λάμπει σαν ήλιος και μπορεί με παρρησία να διακρίνη και να πράττη το καλό και συμφέρον, όπως προχτές με την επιλογή του Μακαρίου για την Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας. Ενα καλό χέσιμο καθαρίζει το μυαλό, απελευθερώνει τη διάθεση, παραμερίζει σκοπιμότητες, ανοίγει ορίζοντες. Και έτσι προέκυψε ένας προικισμένος ιεράρχης για το down under. Ο φόβος τώρα είναι μήπως επιλέξη τον της Αμερικής υπό το κράτος σφιξίματος! Για αυτό και οι προσευχές όλων θα πρέπη τις κρίσιμες ετούτες ώρες να είναι υπέρ ευπεψίας του Παναγιοτάτου, ώστε και η επόμενη απόφαση να είναι ανάλογη της προηγουμένης!
Στις παραδοσιακές εκκλησιαστικές κοινότητες, όπως των Κυπρίων για παράδειγμα, ο εκάστοτε επίσκοπος επιλέγεται κατόπιν ανοιχτής εκλογής από το εκκλησιαστικό σώμα. Στην εν Αμερική εκκλησία όμως που βρίσκεται σε ημιπαππικό καθεστώς, τέτοιες πολυτέλειες δεν χωράνε! Τί κι’αν ζούμε στην πιο ανεπτυγμένη, υποτίθεται, δημοκρατία του κόσμου, το Οικουμενικό Πατριαρχείο ξέρει καλύτερα και δεν αφήνει το εδώ ποίμνιο να έχη τον παραμικρό λόγο ως προς τους ποιμένας του.
Και στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι καλύτερα, και εκεί η εκλογή των επισκόπων από τον λαό έχει καταργηθεί και έχει περάσει στα χέρια της …κεντρικής επιτροπής ή “ιεράς συνόδου” που αποφασίζει και διατάζει με το κράτος να μισθοδοτή και να επικυρώνη. Το καλό με την περίπτωση του μεγαλύτερου μέρους της ελλαδικής επικράτειας είναι ότι η εκκλησία δεν εξαρτάται από οργανισμό που υπάγεται στο τουρκικό Υπουργείο Θρησκευμάτων. Οπως συμβαίνει με την εν Αμερικές εκκλησία που ενώ φτιάχτηκε και αποτελείται από Ελληνες έχει την εκκλησιαστική της αρχή στην …Τουρκία, προπύργιον δημοκρατικότητος, θρησκευτικής ελευθερίας και ανοιχτής κοινωνίας!
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεως, δεν λέω ότι οι εκεί ιεράρχες είναι “Τούρκοι” ή “προδότες”. Τέτοιοι χαρακτηρισμοί, που δυστυχώς ακούγονται όλο και περισσότερο, είναι παιδαριώδεις αφέλειες αν όχι κακοπροαίρετες μικρότητες. Αυτό που λέω είναι αυτό που ισχύει, ότι δηλαδή αποκλείεται το τουρκικό κράτος και οι μυστικές του υπηρεσίες που ξέρουν τα πάντα, να επιτρέψουν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο – το οποίο δεν αναγνωρίζουν, ούτως ή άλλως – να λειτουργήση ανεξάρτητα. Και κατ’επέκταση σε κάθε οργανισμό που υπάγεται στο πατριαρχείο όπως είναι η Εκκλησία της Αμερικής.
Αντί για επιλογή αρχιεπισκόπου λοιπόν, η επόμενη κίνηση θα έπρεπε να ήταν η ανεξαρτητοποίηση της εδώ αρχιεπισκοπής, στα πρότυπα της Εκκλησίας της Εσθονίας. Οχι αυτοκέφαλη, αλλά ανεξάρτητη υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Και εν συνεχεία να εκλεγή αρχιεπίσκοπος. Μια τέτοια εξέλιξη θα απελευθέρωνε την εδώ εκκλησία και θα της επέτρεπε να βοηθήση ουσιαστικότερα και το ίδιο το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ας υπάρξη ένας τουλάχιστον θύλακας ελληνισμού που να μην έχη την Τουρκία από πάνω του ή απέναντί του! Η Εκκλησία της Αμερικής μπορεί να καταστή τέτοια οντότητα προς όφελος ΟΛΩΝ!
(Στο εξής θας λαμβάνετε την εισαγωγή του σημειώματος από τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις info@neohellenika.com και dondemetrio@neohellenika.com Κοιτάξτε στην κατηγορία “spam” σε περίπτωση που δεν το δείτε στο ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιό σας.)
*Ο Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει πολιτικός μηχανικός/οδοντίατρος με ειδίκευση στις …γέφυρες και έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Πιάσανε τον Ασαντζ και δεν μας λένε τα Wikileaks ποιός θα είναι ο νέος αρχιεπίσκοπος!
2) Ήθελα να’ξερα, οι χειμερινοί κολυμβητές κάνουν μπάνιο το καλοκαίρι;
3) Των παθών μου τον τάραχο,
για λίγο …αυγοτάραχο!
4) Τελικά είναι όντως αόρατα τα F35! Δεν πρόκειται να τα δει η Τουρκία…
5) Ουδέν κρυφόν υπό το …Facebook!
