Του Δημήτρη Ρομποτή*
Μην Νοέμβριος αύριο και ουχί Μήνας Νιόβρης! Ετσι, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους εξαρχής! Αλλο όμως είναι το θέμα μας σήμερα και εξηγούμαι ευθύς αμέσως. Γιατί να το κρύψωμε άλλωστε, Ελλην ων, ξεκίνησα τη λογοτεχνική μου καριέρα ως ποιητής. Πολύ νωρίς όμως διεπίστωσα ότι ούτε έτσι επρόκειτο να βγάλω γκόμενα οπότε τό’ριξα στη δημοσιογραφία και πρόκοψα! Επειδή όμως παλιά μου τέχνη …κόψιμο και με δεδομένη τη χρονική εγγύτητα προς την Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου που μόλις γιορτάσαμε, αλλά και την …Οxτωβριανή Επανάσταση που είναι ετεροχρονισμένη ως παλαιοημερολογίτισα, αποφάσισα να γράψω ένα ποίημα με θέμα: Τί είναι η πατρίδα μας! Για να το παίξω λίγο Γιάννης Μπακογιαννόπουλος της ΕΡΤ, ο οποίος ως Σοβιετικός ινστρούχτορας πριν να δούμε μια ταινία μας έπρηζε με την εισαγωγή του και τον οποίον ο Μητσικώστας …αποθανάτωσε δεόντως, το ποίημά μου ξεκινάει με ελεύθερο στίχο για να εξελιχθή σε ομοιοκατά(π)ληκτο. Αν και δεν ήταν πρόθεσή μου, αυτό είναι εξόχως συμβολικό! Οπως την Ελλάδα που ψάχνεται στραβή σαν τον Οιδίποτα στον μοντερνισμό, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος είναι στον μεταμοντερνισμό, και καταλήγει στην …παράδοση άνευ όρων! Επιχειρώ μέσω του πονήματός μου μία ψηλάφιση στην εθνική συνείδηση και ιστορία, κάνοντας χρήση και του δημοτικού τραγουδιού αφού ανέκαθεν μου άρεσε η “κάντρυ”, αλλά όπως στη γνωστή ελληνική ταινία όπου φωνάζει ο άλλος να ανάψουνe το φως για να οργανωθούνε επειδή συνέχεια έπιανε ματζαφλάρι, έτσι και εγώ έμεινα με το …δαυλί στο χέρι! Ο …Καντάφης όμως είπε ότι το ταξίδι μετράει κι’όχι η κατάληξη. Ρωτήστε κι’αυτούς που άφησε σύξυλους το καλοκαίρι η “Norwegian Airlines” αν δεν τον πιστεύετε… Το ποίημά μου είναι ένα νοερό ταξίδι, ανίχνευση σε δύσβατα μονοπάτια όπου μόνο αγριοκάτσικα σκαρφαλώνουν κι’όχι μαλάκες πρωτευουσιάνοι που βγήκαν περίπατο προς επίδειξιν των καινούργιων τους Τίμπερλαντ ενώ μια απλή γαλότσα θα ήτο καταφανώς καλυτέρα! Εγώ πάντως τόλμησα και σας καλώ να βαδίσετε στα χνάρια μου ως θαρραλέοι εξερευνηταί, ως ακροβάται χωρίς προφυλακτικό ή άλλου είδους δίχτυ. Κι’αν γκρεμοτσακιστήτε, δικό σας πρόβλημα, αφού στην ποίηση πάντα “you enter at your own risk”…
Τί είναι η πατρίδα μας;
Μήν είν΄τα κάμπινγκ, οι θάλασσες,
οι οργανωμένες παραλίες με τις παράνομες ομπρέλες;
Μήπως τα βουνά με τα καμένα δάση,
τα ξωτικά, τα εξοχικά, η χλωρίνη στις πισίνες;
Μήπως τα μπαζωμένα ρέματα και τα λαγκάδια
όπου κάποτες βόσκανε κοπάδια
και τώρα λιάζονται ζαγάρια;
Να είναι η ιστορία πού’γινε υστερία σε κοπανιστό αέρα,
η δόξα και η λόξα χέρι χέρι με τον Καρατζαφέρη;
Μπας κι’είναι τα περήφανα νιάτα, τα τιμημένα γηρατειά
που δύσκολα ξεχωρίζεις ποια είναι ποιά
καθώς η μαλακία δέρνει κι’εξομοιώνει αλύπητα σαν τον Προκρούστη;
Τί είναι η πατρίδα μας;
Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’αγγούρι μου;
Ένα αυτοκινητάκι, ένα διαμερισματάκι, ένα σαλονάκι,
ένα σκυλάκι, ένα ουισκάκι, ένα τασάκι και ένα συρτάκι;
Κόμματα, αποκόμματα, περιττώματα,
κουπόνια πιόνια και λαμπιόνια,
άρες μάρες κουκουνάρες,
μια χαρά και δυο τρομάρες,
ρε νά’χαν οι καρδιές αμπάρες;
Η πατρίδα που αγαπώ
είναι μελάτη σαν αυγό!
Εχει μεζέδες και σταφύλια
και ολόγιομα τα χείλια.
Εχει Ντάτσουν, έχει Τζόκερ
δηλωτή, ραμί και πόκερ!
Εχει Θρύλο,
έχει γρύλο,
έχει αμόνι,
σατέν σεντόνι
αλλά και μπάρμπα στην Κορώνη!
Η πατρίδα που αγαπώ
έχει Μερσεντές καπώ!
Εχει γούστο,
έχει μπούστο,
και στου Διονύσου τον μούστο
παίρνει και κανέναν λούστρο!
Εχει χρώμα,
έχει δώμα,
έχει πώμα,
μα κάτωχρη σαν …πτώμα!
Κάτω στου Βάλτου τα χωριά
μας κλέψανε τα μυστικά
και η Πηνελόπη Δέλτα
έγινε ένα με τα ΕΛΤΑ!
Τί είναι η πατρίδα;
Εν οίδα ότι ουδέν οίδα;
Είναι ιδέα, είναι ψέμμα,
είν’αλήθεια, μήπως αίμα,
έχει κάτι από πνεύμα
κι’από το ηλεκτρικό το ρεύμα;
Νά’ναι η Αθήνα μας,
αρχοντιά και πείνα μας;
Ντυμένη στο τσιμέντο,
κρατάει το τραταμέντο,
καλουπωμένη στο μπετόν
αναρωτιέται τί το μεμπτόν;
Μπάζα μπόχα δυσωδία
του ελληνισμού η μελωδία!
Ρίξε κλώτσο να γυρίσει
παραμύθι να αρχινήσει
όπου νά’ναι θα μυρίσει
μαζούτ, καπνός και Αννα Βίσση.
Κάλιο πέντε και στο χέρι
παρά ΔΕΚΟ και καρτέρει,
βγάλε γλάστρα στο παρτέρι
κι’άκου στα FM Παϊτέρη!
Των φρονίμων τα παιδιά
πήγανε στην ξενιτειά
πήρανε τον ομματιών τους.
Στα ελαφρυντικά των αιτιών τους,
στων κριτηρίων των ιδιοτελών τους,
ανάψαν πάλι τον δαυλόν τους!
Γίνεσαι πούστης, Διάκο μου
το φύλο σου να αλλάξης
να προσκυνήσης το καβλί
τα άρματα να πετάξης;
Ξέχνα μάχες κι’αγριότητες,
να φτιάξουμε συλλογικότητες.
Βγάλε του Ελληνα τη φενάκη
ζούμε σε εποχή Ψινάκη!
Εγώ Μαοϊκός γεννήθηκα
πούστης δεν θα πεθάνω!
Σε μπουντρούμια ξομολοήθηκα
κι’απάνω μου δεν τα κάνω!
Θα πάρω πένα και χαρτί,
θα ανοίξω ιστοσελίδα
και θα τους πιάσω από τ’αυτί
τον τάδε και τον δείνα!
Σταλαγματιά σταλαγματιά
γεμίζει κάπνα η καρδιά,
φασούλι το φασούλι
δεν φτάνουμε στο Σούλι!
Η Δέσπω αφέντες γιάπηδες,
μακρύψωλους κι’αράπηδες
δεν έκανε δεν κάνει,
μεσ’της Γραβιάς το χάνι!
Παίρνει φόρα κατηφόρα,
κόντρα στα Ρέπος και τη μπόρα
και στη μάχη του ισοζυγίου
με βάρος σαν υποζυγίου
ανοίγει τον φάκελλο του διαζυγίου:
Θα ζήσω ελεύθερο πουλί,
στης παρθενιάς μου την ουλή!
Κι’από Καλδάρα σε Νταλάρα θα πετάω
στου Ζαλόγγου τον χορό σαν πάω!
Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ροή
παρά σαράντα χρόνια σύνδεση αναλογική!
Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία
να μένει εκτός, μα νά’ναι και κυρία,
πουτάνα στο κρεβάτι,
δώσε θάρος στον χωριάτη!
Πήγαινέ με όπου θέλεις, ταξιτζή
άδολε καταφερτζή,
ξέχνα το ταξίμετρο,
της ανθρωπιάς ημίμετρο…
(Εάν δεν επιθυμήτε να λαμβάνετε το …πόνημά μου, παρακαλώ ενημερώστε με και θα σας αφαιρέσω από τη λίστα.)
*Ο Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει πολιτικός μηχανικός/οδοντίατρος με ειδίκευση στις …γέφυρες και έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Για όσους ζουν στην Ελλάδα, αύριο είναι …Χάλιοουιν! Και μεθαύριο και παραμεθαύριο!
2) Προτείνω το Black Friday στα ελληνικά να γίνει …Βλακ Φράιντεϋ!
3) O Κύπριος τεννίστας Παγδατής στα αγγλικά γράφεται Βaghdatis! Να το προσέξει αυτό …
4) Άλλο Σομελιέ κι’άλλο …Σομαλός!
