του Δρος. Δημήτρη Ρομποτή*
Η καθ’ημάς Αρχιεπισκοπή Αμερικής ανεκοίνωσε χθες ότι λόγω κορωνοϊού κλείνουν οι εκκλησίες για το κοινό, η δε λειτουργία θα γίνεται παρουσία ιερέως και ιεροψάλτου και το χριστεπώνυμο πλήρωμα καλείται να την παρακολουθή από το …Διαδίκτυο λες και είναι Κάσα δε Παπέλ στο Νέτφλιξ! Πάλι καλά που δεν μας είπανε να προσφέρουμε στον δίσκο μέσω Πέη-Παλ! Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. (Αν και το μέτρο έχει κάτι θετικό εφόσον θα απαλλαχτούμε, προσωρινώς έστω, από τις κατά κακήν απομίμησιν δυτικού τύπου χορωδίες…) Χαθήκανε οι πιστωτικές κάρτες να παίρνουμε και τα σχετικά μίλια; Η Θεία Λειτουργία – διευκρίνηση προς ασχέτους: δεν αναφέρομαι σε κάποια θειά μου με αυτό το όνομα, αλλά στο εκκλησιαστικό γεγονός – όπως φανερώνει και η μία ετυμολογική εκδοχή του όρου είναι “λαού έργον”, δεν είναι υπόθεση ενός ιερέως και ενός ιεροψάλτου, αριστερού ή δεξιού δεν έχει σημασία όπως και στην πολιτική πλέον, αφότου σαν τις εκκλησίες και τα κόμματα γίνανε πολυσυλλεκτικά για να χωράη κάθε καρυδιάς …βαρίδι! Υπ’αυτή την έννοια, και με κάθε σεβασμό προς τον Σεβασμιώτατο, η απόφαση να γίνωνται λειτουργίες χωρίς κόσμο είναι προβληματική. Δεν πρόκειται για ποδοσφαιρικό αγώνα όπως την προηγούμενη εβδομάδα ματαξύ Ολυμπιακού-Γουλφς χωρίς φιλάθλους ή για το “ντημπέιτ” μεταξύ Μπάιντεν και Σάντερς απόντος ακροατηρίου μήπως και κολλήσουν οι υποψήφιοι κορωνοϊό, καθότι κούσαλα που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Η λειτουργία ως “σετ απ” βασίζεται στο αρχαιοελληνικό θέατρο όπου το κοινό αποτελεί οργανικό μέρος της παραστάσεως κι’όχι ουδέτερο σώμα που απλά παρακολουθεί και κρίνει όπως με τους δύο κωλόγερους στο Μάπετ Σόου. Εικάζεται δε, ότι η συμμετοχή αυτή γινόταν και με φυσικό τρόπο όχι μόνο πνευματικό ή αισθητικό, αφού οι αρχαίοι Αθηναίοι όντες θεατρόφιλοι υψηλών απαιτήσεων μόλις μυρίζονταν κάποια μούφα άρχιζαν να εκσφενδονίζουν ό,τι έβρισκαν προς τους ηθοποιούς οι οποίοι, πάλι εικάζεται, για αυτό τον λόγο φορούσαν τα προσωπεία, τις χοντροκομμένες μαρμάρινες ή πήλινες μάσκες προκειμένου να μην τους χαλάση το κεφάλι κάποιο τούβλο αγανακτισμένου θεατρόφιλου. Και τότε και σήμερα δεν είναι να παίζης με τους τους αγανακτισμένους. Ρωτήστε και τον Χατζηδάκη… (Θα ήταν ευχής έργον το ίδιο να ίσχυε έως την σήμερον και το εκκλησίασμα να αντιδρούσε εμπράκτως στα …κηρύγματα!) Το κοινό λοιπόν συμμετέχει προκειμένου να μετέλθη της καθάρσεως που αποτελεί και την κορύφωση της παραστάσεως. Ομοίως στη Θεία Λειτουργία ο λαός είναι μέτοχος του έργου για να φτάση στην αντίστοιχη κάθαρση μέσω της Θείας Κοινωνίας ή της κοινής προσευχής. Για αυτό και στους Ορθόδοξους ναούς κανονικά δεν υπάρχουν πάγκοι ή καρέκλες για να κάθωνται οι γριές κυρίως ή ο μπάρμπα Νίκος ο Ανδριώτης και να μισοκοιμούνται με τις ώρες. Οι άνθρωποι στέκονται κατά τη διάρκεια της λειτουργίας και η κούραση είναι μέρος του πακέτου. Εάν λοιπόν δεν υπάρχη λαός δεν υπάρχει λειτουργία! Το σωστό θα είναι διαρκούσης της κρίσεως με τον κορωνοϊό οι εκκλησίες να μείνουν κλειστές και να μην τελούνται λειτουργίες καθόλου! Θα έχη και κοινωνικό ενδιαφέρον να δούμε πώς θα είναι η κοινοτική ζωή χωρίς εκκλησία την Κυριακή. Ισως δε, όταν ξανανοίξουν, η συμμετοχή να είναι υψηλότερη λόγω του συνδρόμου στερήσεως…
Σε άλλα νέα τώρα, κλείσανε στην Ελλάδα τους οίκους ανοχής αλλά αφήσανε τη Βουλή ανοιχτή! Πρόκειται για δύο μέτρα και σταθμά τη στιγμή που θα περίμενενε κανείς από τους νομοθέτας να είναι οι πρώτοι οι οποίοι θα τηρούν τους νόμους! Καλά, δεν τους έχει μείνει καθόλου τσίπα; Δάσκαλε που δίδασκες… Κλείσανε και τα σχολεία ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού και καλύτερα μήπως ανοίξουν οι μαθητές κανένα βιβλίο. Εγώ ξαναδιαβάζω τους Αδελφούς …Καραμουζώφ και αναμένεται να τελειώσω το 2038 καθότι είναι μερικές χιλιάδες σελίδες βιβλίο, δεν μιλάμε για έκδοση της κωλότσεπης!
Εν τω μεταξύ, μετά την εξαφάνιση του χαρτιού υγείας από τα σούπερ μάρκετ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αποφάσισε να ιδρύση τον Παγκόσμιο Οργανισμό Χαρτιού Υγείας (ΠΟΧΥ) προκειμένου να μην ξαναβρεθή η ανθρωπότης ενώπιον τέτοιας τραγωδίας! Ηδη διετάχθη η καταγραφή των αποθεμάτων και αναμένεται από στιγμή στιγμή να οργανωθή διανομή κωλοχάρτου με το δελτίο όπως στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ενωση.
Ολη αυτή η ιστορία με το “Μένουμε Σπίτι”, ξανάφερε στην επικαιρότητα και το αθάνατο τραγούδι του μακαριστού θνητού Λουκιανού Κηλαηδόνη “Θα κάτσω σπίτι”. Σκέφτηκα ωστόσο να το επικαιροποιήσω κάπως, στο πνεύμα Ερντογάν που είπε ότι και η Συνθήκη της Λωζάνης χρειάζεται επικαιροποίηση. Λαμβάνοντας λοιπόν τις παρούσες συνθήκες υπόψη, αλλά μένοντας πιστός στη δομή του τραγουδιού, σας παραθέτω – εντελώς δωρεάν – την επικαιροποιημένη εκδοχή προς τέρψιν και ανακούφισιν. Με τις υγείες σας!
Θα μείνω σπίτι, θα πίνω σπίτι
εγώ απόψε δεν πρόκειται να βγώ!
Θα μείνω σπίτι, θα πίνω σπίτι
δεν θα ενδώσω στον κορωνοϊό!
Κι’οταν ακούω να χτυπάη το τηλέφωνο
θα το κοιτάζω και δεν θα απαντώ.
Είναι η γκόμενα της δίπλα πολυκατοικίας
που θέλει να μου πάρη το χαρτί υγείας!
Θα μείνω σπίτι, καπνίζω σπίτι
εγώ απόψε δεν πρόκειται να βγώ!
Θα μείνω σπίτι, θα πίνω σπίτι
κι’αν τα τινάξω
τα δέοντά μου στη Γωγώ! (δις)
Θα μείνω σπίτι, θα χέζω σπίτι
κι’ας με ξεγράψουν οι μαλάκες από αρχηγό!
(Εάν δεν επιθυμήτε να λαμβάνετε το …πόνημά μου, παρακαλώ ενημερώστε με και θα σας αφαιρέσω από τη λίστα.)
*Ο Δρ. Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει πολιτικός μηχανικός/οδοντίατρος με ειδίκευση στις …γέφυρες και έδρα τη Νέα Υόρκη. Είναι δε τελειόφοιτος Διδακτορικού, αλλά δεν έχει λάβει πτυχίο για οικονομικούς λόγους, από τη Μεγάλη του Γένους …Χολή!
