Του Δημήτρη Ρομποτή*
Καθώς η πορεία για τις εκλογές στην Ελλάδα μπήκε στην τελική ευθεία και η αγωνία για το ποιός θα αναλάβη να ολοκληρώση την καταστροφή της χώρας κορυφώνεται, ολόκληρος η Ευρώπη για να μην πω η υψήλιος, τελεί υπό καθεστώς πλήρους συναρπαγής αφού το αποτέλεσμα της αναμετρήσεως θα αλλάξη τα πράγματα μέσα-έξω, τουλάχιστον στη φαντασία των κατά πραγματικότητα ασθενών που έχουν μπλέξει το όνειρο με το παραισθησιογόνο παραλήρημα! Θα μου πήτε υπάρχουν και χειρότερα, εδώ κοτζάμ Ερντογάν ονειρεύεται τζαμιά στην Κούβα και το Αγαλμα της Ελευθερίας με φερετζέ οι καθ’ημάς «αγωνιστές» να μην έχουν κατά νου την παγκόσμια επανάσταση; Κι’αν δεν είναι στα αλήθεια, ας είναι στο Ιντερνετ, η διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και εικονικής πραγματικότητας είναι σε τελική ανάλυση μόνο μία λέξη, εκεί θα κολλήσουμε; «Πίσω από τις λέξεις, βρίσκεται ο Αλέξης», που τραγούδαγε και ο πάντα φρέσκος, σαν παγωτό, Πασχάλης.
Και μετά αυτή τη για λόγους πρωινής εκτονώσεως εισαγωγή – έχουμε και πίεση, βλέπετε – να μπω στο κυρίως θέμα. Μια εβδομάδα πρις τις εκλογές οι εν Νέα Υόρκη και περίχωρα πολυάριθμες οργανώσεις της ομογένειας δεν εδέησαν να κάνουν μια σχετική εκδήλωση, κάτι που τέλος πάντων να φανερώνη στοιχειώδη ευαισθησία αναφορικά με μία αναμέτρηση που για κάποιους, τους αιθεροβάμονες έστω, θα φέρη τα πάνω-κάτω σε ευρωπαϊκό επίπεδο (η Ελλάς πάντως θα παραμείνη στα κάτω κι’όχι μόνο λόγω γεωγραφίας)! «Μή μου τους κύκλους τάραττε»! Τη σιωπή – προς τιμήν τους, επειδή πρέπει να είμαστε ακριβοδίκαιοι – έσπασαν οι Φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ Νέας Υόρκης οι οποίοι χτες, Κυριακή βράδυ, και σε συνθήκες ανελεήτου βροχοπτώσεως, διοργάνωσαν προεκλογική εκδήλωση στο Κεφαλλονίτικο Σπίτι (έδρα του Συλλόγου Κεφαλλήνων «Κέφαλος»), με κύριο ομιλητή τον ελλογιμότατο καθηγητή Πολιτικών Επιστημών και ιδρυτικό στέλεχος του κόμματος, Δρα. Μιχάλη Σπουρδαλάκη. Τηλεφωνικώς και μετά εντόνων δυσκολιών ως προς τη σύνδεση, παρενέβησαν εξ Αθηνών η καθηγήτρια στο «Bard College», διευθύντρια του Τμήματος Ερεύνης για την Ισότητα των Φύλων του «Levy Economics Institute» της Νέας Υόρκης, Δρ. Ράνια Αντωνοπούλου (με εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας), και ο «δικός μας» Νίκος Αλεξίου, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Κολέγιο «Κουήνς» (ο δεύτερος, άτυπος «σμουδ οπερέιτορ» του ΣΥΡΙΖΑ στη Νέα Υόρκη, ας ελπίσουμε ότι θα αποδειχτή σεμνότερος των πάλαι ποτέ πρασινοφρουρών).
Ο κ. Σπουρδαλάκης, ο οποίος έδωσε την εντύπωση σοβαρού ανθρώπου, διευκρίνισε, δυο φορές μάλιστα, ότι είναι πανεπιστημιακός («ακαντέμικ») κι’όχι πολιτικός σε μια προσπάθεια προφανώς να γεφυρώση και το ασυμβίβαστο «σοβαρός – στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ»! (Εντάξει υπερβάλω, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει και πολύ σοβαρούς ανθρώπους, άσχετα αν μια ματιά στην παρούσα κοινοβουλευτική του ομάδα διαψεύδει αναφανδόν κάτι τέτοιο.) Η παρουσίαση που έκανε ήταν μια εύγεστη και εύπεπτη έκθεση ιδεών η οποία όσο κι’αν συνεπήρε το ακροατήριο κάποιες στιγμές άφηνε πάντα το «αφτερτέιστ» του «μας τά’πανε κι’άλλοι». Ηταν κομμένη και ραμμένη στο προεκλογικό «νάρατιβ» ή «αφήγημα» σε μετάφραση, του ΣΥΡΙΖΑ και δεν προσέφερε κάτι καινούργιο. Θα μου πης μια εβδομάδα πριν τις εκλογές, τί περιμένεις να ακούσης από στέλεχος κόμματος που βαδίζει ολοταχώς για την εξουσία; Χώρια που αναρωτιέσαι τί κάνει ο χριστιανός εδώ πέρα λίγες μέρες πριν την αναμέτρηση! Φαντάζομαι ωστόσο, ότι επειδή είναι «ακαντέμικ» δικαιολογείται να κρατάη ένα «ντίστανς» από τον προεκλογικό παραλογισμό για λόγους πνευματικής υγείας, αν μη τί άλλο. Χώρια που στην Ελλάδα έχει κατέβει το «ιππικό», ο Νίκος Αλεξίου, οπότε κάθε επιτελική ενίσχυση περιττεύει…
Ελεγα λοιπόν, ότι ο κ. Σπουρδαλάκης, δεν προσέφερε το είδος της δημιουργικής ευφυίας, του ριζοσπαστικού πραγματισμού, τον καινοτόμο λόγο με πολυεπίπεδες πρακτικές εφαρμογές που έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή η χώρα. Δυστυχώς, το ίδιο ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ γενικά, για αυτό και μετά από δυόμισυ χρόνια συγκυβερνητικών ερασιτεχνισμών τα ποσοστά του δεν έχουν εκτιναχτεί άσχετα αν προηγήται σταθερά. Δεν έχει πείσει, απλώς μια πλειοψηφία όσων θα πάνε να ψηφίσουν θεωρεί ότι δεν μπορεί να είναι χειρότερος από τους προκατόχους του. Αυτό όμως δεν στοιχειοθετεί βάση για επανάσταση όσο κι’αν τα στελέχη του αφιονίζονται με το αντίθετο.
Στα της εκδηλώσεως λοιπόν, να σημειώσω ότι είχε και κοσμοπολίτικη χροιά, κάτι που έκανε ευχάριστη εντύπωση, καθώς εκτός από τους συνήθεις ύποπτους παρευρέθησαν κάτι πιτσιρικάδες, εκπρόσωποι του «Podemos” (προφέρεται «ποδέμος» και ΠΟΤΕ «ποντέμος») της Ισπανίας, καθώς και μια γλυκυτάτη θείτσα εκ μέρους μιας αμερικανικής οργάνωσης με θέμα τη δημοκρατία κλπ. Ας ελπίσουμε ότι αυτά τα ανοίγματα θα συνεχιστούν και θα διευρυνθούν μετά τις εκλογές, κάτι που επεσήμανε και ο κ. Σπουρδαλάκης.
Μέχρι και το «κέιτερινγκ» ήταν κόμματος εξουσίας, ποικίλο και πλουσιοπάροχο, εν αντιθέσει με τους ταγγιασμένους ταραμάδες και το ξυνισμένο τουρσί των πάλαι ποτέ «αγωνιστικών» εποχών. Η εκδήλωση έκλεισε με μουσικό πρόγραμμα από ομογενείς καλλιτέχνες.
Στα αρνητικά της βραδιάς, πέραν της πάνω από μια ώρα καθυστέρησης στην έναρξη, σημειώνω και τη σχετική αλαζονία του ενός βήματος πριν την εξουσία που πλέον δεν κρύβεται όσο ευγενικοί κι’αν είναι κάποιοι κι’όσο κι’αν νομίζουν ότι δεν το αφήνουν να φανή. Ο κάλαμος έχει ιππευθεί και καλό θα είναι να το προσέξουν αυτό, αν και κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο ως ένα σημείο. Οσοι θυμούνται τον Οκτώβριο του ’81, λίγο πριν τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, καλαβαίνουν τί έννοώ. «Ντεζαβού» και «καραντεζαβού»!
Πάντως και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δηλώνω ευθαρσώς και μια εβδομάδα πριν τις εκλογές που θα κερδίση, ότι ενώ δεν έχω καμμία συμπάθεια για αυτούς που πρόκειται να διαδεχθή, από τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής δεν μπορώ να υποστηρίξω τον ΣΥΡΙΖΑ! Πέραν από τους πολιτικούς λόγους, το πρόβλημά μου με το συγκεκριμένο συνονθύλλευμα είναι και αισθητικό και εκεί δεν υπάρχουν περιθώρια συμβιβασμών! Θεωρώ επίσης, παρά τη γενικότερη ευφορία, ξέφρενη και συγκρατημένη, ότι με τα μυαλά που κουβαλάει θα φάη τα μούτρα του και μαζί του η Ελλάδα. Κι’όσο καλοπροαίρετοι κι’αν είμαστε, λόγω πολιτικής αγωγής ή απελπισίας, δεν θα υπάρξη μήνας του μέλιτος, ο κόσμος δεν θα του δώση τα περιθώρια λαθών που είναι απαραίτητα σε μια κυβέρνηση για να βρη τον δρόμο της. Εχω την εντύπωση ότι ετοιμάζεται να κάνη βουτιά σε πισίνα χωρίς νερό …Having said that, θα είμαι παραληρηματικά χαρούμενος εάν διαψευσθώ και ο πρώτος που θα το ομολογήσω!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: Κάποιοι «υπερευαίσθητοι» βρήκαν πολύ «σκληρή» την αποτίμηση εκ μέρους μου της προεδρίας Χριστόφια στην Κύπρο ως καταστροφική στο σημείωμα της περασμένης Παρασκευής. Η αλήθεια είναι ότι έχουν δίκιο, εν μέρει: το ΑΚΕΛ δεν κατέστρεψε ολόκληρη την Κύπρο για τον απλούστατο λόγο ότι οι Τούρκοι είχαν ήδη καταστρέψει τη άλλη μισή!
