Essay

Αφήσαμε τον μύθο για χάρη της “αλήθειας” (και προκόψαμε)…

By December 25, 2019 No Comments

Του Δρος. Δημήτρη Ρομποτή*

Πέραν από την εμποροζωοπανήγυρι που πλαισιώνει αν δεν έχη τελείως αντικαταστήσει τη γιορτινή περίοδο των Χριστουγέννων, και στην οποία ΟΛΟΙ συμμετέχουμε, πρώτος εγώ, αραιά και πού η σκέψη μας πάει στο γεγονός αυτό καθεαυτό, της Θείας Γέννησης δηλαδή όταν “ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν”. (Ας το έχουμε κατά νου αυτό και εμείς οι γραφιάδες). Ο Μύθος που έγινε Αλήθεια για να μην ξεχαστή… Αναμφίβολα, ο Μύθος είναι δύσκολο να συγκινήση τους ενήλικες σήμερα, ιδιαίτερα εμάς που το παίζουμε “ψαγμένοι” και θεωρούμε όλα αυτά τα “θρησκευτικά” έωλες, παρωχημένες επαναλήψεις, συγκινητικές ως ένα σημείο, αλλά έως εκεί. Και έτσι είναι, αφού έτσι έχουμε μάθει. Ο σημερινός Δυτικός άνθρωπος είναι μεγαλωμένος με “αλήθειες”, ξέμαθε από μύθους και παραμύθια. Και εμείς είμαστε όλοι Δυτικοί άνθρωποι, προϊόντα του βορειοευρωπαϊκού πολιτισμού που έχει βασικό του πυλώνα τη Δυτική Χριστιανοσύνη κι’όχι τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό όπως διαφημίζεται. Οι “αλήθειες” προσφέρουν σιγουριά, ο μύθος όνειρα κι’αμφισβήτηση γιατί είναι ποίημα κι’όχι κανόνας! Εκεί εδράζεται και η μεγάλη διαφορά μεταξύ Δυτικού και Ελληνικού Χριστιανισμού: ο πρώτος επιδιώκει να κάνη τον άνθρωπο σαν τον Θεό, ιμιτασιόν δηλαδή, ενώ ο δεύτερος θέλει να τον κάνη Θεό (και όχι με τον τρόπο που το εννοεί η Κατερίνα Στανίση στο “Σε έχω κάνει θεό”, αν και υπάρχουν κοινά σημεία ως προς το λατρευτικό μέρος)! Βλέπετε, ο Χριστός όταν κάλεσε τους μαθητές να περπατήσουν στην επιφάνεια του νερού της λίμνης, δεν τους πέταξε βατραχοπέδιλα ή φουσκωτά, απλά τους είπε να βαδίσουν μαζί Του και όταν το επιχείρησαν με πίστη (εμπιστοσύνη) δια-πίστωσαν ότι μπορούσαν να το καταφέρουν.

Βασικά το “rupture” μεταξύ παιδιού και ενήλικος γίνεται κατά κανόνα όταν σου λένε ή συνειδητοποιείς πως ο Αγιος Βασίλης ή “Σάντα” επί το ορθότερον, δεν αφήνει τα δώρα Χριστούγεννα ή Πρωτοχρονιά κάτω από το δέντρο! Από εκεί και πέρα, ο Δυτικός άνθρωπος μπαίνει στον δρόμο της ενηλικιώσεως, προετοιμάζεται να επιφορτιστή τα χρέη και τους λογαριασμούς του μέλλοντος, να πουλήση την πίστη στον μύθο για να μπορέση να αγοράση τραπεζική πίστη η οποία θα του φανή χρήσιμη καθώς στον πόλεμο χρειάζεσαι πολεμοφόδια. Το παιδί από την απεραντοσύνη της φαντασίας του περιχαρακώνεται στα ανά περίπτωση μέτρα και σταθμά με αποτέλεσμα να μετατρέπεται σταδιακά σε “υποψιασμένο” ζωντόβολο για να καταλήξη συνειδητοποιημένος νευρωτικός καταναλωτής που προσέχει και ξέρει όλες τις εκπτώσεις κι’αγοράζει πράγματα όχι επειδή τα χρειάζεται αλλά επειδή η τιμή είναι καλή! Σ’αυτό αποσκοπεί η παιδεία μας, θεσμική και κοινωνική, στο πώς σιγά σιγά, θα γίνουμε όλοι μισθοφόροι σε μια ζωή που ολοένα και πιο πολύ μοιάζει πεδίο μάχης. Και για να γίνη αυτή η “μεταμόρφωση” χρειάζονται “αλήθειες”, πολλές και διάφορες, όσες οι μάρκες του κωλόχαρτου σε αμερικανικό σούπερ μάρκετ! Κι’όσο πιο πολλές “αλήθειες” ακόμη και για το ίδιο πράγμα, τόσο καλύτερα γιατί μας προσφέρουν την ψευδαίσθηση ότι σκεπτόμαστε πριν διαλέξουμε! Εδώ που τα λέμε, να διαλέξης το σωστό κωλόχαρτο την σήμερον ημέρα είναι μεγάλη τέχνη, ιδιαίτερα αν έχης αιμορροϊδες. Εκεί χρειάζεται εμπειρική επαλήθεση, όπως και στην κανονική επιστήμη, το τί λένε οι 29 κατασκευαστές πλυντηρίων δεν αρκεί για να σε πείση. Ακόμη και έτσι όμως, το κωλόχαρτο ίσως να είναι ο κανόνας που επιβεβαιώνει την εξαίρεση, δεν αλλάζει το πλαίσιο. Σε τόσες “αλήθειες” λοιπόν, δεν χωράνε οι Μύθοι, μόνο κάποια παραμύθρια Β’ διαλογής με τα ανάλογα σχέδια και χρώματα. Ο μύθος ζει και ζωοποιεί μόνο μεταξύ παιδιών, οι μεγάλοι έχουμε χάσει το παιχνίδι μαζί μ’αυτό που θα μπορούσαμε να ορίσουμε ως “ευτυχία”. Γιατί πραγματικά ευτυχείς ήμασταν όσο πιστεύαμε και ζούσαμε τα παραμύθια! Η σύγκρουση με την “αλήθεια” μας άλλαξε για πάντα. Κι’αν ήταν και μετωπική, μας μετέτρεψε από κανονικό σκύλο προς εκπαίδευση, σε μπουλντόγκ με τη μούρη μπασμένη μέσα! Για αυτό κι’όλες οι μοντέλες και οι …μοντέλοι στις φωτογραφίες βγαίνουν κατά κανόνα με μοχθηρό ύφος …Είναι από το σοκ της συνειδητοποίησης ότι ο Σάντα δεν φέρνει τα δώρα!

Τέλος πάντων, δεν ήθελα να σας αποπάρω χρονιάρες μέρες, απλά ήθελα να σας προβληματίσω λίγο, να χαλάσω ελαφρώς τη ζαχαρένια σας, γιατί τό’χουμε ξεφτιλίσει στα γλυκά τελευταία. Δείτε το σημερινό σημείωμα ως υπόμνηση της επερχόμενης δίαιτας! Κι’αυτή είναι μέρος του εθίμου, ίσως και το μόνο που προσπαθούμε ειλικρινά να διατηρήσουμε όσο κι’αν δεν το καταφέρνουμε. Εγώ πάντως, για να σας εξολομολογηθώ, είμαι σε δίαιτα τα τελευταία 25 χρόνια και έχω πάρει άλλα τόσα κιλά! Not bad, θα μπορούσε να είναι και χειρότερα! Κάθε χρόνο μετά τις γιορτές, με την κοιλιά μου να προκαλή θρασύτατα τα τσιτωμένα κουμπιά του πουκαμίσου μου, όπως η Τουρκία την Ελλάδα στο Αγαίο, μοιάζω με παλιό τρακτέρ, από εκείνα που είχαν τα αντίβαρα μπροστά για μην σηκώνονται οι ρόδες κατά το όργωμα! Ετσι που πάω θα πάρω σασί από το υποχρεωτικό σκύψιμο …

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ τα Χριστούγεννα γενικά κρατάω τις συνήθειές μου! Αν και κρυολογημένος, πετάχτηκα και εφέτος μέχρι τις Αλπεις για το καθιερωμένο κυνήγι της αρκούδας. Δεν θα μπορούσα να μην πάω γιατί χωρίς εμένα δεν γίνεται, καθότι εγώ είμαι …η αρκούδα! Επίσης, αυτές τις μέρες έλαβα πολλές κάρτες και δώρα, αλλά πιο πολύ από όλα με συγκίνησε ένα δέμα από τη Σκύρο γιατί με έκανε μετά από τόσα χρόνια να καταλάβω επιτέλους τί είναι το …σκυρόδεμα! Οι γιορτές είναι πάντα αφορμές και για να μαθαίνουμε καινούργια πράγματα τόσον για τον ευατό μας όσο και για τον περιβάλλοντα χώρο. Σ’αυτό βοηθάει και το κουτσομπλιό που δίνει και παίρνει. Κατά κανόνα το σιχαίνομαι, ενίοτε όμως δεν μπορώ παρά να ενδώσω στη ζωογόνο ενέργειά του και με προσποιητή αφέλεια να κάνω δήθεν τον ανήξερο ή να πετάω κοτσάνες προκειμένου να μου αποκαλυφθή η “αλήθεια” που ψάχνω. Εκεί έχει καταλήξει και η δημοσιογραφία, σε θεσμικό κουτσομπολιό, σε διάφορα μοτίβα και πακέτα – όπως τα κωλόχαρτα!

(Εάν δεν επιθυμήτε να λαμβάνετε το …πόνημά μου, παρακαλώ ενημερώστε με και θα σας αφαιρέσω από τη λίστα.)

*Ο Δρ. Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει πολιτικός μηχανικός/οδοντίατρος με ειδίκευση στις …γέφυρες και έδρα τη Νέα Υόρκη. Είναι δε τελειόφοιτος Διδακτορικού, αλλά δεν έχει λάβει πτυχίο για οικονομικούς λόγους, από τη Μεγάλη του Γένους …Χολή!

Contact

NEOhellenika

Demetrios Rhompotis, Publishing Committee Chairman of NEO Magazine